tag:blogger.com,1999:blog-81078997221795605662024-03-18T23:45:45.559+00:00ඉවාන් පවුලූශා"මාලේ" ගෙලේ "චේ" පපුවේ කිසිම දෙයක් නෑ ඔලුවේඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.comBlogger130125tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-27034000462575884542024-03-16T22:27:00.003+00:002024-03-17T06:45:27.624+00:00Voltage<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTa_2VTKFp_yOtUHggUxmbAGz7wz48z8yXAZiM3CZfQ-iL9JFSbcQvC9Ji0zI_lOo7tTfZM7Qjr4bn3YSR41a6r_gSYa341vLGkjKT_jYWmioFwOplTop5HSOgYkhaGcpOXWUQIJ4zs6_10uIbB8SxGaKHh__rdnMTvYmj8Tw-c1Y_3qyJLVop0VIAH3M/s600/depositphotos_122421436-stock-illustration-box-boxing-match-an-hand.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="468" data-original-width="600" height="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTa_2VTKFp_yOtUHggUxmbAGz7wz48z8yXAZiM3CZfQ-iL9JFSbcQvC9Ji0zI_lOo7tTfZM7Qjr4bn3YSR41a6r_gSYa341vLGkjKT_jYWmioFwOplTop5HSOgYkhaGcpOXWUQIJ4zs6_10uIbB8SxGaKHh__rdnMTvYmj8Tw-c1Y_3qyJLVop0VIAH3M/w640-h500/depositphotos_122421436-stock-illustration-box-boxing-match-an-hand.jpg" width="640" /></a></div><br /><p></p><p><br /></p><p>රොඩ් ජේසන් ගේ සිරුර භූමදානය කර තිබූ ලොස් ඇන්ජලීස් නගරයේ ශාන්ත මොනිකාහි හොලිවුඩ් ෆොර් එවර් සුසාන භූමියෙන් ඔහුගේ සිරුර කිසිවෙකු විසින් සොරාගෙන තිබීම සමස්ත ඇමරිකාවම ප්රශ්නාර්ථයක ගිලවා තිබුණි. මෙහි වඩාත් සිත්ගන්නා සුළු කොටස වන්නේ ජෙසන්ගේ විශේෂ ඉල්ලීම මත කිසිම කල් තබාගැනීමේ ක්රම වේදයක් රහිතව පැය විසි හතරක් තුල සිදුකල භූමදානය අවසන් වී පැය හයක් ගතවීමටත් මත්තෙන් මෙය සිදුවී ඇති බව දැන ගැනීමට ලැබීමයි. එසේම ජෙසන්ගේ අවසන් ඉල්ලීම පරිදි ඔහුගේ දේහය බහාලීමට නිමවී තිබුණු අඟල් හයක ඝනකමක් ඇති අඩි හයහමාරක් දිග සහ අඩි තුනහමාරක් පළලැති විශේෂිත බහාලුමද සමගින්ම සිරුර හොරකම් කර තිබීම තවත් අභිරහසක් විය..</p><p style="text-align: center;">*****</p><p>මේ විස්තරය දිගින් දිගටම ගෙන ඒමට පෙර රෝඩ් ජේසන් යනු කවරෙක්දැයි ඔබ දැන නොසිටීමට හැකියාවක් නැතැයි මම විශ්වාස කරමි. රොඩ් ජේසන් එදාමෙදාතුර මේ පෘතුවි ගෝලය තුල පහලවූ විශිෂ්ටතම සටන් කරුවා ඔහු යයි ම පැවසුවොත් එයට විරුද්ධ වෙන්නේ ඔබ නම් ඔබ සමස්ත වෛරයට පාත්ර වන බව මතක තබාගත යුතුය.</p><p>වයස අවුරුදු 19 දී මුලින්ම හෙවිවේට් බොක්සිං කිරුළ හිමි කරගද්දී ඔහු අතින් අන්ත පරාජයකට ලක්වූයේ එවකට ඇමරිකානුවන්ගේ වීරයෙක් වූ ලැරී හෝම්ස් ය. ඒ පරාජයේ වේදනාව කොතරම් ද යත් ලැරී ඉන් පසු කවදාවත් බොක්සින් තරංගයක් සඳහා වළල්ල තුලට නැගුනේ නැත. </p><p> ලොස් ඇන්ජලීස් හි ලොබෝ බොක්සිං සමාජයේ තාවකාලික පිරිසිදු කරන්නෙක් ලෙස සේවයට එක්වූ ඔහුගේ පියා සමග වයස් අවුරුදු 17 දී නිතර බොක්සින් සමාජය තුලට ආගිය මේ නාහෙට අනාහන කොලු ගැටයා ඇමරිකාවේ බොක්සි ංං ආධිපත්යය ලෝකය තුල තහවුරු කරන මැණිකක් බවට පත්වෙනු ඇති එදා ඔහුගේ පියාවත් නොසිතන්නට ඇත. වයස දහ හතේ දී ඇරඹු බොක්සින් දිවියේ වසරක් තුල ඔහු ඇමරිකාවේ සියලුම ප්රධාන කනිෂ්ට වයස් කාණ්ඩ තරඟාවලි වල ශූරතාවය ලොබෝ බොක්සින් සමාජයට හිමිකර දුනි. </p><p>වයස 18 සම්පූර්ණ වීමත් සමගම විවෘත තරඟාවලි සඳහා සහභාගී වීමට ඔහු තුල සැබෑ ආශාවක් සහ නොඉවසිල්ලක් විය. ලොබෝ බොක්සින් සමාජයේ පුහුණුකරුවන් සහ කළමනාකාරීත්වය තුලද ඒ වනවිට ඔහු තුල ගොඩනැගී තිබු විශ්වාසය සහ ඔහුගේ දක්ෂතාවයත් ජයග්රහණය සඳහා ඔහුතුල වූ නිරන්තර පිපාසාවත් ඔහු බොක්සිං ක්ෂේත්රය තුල නොමැකෙන නමක් සටහන් කරන බවට ඉඟි පහල කර තිබුණි. </p><p>ඇමරිකාවේ ප්රධානතම තරඟාවලි වන (The Golden Gloves ) ද ගෝල්ඩන් ග්ලව්ස් සහ ඇමරිකානු ජාතික බොක්සිං ශූරතාවලිය (The USA Boxing National Championship) මෙන්ම (The World Boxing Super Series ) ලෝක බොක්සිං සුපිරි ශුරතාවලිය ලයිට් හෙවිවේට් සහ කෲසර් වේට් යන බරපන්ති වලින් තරග වැදෙමින් තරඟාවලි ත්රිත්වයම එකම වසරේදී ජයග්රහණය කරමින් සහ එම තරඟාවලි ත්රිත්වයේම ශූරතාවය හිමි කරගත් ලාබාලතම ක්රීඩකයා වෙමින් රොඩ් ජේසන් ලෝකය හොල්ලන චරිතයක් බවට වසරක් තුලදී පත්විය.</p><p>ඉන් වසරක් ඇතුලත ඒ වනවිට තුන්වරක් ඔලිම්පික් රන් පදක්කම හිමිකරගත් ලෝක ශුර බොක්සින් ක්රීඩකයෙක් වූ කියුබානු ජාතික ටියෝෆිලෝ ස්ටීවන්සන් පලමු වටයෙන්ම පහසුවෙන් පරදවමින් ප්රදර්ශනාත්මක තරඟයක ලබාගත් ජයග්රහණයත් සමගින් හෙවිවේට් ශූරතාවයට පය එසවූ ඔහු වයස අවුරුදු 19 සිට වයස අවුරුදු 52 දී විශ්රාම යනතෙක්ම කිසිවෙකුට එක්වරක් හෝ පැරදවිය නොහැකි වූ සදාතනික වීරයා පමණක්ම විය. </p><p>ඔහු සමග හෙවිවේට් තරඟ සඳහා සහභාගී වූ කිසිවෙකු ඉන් පසුව නැවත කෙදිනකවත් බොක්සිං වළල්ල තුලට පා තැබුවේ නැත. ඔහු සමග තරඟ වලදී තිදෙනෙකු බොක්සින් වළල්ල තුලදීම මිය යාමත්, තවත් කීප දෙනෙකුම සදාකාලික ආබාධිත තත්වයට පත්වීමත් තුල බොහෝ වෘත්තීය බොක්සිං තරු ඔහුගේ අභියෝග මග හරින තත්වයක් තුල වයස් 52 දී ඔහු බොක්සින් වළල්ලට සමු දුන්නේය.</p><p style="text-align: center;">*****</p><p>ඔහුගේ සමුගැනීම ප්රකාශයට පත් කරද්දී, එවකට සිටි සම්මානලාභී බොක්සිං පුහුණු කරුවෙකු සහ අතිශය ජනප්රිය බොක්සිං තරඟ විස්තර විචාරකයෙකු වූ ගිල් ක්ලේන්සි එය ප්රකාශකලේ බොක්සින් වලල්ලේ ත්රස්තවාදය අවසන් වේ" , ලෙසිනි.</p><p>"ඇත්තෙන්ම ඔහු තරඟ වදින්නේ සමස්ත මිනිස් වර්ගයා කෙරෙහිම ඇති වෛරයක් පිරිමහන ආකාරයෙන්" බවයි. "ඔහු අතින් මරණයට පත්වුණා සහ සදාකාලික අබාධිත වුවන් කෙරෙහි ඔහු සමාව අයදිය යුතුයි" සහ මේ කාලය පුරාවටම රොඩ් ජේසන්ගේ තරඟ වැදීමේ ක්රම වේදය අසාමාන්ය සහ අමානුෂික බවත් ඔහු පවසා තිබුනා.</p><p>මේ ගැන රොඩ් ගේ ප්රතිචාරය වුයේ , "නාකියා මගේ අතේ දුරින් හිටියානම් ආපහු ඔවැනි කතා කියන්නට ඉතුරු නොවන බවයි. "</p><p>බොක්සින් වළල්ලෙන් පිට රොඩ් ගේ ජීවිතයද කලබල වලින්පිරුනු දාමරික ගනයේ එකක් විය, ස්ත්රී දූෂණ කලකෝලාහල සහ කාන්තාවන් කීපදෙනකුගේ මරණයන් සම්බන්ධයෙන් මිනී මැරුම් චෝදනාද එල්ල වුවද ඒ සෑම අවස්ථාවකම නියමාකායෙන් සාක්කි නොමැති වීම නිසා ඔහුට දඬුවම් නියම වූයේ නැත.</p><p>කාන්තාවන් විෂයෙහි මහත් ඇල්මක් දැක්වූ රොඩ් ජේසන්ගේ අතින් දූෂණය වූ සහ අතවරයට ලක් වූ කාන්තාවන් ගණන මෙතෙකැයි කිව නොහැක, "නමුත් ඒ කිසිවක් සඳහා ඔහු වැරදිකරු නොවේ ඔහුට ඉදිරිව සහ කිරීමට කාන්තාවන් ඉදිරිපත් නොවීමත් , "එසේ ඉදිරිපත් වූ කාන්තාවන්ගෙන් කිහිපදෙනෙක් හදිසියේ ඝාතනයට ලක්වීම සහ අතුරුදන්වීම වැනි සිදුවීම් සිදුවූ අතර ඒ සඳහා රොඩ් ජේසන්ගේ සම්බන්ධයක් කිසිසේත්ම සොයා ගත නොහැකි වීමය.</p><p style="text-align: center;">*****</p><p>රොඩ් ජේසන් නොමැති බොක්සින් වලල්ල ඒකාලයේ තරම් පුවත් මවන හෝ ආන්දෝලාත්මක එකක් වූයේ නැත. . ඔහුගේ සමු ගැනීමත් සමගම කලක් නිහඬව තිබූ බොක්සිං ලෝකය නැවත අවදි කරන්නට හේතුවූයේ පිට පිටම දෙවන් වරටත් ලෝක IBF හේවිවෙට් බොක්සිං ශූරයා ලෙස කිරුළු පැළඳි ජෝසප් පාකර් නම් 28 හැවිරිදි ක්රීඩකයාගේ ප්රකාශයත් සමගයි. "මට රොඩ් ජේසන් ගේ කාලයේ තරඟ කරන්නට තිබුනානම් ඔහුව පරාජය කරන එක සුළු දෙයක්" යයි මාධ්ය හමුවකදී ඔහු පවසා තිබුණි </p><p> ඒ ප්රකාශයත් සමඟ ලෝකය කළඹමින්, නිදාසිටි යෝධයා අවදිවිය. ඒ සැනෙන්ම ජෝසප්ට අභියෝග කරන්නට රොඩ් ක්රියා කළේය. සති කීපයක් තිස්සේ හුවමාරු වූ උණුසුම් වාද විවාද වලින් පසු, විසි අට හැවිරිදි ජෝසප් පාකර් සහ හැට හැවිරිදි රොඩ් ජේසන් අතර තරඟයට දින නියම වුයේ ලෝකයම උණුසුම් කරමිනි. </p><p style="text-align: center;">*****</p><p>රූපවාහිනී, සහ ක්රීඩා පත්තර සම්පූර්නයෙන්ම වෙන්වී තිබුනේ මේ තරඟය සඳහාය, මේ සඳහාම නවීකරණය කරන ලද බටහිර හොලිවුඩයේ ද අවුට්ස්යිඩර් බොක්සිං ගෘහස්ථ ක්රීඩාන්ගනය වෙත නරඹන්නන් රැස්ව සිටි අතර රූපවාහිනියෙන් සජීවීව තරගය නැරඹීම සඳහා මිලියන ගණනක පිරිසක් එකතු වී සිටියහ,</p><p>ගිල් ක්ලේන්සි මෙම සටන හැඳින්වුයේ මෘගයාට එරෙහිව ශිෂ්ට සම්පන්න මානවයෙකු විසින් ගෙනයන මනුෂත්වයේ සටන ලෙසයි. හැට හැවිරිදි මහල්ලෙක් විසි අට හැවිරිදි ජවසම්පන්න තරුණ්යෙකුට අභියෝග කිරීමම විහිළුවක් ලෙස තමන් දකින බව ගිල් ක්ලේන්සි වැඩිදුරටත් කියා සිටියේය.</p><p>තරඟය ආරම්භ විය, විසිල් හඬත් සමගම ඉදිරියට ආ ජෝසප් එල්ල කල ඕවර් හෑන්ඩ් පහර ඔලුවට වැදුණු රොඩ් පසෙකට විසිවී ගොස් නැවත තරඟයට අවතීරණ වෙමින් එල්ලකළ බොක්සිං ක්රීඩාවේ මූලික මට්ටමේ පහරක් වන අපර් කට් පහර ජෝසප් සාර්ථකව වලක්වා ගත් බවක් පෙනුනද, ඒ සැනයෙන්ම ජේසන් පොලොව මතට කඩ හැලුනේ කපා හෙලු ගසක් මෙනි. ක්රීඩාංගණය මීයට පිම්බාක් මෙන් නිශ්බ්ද විය, තරඟ තීරකයා ජෝසප් අසලට ගොස් දණගසාගෙන පරීක්ෂා කරද්දී රොඩ් වියරු හිනාවක්ද සමගින් ක්රීඩාගාරයේ අත්පොලොසන් හඬට ආචාර කරමින් සිටියේය.</p><p>"ඔහු මියගිහින්..." තරඟ තීරකගේ හඬින් ක්රීඩාගාරය නැවත නිශ්ශබ්ද වූ අතර සහයකයින් වහාම රොඩ් ජේසන්ව ක්රීඩාගාරයෙන් ඉවතට ගෙන ගියෝය. පැය කීපයක සටනක් දැකීමට ක්රීඩාගාරයට සහ රූපවාහිනී තිර ඉදිරියේ එක්රස්වූ මිලියන ගණනාවක ක්රීඩා ලෝලීන් මිනිත්තු කීපයක පමණක සටනකින් පසුව වික්ෂිප්තව බලා සිටින්නට විය.</p><p style="text-align: center;">*****</p><p>කෙසේ වෙතත් ඉන් පසු, දින කීපයක්ම යන තුරු කෝලාහල සහ පහරදීම් කීපයක් සඳහාම රොඩ් ජේසන් කෙරෙහි මහජන අප්රසාධය එල්ලවිය. තරඟයෙන් හයවන දිනයේදී ප්රාණය නිරුද්ධ රොඩ් ගේ දේහය ඔහුගේ නිදන කාමරයේ තිබී හමුවිය. </p><p>මේ මරණය පිලිබඳ මතවාද බෙහෙවින් උත්සන්න වුණේ අන්තිම කැමති පත්රයේ ආකාරයට ඔහුගේ මිනිය පැය විසි හතරක් ඇතුලත අවසන් කටයුතු සිදුකල යුතු බවට සඳහන් කර තිබීම නිසාය, මේ මරණය ජෝසප්ගේ හිතවතුන් විසින් කරන්නට ඇති බවට මත පල කලද , මෙය ස්වාභාවික මරණයක් බවට වෛද්ය වාර්තා ලැබුණු පසුව විශාල පිරිසකගේ සහභාගීත්වයෙන් හොලිවුඩ් ෆොර් එවර් සුසාන භූමියෙදී විශේෂිත ඇලුමිනියම් කුටීරය තුල බහා මිහිදන් කරවීය </p><p>මේ අතර රොඩ් ජෙසන්ගේ නිවස පරීක්ෂා කිරීමේදී විශේෂ කිසිවක් හමු නොවූ අතර , එකම අසාමාන්ය සොයාගනීම වූයේ ඔහුගේ දින පොත වන අතර එහි සෑම පිටුවකම පාහේ ලියා තිබුණේ " උඹලා මා මෙසී හිරකර තබන්නේ ඇයි" යනුවෙනි.</p><p>මේ අතර FBI සහ ලොස් ඇන්ජලීස් හි පොලිස් දෙපතමේන්තුව එක්ව කරන සෝදිසි කිරීම් කිසිවක කිසිම ආකාරයක් ප්රගතියක් දක්නට නොවීම සාමාන්ය ජනයාගේ සහ මාධ්යවල උපහාසයට ලක්වෙමින් තිබිණ , ලොස් ඇන්ජලීස් නගරයේ ප්රසිද්ධම සුසාන භූමියක සුවිසල් අලුමියම් බහාලනයක් ද සමගින් මිනියක් අතුරුදන් වීම හැමගේ හාස්යට ලක්වෙමින් පැවතින ,</p><p>ඉතාම පුදුමාකාර කාරණය නම් රාත්රී එකොළහයි පනස් නාමය සහ දොළහයි පහළොව අතර විනාඩි 16ක කාලසීමාව තුල ලොස් ඇන්ජලීස් නගරයේ කිසිදු ආරක්ෂිත කැමරා පද්ධතියක කිසිවක්ම සටහන් නොවී තිබීමය. නමුත් ඉන් පසු කිසිදු දෝශයක් නොමැතිව සියල්ල සාමන්ය පරිදි පැවතීම විශ්වාස කල නොහැකි මට්ටමේ අද්භූථ සිදුවීමක් විය.</p><p style="text-align: center;">*****</p><p>මේ අතර ගිල් ක්ලේන්සි විස්තර විචාරක වරයා රොඩ් සහ ජෝසප් අතර අවසන් තරඟයේ වීඩියෝව නැවත නැවත නැවත නරඹමින් සිදුවුයේ කුමක්දැයි වටහා ගැනීමට උත්සාහ දරමින් සිටියේය. ජෝසෆ් විසින් රොඩ් ගේ අපර් කට් පහර සාර්ථකව මග හැරි බව ඔහු ටක්කෙටම දැන සිටියේය, මන්ද යත් එවැනි ප්රාථමික මට්ටමේ පහරක් මග හැරයාම වෘත්තීය බොක්සින් කරුවෙකුට අමුතු දෙයක් නොවන්නක් මෙන්ම , එවැනි පහරකින් මාරාන්තික ප්රහාරයක් එල්ලවීමද විස්වාස කල නොහැකිබව පුහුණු කරුවෙක් ලෙස ඔහු දැන සිටියේය. </p><p>වීඩියෝව කීප වරක්ම නැරඹු පසු ගිල් දුටුවේ පහර වලක්වා ගත්තද ජෝසප්ගේ ඇස පියවෙන කාරයයි, ඔහුගේ මුහුණ පුරා අධික වේදනාවක සලකුණු දක්නට හැකිවිය , එමෙන්ම ඒ අවස්ථාවේ රොඩ් ගේ අත සහ ජෝසප්ගේ මුහුණ අතර පරතරය අඟල් දෙකක් තුනක් අතර විය . මේ අනුව පහර කිසිසේත් මුහුණ මත පතිත නොවූ බවත් මේ වේදනාවක් සලකුණු කුමක්ද යන්න සෙවිය යුතු වගත් ගිල් තමන්ටම ශපත කරගත්තේය. </p><p>රොඩ් තරඟ වැදුණු අනෙකුත් තරංග නැරඹීමේදී පවා ගිල්ට පැහැදිලි වුයේ හැම තරගයකම ප්රතිවාදියාට අවසාන ප්රහාරය එල්ල වෙන්නේ රොඩ්ගේ මෙමෙ අපර්කට් පහරින් බවත් ඉන් පසු සෑම විටම තරඟය අවසන් වන අතර ප්රතිවාදියා මිය යාම හෝ අකර්මන්ය වීම ඒ හැම විටම දක්නට ලැබුණු බවත්ය. .මේ පිලිබඳ අවධානය යොමු නොවුනේ තරඟය සෑහෙන වෙලාවක් ඇදී යාමෙන් පසු මෙය සිදු වීම නිසා බවත් , නමුත් මෙම තරඟයේ මුල් විනාඩි කීපය තුල මෙය සිදුවූ නිසා මෙය විශේෂයෙන් තමන්ගේ සිත තුළ සනිටුහන් වූ ඔහුට පැහැදිලි විය . </p><p style="text-align: center;">*****</p><p> වහාම ක්රියාත්මක වූ ගිල් , මෙම තරඟයේ නිල නිශ්චල ඡයරූ ශිල්පියා වූ නීල් ලයිෆර් හමුවිය. නීල්ගේ නිශ්චල චායාරූප වල තප්පරයකදී නිකුත් වන රාමු සියල්ලම නිරීක්ෂණය කල ගිල් එම අවස්තාවේදී ගත එක ඡායාරූපයක් එක රාමුවක් තුල විදුලි සැරයක් වැනි යමක් නිරීක්ෂණය කළේය. </p><p>මේ යකා මිනිස්සු මරලා තියෙන්නේ විදුලි සැර වද්දලා , තමන්ගේ සැකය තහවුරු වන වග තේරුම් ගත ගිල් , ජෝසෆ් ගේ මරණයේ පශ්චාත් පරීක්ෂාවක් සිදුකිරීමට ඉල්ලීමක් කල යුතු බවට ඔහුගේ ඥාතීන් එකඟ කරවා ගත්තේය. ඒ අනුව ජෝසප්ගේ දේහයේ අධිබලැති විදුලි සර වැදී මිය ගිය පුද්ගලයෙකුගේ හා සමාන ලක්ෂණ ඇතිබවට තහවුරු විය. </p><p>මේ අනුව ගිල්ගේ ඉල්ලීම අනුව යමින් රොඩ් ගේ සියලුම බොක්සිං අත්වැසුම් පරීක්ෂාවන් සඳහා පොලිසිය භාරයට ගනු ලැබීය. නමුත් සියලු බලාපොරොත්තු කඩ වෙමින් ඒ සියල්ල උසස් මට්ටමේ නිමවීමකින් යුතු සාමාන්ය වෘත්තීමය බොක්සින් අත්වැසුම් බවට සනාත විය. </p><p>ඒ අනුව ගිල්ගේ සැකය සහ තහවුරු කිරීමට ප්රමාණවත් සාක්ෂි කිසිවක් නැවතත් හමු වූයේ නැත. නිශ්චල ඡායාරූප සාක්ෂිය යොදාගෙන ගිල් පොලිසියෙන් ඉල්ලීමක් කළේ මෙවැනි විදුලිසර වැඳීම සඳහා කළ නිර්මාණයක් අත්වැසුම් තුළ ඇතිදැයි සොයා බලන ලෙසය. </p><p>නමුත් එවැනි කිසිදු ඇටවුමක් හමු නොවූ අතර විශේෂඥයන්ගේ මතය වූයේ මිනිසෙකු මරා දැමීමට තරම් ප්රමාණවත් විදුලිසරයක් නිකුත් කිරීමට හැකි කුඩා ආකාරයේ නිර්මාණයක් අත්වැස්මක් තුළ සඟවා තබාගෙන ක්රියාත්මක කිරීම ලෙහෙසි පහසු කාර්යයක් නොවන බවයි.</p><p>එහෙයින් පරීක්ෂණ තවත් ඉදිරියට කරගන්න යන්නේ කෙසේදැයි සියලු දෙනා ගැටලුවකට මැදි වී සිටියහ</p><p style="text-align: center;">*****</p><p>මේ අතර රොඩ්ගේ මරණයෙන් මාස තුනකට අපසු සියලු පරීක්ෂණ වහාම නවතා දැමීමට ඇමරිකානු රජය කටයුතු කරන ලදී. මේ සඳහා හේතුවක් පැහැදිලිව ඉදිරිපත් නොවුනත් එහි නිල මාධ්ය නිවේදනය පෙන්ටගනය මගින් නිකුත් කළේය.</p><p>කාලය ගෙවී ගියේ මේ සිදුවීම් සියල්ල අතීතයට එක කරමින් කාලයත් සමග සියලු සිද්ධීන් අමතක වෙමිනි. </p><p style="text-align: center;">*****</p><p>රොඩ්ගේ මරණයෙන් වසර එකහමාරකට පසුව විකිලීක්ස් වෙබ් අඩවියේ පලවූ පුවතක් සමාජ මාධ්යය තුල වේගයෙන් සංසරණය වන්නට විය. ඒ ඒරියා 51 හි රහසේ භුමදානය කල පිටසක්වල ජීවියෙකුගේ සිරුරක් ගැන පුවතකි, </p><p>මේ අභිරහස් ජීවියාගේ ශරීරයෙන් අධි වෝල්ටීයතාවයකින් යුතු විදුලියක් පිට කිරීමේ හැකියාව තිබුණු බවත්, එම පිටසක්වල ජීවින් තම ආරක්ෂාව වෙනුවෙන් කෘතිමව තාක්ෂණිකව නිර්මාණය කරගත් හැකියාවක් ද නැත්නම් ඒ ඔවුන්ගේ ශරීර අභ්යන්තරයේ සිදුවන යම් කිසි ක්රියාවලියක ප්රතිඵලයක්ද යන්න ගැන පරීක්ෂණ පවත්වමින් සිටි බවත්, එම පරීක්ෂණ කණ්ඩයමෙන් ඔහුව වහාම ඉවත් කර නිවාස අඩස්සියට පත් කිරීමේ සූදානමක් දැනගන්නට ලැබුණු නිසා තමන් වහාම පළා ආ බවත් ඒ පුවත විකිලීකස් වෙත ලබා දුන් නම හෙළි නොකළ මහාචාර්යවරයා සඳහන් කර තිබුණි.</p><p>එයින් දින දෙකකට පසුව ඇමරිකානු බොක්සින් ශූරතාවය අවුරුදු දහඅටක ශිෂ්යයෙක් විසින් දිනාගත් බවත් ඔහුගේ ප්රතිවාදියා අසාධ්ය සහ මොලය අකර්මණ්ය තත්වයෙන් රෝහල් ගත කල බවත් ඇමරිකානු ක්රීඩා පුවත් වාර්තා කර තිබිණ. </p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-35577701603811614822024-03-05T15:23:00.001+00:002024-03-05T21:37:44.616+00:00ප්රේම භීතිකා<p style="text-align: center;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXVBvFPc4-sWkOHxX6L18BxDjal232AGL-w6RRAIloWDo5Hli-wkLjeEkLr5Gte0fYxXf6SH_jSEdYj2eJBIpvulaSEzQtGZ_UCy8VSMxwmXIKwriKaHFlwNERwRxTEDZHDyPgpBf3gaDX-tsckqUGD4-oU32I55GizJ_Ou_R-aa-k0S1AvXZElYfw_so/s1619/FB_IMG_1709651354915.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1619" data-original-width="1080" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXVBvFPc4-sWkOHxX6L18BxDjal232AGL-w6RRAIloWDo5Hli-wkLjeEkLr5Gte0fYxXf6SH_jSEdYj2eJBIpvulaSEzQtGZ_UCy8VSMxwmXIKwriKaHFlwNERwRxTEDZHDyPgpBf3gaDX-tsckqUGD4-oU32I55GizJ_Ou_R-aa-k0S1AvXZElYfw_so/w426-h640/FB_IMG_1709651354915.jpg" width="426" /></a></div><br /><p></p><p>නින්ද නින්ද නොයන හැන්දෑවේ සොඳුරුයිද මොනතරම්...දුක නැතුවමත් නොවෙයි ඔබ යන්න යනවා නම්.</p><p>මට කාලයක් තිබ්බා ඔය සින්දුව ඇහෙනකොට ඇඬෙනවා.මං දන්නෙ නෑ ඇයි කියලා ඒත් ඇඬෙනවා. . ක්රෂ් එකක් හිටියෙත් නෑ මට හිත ගිය කෙල්ලෙක් හිටියෙත් නෑ. කොටින්ම එහෙම වුවමනාවක් තිබුනෙත් නෑ. ඒත් ඒ සින්දුව ඇහෙද්දි ඇඬෙනවා.</p><p>ඔය අතරෙ තමා මේධානිකා මගේ ජීවිතේට ආවේ. මට ඉස්සෙල්ලම හිතුනේ මොන විකාර නමක්ද මේ කියලා.</p><p>මේධා මේධනී මේධානි වගේ නම් අහල තිබ්බට මේධානිකා කියලා නමක් ඇහුවමයි. මේධානිකා ප්රතිභාවි ඉරුගල්බණ්ඩාර මේ නම ඇහිච්ච ගමන් මම නම් මට හිතුනෙ මොන හත්වලාමක්ඩ්ද යකෝ මේ කියලා.</p><p>කාලයක් යද්දි මේධානිකා මේධානි මේධා වෙලා අන්තිමට මේධි වුණා. මේධිට ඕන වුනේ හැමදාම ඇවිදින්න යන්න. කොටින්ම කිව්වොත් ට්රැවලිං පිස්සෙක්... පිස්සෙක් කිව්වට පිස්සියක්. </p><p>මං ඒකෙ අනික් පැත්ත. මට ඕන වුනේ නිවාඩු දවසට නිදාගන්න. දවසම හරි කමක් නෑ.කොටින්ම මම මහා කම්මැලි ජීවියෙක්. රෙදි ටික ඔක්කොම බයිසිකලේ පටවගෙන ගෙදර ගිහිල්ලා අම්මට හෝදන්න දාලා රෙදි හෝදගෙන ආපහු කොළඹ එනවා. ඩේලි රූටින් එකෙන් පිට මම කරන එකම වැඩේ. </p><p>විශේෂ විනෝදාංශයක්, ක්රීඩා හැකියාවක්, කලා හැකියාවක් හෝ ගණිතමය, විද්යාත්මක හැකියාවක්, විශේෂ ලස්සන පෙනුමක්, උසක්, මහතක් හෝ ඇඟක් නොතිබ්බ කොටින්ම විශේෂයක් නැති මෙලෝ රහක් නැති හාල් කෑල්ලක් වෙච්ච මං වගේ ඩයල් එකකට මේධි වගේ කෙල්ලෙක් කැමති වුනේ ඇයි කියලත් හිතෙනවා.</p><p>ගුණරත්නගේ කණ්ඩුල නජිත් ගුණරත්න වන මම, office එකේ අනිත් එවුන් මට කතා කරේ මගේ මුල් නං වල මුල අකුරු වලින්. ගූකන ගුණරත්න කියලා තමා වැඩිදෙනෙක් කතා කලේ. ඕක ගූකන්නා, ගූකනෙයියා වගේ නම් වලටත් හැරුණා. මුලදි මුලදි ඕක ඇහෙන කොට මට ඇඬෙන්නැති ටික විතරයි. මට හිතාගන්න බැරි ඉස්කෝලෙදි ඔය නම කාටවත් මතක් වුණේ නැත්තේ ඇයි කියලා. පස්සෙ පස්සෙ මට ඕය නම ගාණක් නැතිවුනා , මම ඒකට රියැක්ට් කරන එක නැවතුනාම අනිත් එවුන් මට ඒ නමින් කතා කරන එකත් බොහෝ දුරට න්වැතුණා. ඒත් එකෙක් විතරක් හැමදාම ගූඛාන් කියලා කිව්වා. </p><p style="text-align: center;">*********</p><p>ඒ රශ්මික , මේධි ආව දවස් වල එයා වටේ කැරකුණ එකා. ඌ ඒදවස්වල කැරකුනේ කැම්පිං ගියාම කණ ලඟ මදුරුවො කැරකෙනවා වගේ කියලා තමා මේධි කිව්වෙ. කොහොම හරි මේධි මගේ වටේ කැරකෙනකොට මට ඒක මාර කරදරයක් වෙලා තිබ්බෙ.</p><p>කරදරයක් කිවාට ඒක මහ අමුතු එකක්. මම මේධිට ආසයි. එයා කතාකරන හැටි කතා කරද්දි ඇස් හීනි කරලා බලන බැල්මට. හිනාවෙනකිට දකුණු කම්මුලේ හැදෙන වලට. මුතු ඇට පේලියක් වගේ එක සමානව පිහිටලා තියෙන දත් පේලිය දිහා බලං ඉන්න ආසයි. දිග කැරලි කොණ්ඩෙ වගේම ලස්සනට කපපු දිගත් නැති කොටත් නැති නියපොතු, ඇඟේ ගෑවුනාම හිරිවැටිලා යන ,සිනිඳුම සිනිඳු ඡවි කල්යාණිය... මේ ඔක්කොටම ආස වුනාට මට බයයි.</p><p>මම දන්නවනෙ අතපය කෝටු , බඩ ඉස්සරහට දික්වුන මේලෝකෙ පර්සනැල්ටියක් නැති මගේපෙනුම.. රශ්මිකයානං. ජෝන් ඒබ්රහම් වගේ එච්චර උස නැතිවුනාට සික්ස්පැක් එන්න ඔන්න මෙන්න වගේ ඇඟ එක්ක ඌට තියෙන සල්ලි වාහන එක්ක ගත්තම මේධි ඌට අකමැති ඇයි කියන්නත් මට තේරුණේ නෑ. ඒ වගේම මට බය මට මේධිව දරාගන්න බැරි බව මම දන්න නිසා. සල්ලි, පෙනුම ආකල්ප වගේම අපේ හැඟීම් අහසට පොලොව වගේ මට පෙනුනෙ. </p><p>අපේ දුප්පත් ගෙදර අපේ අම්මා තාත්තට ලේලි කියලා පෙන්නන්න බෑ මට නං එයාව. </p><p>මොකද කණ්ඩු.. මම උඩගියා මේධිගෙ සද්දෙට.</p><p>එයා තමා මට කණ්ඩු කියන එකම කෙනා අනික් හැමෝම කිව්වෙ නජිත් කියලා , නැත්තං නජියා....</p><p style="text-align: center;">**********</p><p>" ඇයි තාම කෑවෙ නැත්තෙ"</p><p>" ආ...මේ ... මම ඔයා එනකං හිටියෙ..." </p><p>" ඈ.... පුදුමයි.... ඒක තමා වහින්න වගේ... බයගුල්ලා.... මේ.. ඔය අර ඉස්සරහ පෙට්ටි කඩෙන් නේද. ඕක අයිං කරලා මෙන්න මේක කන්න... </p><p>"හප්පා... ක්රෙස්කැට් එකෙන්...."</p><p>" කන්න අනේ..... මේ මටත් කටක් කවන්නකො"</p><p>".ඒ මොකටද ... ඔයාට තියෙන්නෙත් මේ කෑම එකක්මනෙ"..</p><p>" අම්මපා.. මෙහෙම බූරුවෙක්"</p><p>ඇඇත්තටම මට මේක මාර වදයක්. එයා කොච්චර ලස්සන වුනත් මට බෑ ඒ ලෝකෙට යන්න.</p><p>මම හැම වෙලේම බල බලා හිටියෙ මේ ගැණිව මග අරින්න. ඒත් එයා නෙවේ ඒවා සතපහකට මායිම් කලේ. </p><p>අර රශ්මිකයට කැමති වෙනවනං ඉවරනෙ. </p><p>" මට ඕන නෑ මස් පුම්බපු නසරානියො.. " එයා රශ්මික ගැන කිව්වෙ එහෙම. ඒත් මට ලස්සන ගෑණු තියාගන්න බයයි. උං මට වඩා දහගුණයක් ලස්සන වුනාම මටමනෙ කරදරේ. </p><p>අනික පාරෙ යනකොට අනික් එවුං මට හිනා වෙයි. කෙල්ලගෙ ලස්සනයි අරූගෙ හැටියි බලපංකො කියාඅ. </p><p>අම්මපා මේධි මට ඔයා මහ වදයක් අප්පා.</p><p style="text-align: center;">***********</p><p>එකම කෑම එක තියාගෙන එයාට කවන්න කිව්වෙ මොකද, මේ ගෑණිට පිස්සුද මංදා...</p><p>"මේ...කණ්ඩු... මේ ලෝංග් වීකෙන්ඩ් එකට මොකද කරන්නෙ...."</p><p>"ගෙදර යනවා".</p><p>"අපි ඕලු ඇල්ලෙ යමු..??"</p><p>" ඕලු ඇල්ල??? ඒ මොකක්ද....??. අපි කියන්නෙ කවුද.."</p><p>"ඕලු ඇල්ල.. කෑගල්ලේ ඕනෙනං කිලෝමීටර් හැටක් හැටපහක් ඇති, අපි කියන්නෙ ඔයයි මමයි.... අපි... සිංහල ඉගෙනගෙන නැද්ද ඉස්කෝලෙදි"</p><p>"අපි දෙන්නා තනියම????</p><p>" දෙන්නෙක් වුනාම තනියම වෙන්නෙ කොහොමද ගොනෝ.. අනේ මංදා බූරුවා"</p><p>"මේ බූරුවා කියන්න එපා හැම වෙලේම හරිද"</p><p>" හා එහෙනං ඔන්න අපි යනවා එහෙනං. ගෙදර යන්න ඕන අරකයි මේකයි නහයෙන් අඬන්න බෑ හරිද"</p><p>" ඒ වුනාට මේධි....</p><p>" සෙනසුරාදා උදේ හය වෙද්දි මම ඔයාගෙ බෝඩිම ලඟට එනවා.. ඔයාගෙ බයිසිකලේ තමා යන්නෙ. මම පෙට්රල්ගහන්නං. උදේ කෑම මම ගේනවා , දවල්ට මගින් කමු. හරිනෙ එහෙනං. වෙන පස්න තියෙනවද පස්න... බූරු.....ආ සොරි... හරක් පැටියා"</p><p>ආයෙ මට කතා කරන්න දෙයක් තිබුණෙ නෑ... </p><p style="text-align: center;">*******</p><p> අඩි දෙසීයක් විතර උස ලස්සන ඇල්ලක්. හැබැයි මහ මූසල නිහැඬියාවක් තමා වටේම තිබ්බෙ. හතරවටෙන් කැලෑව. ඒ කාලෙ දැං වගේ රැල්ලට යන කෑම්පිං තිබ්බෙත් නෑ. ඇල්ලේ උඩම තැනට අපි නැග්ගා. තැනිතලා ගල් පර්වතය උඩින් ගලාගෙන එන වතුර ගලෙන් පහලට වැටෙනවා. ගල් තලාවෙ තැන තැන ගල් දෙබුක්කා. ඒවගෙන් යටට යන වතුර කොහේ යනවද දන්නෙ නෑ.</p><p>ඒ දෙබුක්කාවටට කට තියලා මේධි කෑගහනවා.. කණ්ඩූඌඌඌඌඌ.. කියලා දෝංකාරය ඇහෙනවා. ඔයත් මගේ නම කියන්න මෙහෙම...</p><p style="text-align: center;">***********</p><p>එදා ඒ ට්රිප් එකෙන් පස්සෙ මේධි ඔෆිස් ආවෙ නෑ. එදා ඕලු ඇල්ල. බලලා ආපහු එලියට එන්කොට රෑ නවයත් පහුවෙලා , වටේම කළුවරයි. රෑම කොළඹ ආවා පහුවදා පාන්දර වෙන්න. මම ගියා බෝඩිමට.. ඊලඟ සඳුදත් නිවාඩු නිසා අඟහරුවාදා ඔෆිස් ගියාට මේධි ඇවිත් හිටියේ නෑ. </p><p>මට නං ඒක ලොකු සැනසීමක්, ඇත්තටම මාර කරදරයක් මගේ හිතට එයා මගේ පස්සෙන් එන එක. කට කතා පියාඹලා ගියේ රශ්මිකත් එදායින් පස්සෙ ඔෆිස් ආවෙ නැති එක නිසා. </p><p>හැමෝම මගේ දිහා බැලුවෙ අපහාසෙට. </p><p>ආ ගූකන ගුණේ... උඹනං නමටම හරියන ඩයල් එක. ඔෆිස් එකේ ඉන්නකං උඹව කඩේ යවලා යවලා.. උඹේ සිහින කුමාරියි, දුෂ්ටයයි හෙමීට උඹට කොකා පෙන්නලා මාරුවෙලා නේද.. </p><p>ඔෆිස් එකේ හැමෝගෙන නිගමනය වුනේ රශ්මිකයි, මේධියි පැනලා ගිහිං කියලා. මට ඒකෙ ලොකු ගාණක් තිබ්බෙ නෑ. මොකද මම හිටියේ මේධිගෙ කරදරෙන් ගැලවෙන්නෙ කොහොමද කියලා බල බලා.. </p><p>ඔය අතර මේධි සහ රශ්මික ගැන හොයන්න පොලීසියෙන් ආවා.. හැමෝගෙන්ම කට උත්තර ගත්තා. හැබැයි අපි දෙන්නා ඕලු ඇල්ලෙ ගිය බවක් කවුරුවත් දැනගෙන හිටියේ නෑ. ඒ නිසා මම ඒක කියන්න ගියෙත් නෑ. හැමෝටම කියන්න තිබ්බෙ මේධි වගේම රශ්මිකත් සිකුරාදා හවස ඔෆිස් එකෙන් ගියාට පස්සෙ කාටවත් ආයෙ ආරංචියක් තිබ්බෙ නෑ කියලා තමා. </p><p style="text-align: center;">***********</p><p> ඊට මාසෙකට වගේ පස්සෙ මම ඒ ඔෆිස් එකෙන් අයිං වෙලා කටාර් ආවා. ඒ ආපු ගමන අවුරුදු දහයකට පස්සෙ තමා මම මේ ලංකාවට ආවෙ. </p><p>අපේ ඕලු ඇල්ල ගමන ගිහිං අදට අවුරුදු දහයක්. </p><p>" සොරි මහත්තයා මේ වෙලාවට ඇතුල් වෙන්න දෙන්න බෑ... , " </p><p>"ඇයි ඒ.. ඉස්සර ඕන වෙලාවක යන්න පුලුවන් නෙ"</p><p>" මහත්තයා සෑහෙන කාලෙකට පස්සෙ වගේ එන්නෙ. හවස හය වෙන්න කලිං හැමෝම ඇල්ල භූමියෙන් පිටවෙන්න ඕන මහත්තයා... හවස හයෙන් පස්සෙ ගිය ගොඩ දෙනෙක් හොල්මනකට බය වෙලා. ජීවිත හයක් විතර් මේ වෙනකොට නැතිවෙලා තියෙනවා වැටිලා ගල්වල ඔලුව වැදිලා.... තව කිප දෙනෙක්ට පිස්සු හැදිලත් තියෙනවා හොල්මන දැකලා."</p><p>" හෙහ්... හහ් හේ.. හොල්මං..හෙහ් හෙහ්"</p><p>"විහිලුවක් නෙවේ මහත්තයා , කලුපාට ඇඳුමක් ඇඳගත්ත සුදු ලස්සන කෙල්ලෙක්ලු පේන්නෙ ඔලුවෙන් ලේ ගලන... සමහර අය ඔලුව නැති පිරිමි කෙනෙක්වත් දැකලා තියෙනවා කියනවා. කෝකටත් දැං අවුරුදු ගාණක ඉඳලා මෙතන ප්රාදේශීය සභාවෙන් ආරක්ෂාව දාලා තියෙනවා. හවස හය වෙද්දි ඇල්ල රක්ෂිතයෙන් පිටට එන්න ඕන. හයහමාර වෙද්දි අපේ සිකුරුටි අයත් එලියට එනවා."..</p><p style="text-align: center;">**********</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br /><p></p><p>මේධිට එදා ඕන වුනේ ඇල්ලේ උඩ පැත්තට යන්න. එයා හිතාගෙන ආවෙ එදා එතන කෑම්පින් කරන්න. ඇල්ලේ උඩම වතුර පහලට වැටෙන්න පටං ගන්න තැන එහා පැත්තෙ ඉවුර කිට්ටුවේ තියෙන පතුලක් නොපෙනෙන දෙබුක්කාවෙ ඔලුව පොඩිවෙච්ච් මේධිගෙ බොඩි එක තාම ඇති.. </p><p>කකුලට වෙට්ටුවක් දාලා බිමට වැටුණ මේධි ගෙ ඔලුවට ගල අත අරින්න තප්රේකට කලිං එයාමගේ දිහා එහෙම නොබලන්නයි තිබ්බෙ. පුදුම වෙලා ලොකුවුන ඒ ඇස් දෙක දිහා බලං ඉන්න බැරි කමටමයි මම ගල ඔලුවට අත ඇරියේ.</p><p>බල්ලා... තෝව මං මරනවා කියාගෙන අපේ පැත්තට ආපු රශ්මිකව මම දැක්කෙ ඒ වෙලාවෙ. මූ කොහොමද අපේ පස්සෙන් ආවෙ. කොහොමත් අපි හිටපු පැත්තට දුවගෙන එද්දි ලිස්සලා වැටුන රශ්මිකයගෙ ඔලුව ගලේ වැදිලාසිහි නැතිවුන එකෙන් මට උගේ ඔලුවටත් ගලක් අත අරින්න වෙලාව ලැබුණා. උඹලා දෙන්නට ඔය දෙබුක්කාවෙ ඉඩ වැඩිත් එක්ක.</p><p>"කොහොමත් ඊට පස්සෙ මම මේධිගෙ කරච්චලෙන් බේරුණා. ඒත් මට ඒ ඇස් දෙක හැම්දාම පේනවා". ඒකට මොකක්ද කරන්නෙ..</p><p>" හොඳයි ඔෆිසර් මම එහෙහං යන්නං. කොහොමත් ගියා කියලා එයාව පේන්නෙත් නෑනෙ"</p><p>"මහත්තයා.."</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com31tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-72235182556366071542024-01-21T06:46:00.003+00:002024-01-21T06:46:34.407+00:00අභිරහස් පාපන්දු ලෝක ශූරතාවලිය<p> අභිරහස් පාපන්දු ලෝක ශූරතාවලිය</p><p>-------------------------------------------------------------</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTOhyTcsKBzOE46xNi_88rjtLHWlNhvXnXUUs6yr7h7bfozuCe9GWIid6HB7gH3azShpETtPDsvBp6Hesp_tJSoMRjZvjtVuxX93SPYo1KW5VEz2JZabF1DmmQJNlixKODB-qaT83fwL7j-o26-F0pUPi5pLwQ_IKBA0301UBuN6fNvPJOPAd1XW5ASxE/s504/CGMGOlvWYAAMlNT.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="496" data-original-width="504" height="630" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTOhyTcsKBzOE46xNi_88rjtLHWlNhvXnXUUs6yr7h7bfozuCe9GWIid6HB7gH3azShpETtPDsvBp6Hesp_tJSoMRjZvjtVuxX93SPYo1KW5VEz2JZabF1DmmQJNlixKODB-qaT83fwL7j-o26-F0pUPi5pLwQ_IKBA0301UBuN6fNvPJOPAd1XW5ASxE/w640-h630/CGMGOlvWYAAMlNT.png" width="640" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>කටාර් රාජ්යය මුදලින් සහ පොසිල ඉන්ධන බලයෙන් ලොව පොහොසත්ම රාජ්යයන් අතරට පැමිණි රාජ්යයකි. මුදලින් සහ සියලු සැප සම්පතින් ආඪ්ය වූ මේ තෙල් ලොව නිල නොලත් රාජ්යත්වය හිමි කටාරියට ඉන්පසු අවශ්ය වූයේ ලෝකයා හමුවේ සිය නාමය ඉහලට ගෙන යාමට සමත් කුමන හෝ ක්රියාවලියකි.</p><p><br /></p><p>ඒ වෙනුවෙන් ඕනෑම මිලක් ගෙවීමට කටාරියේ එමීර්වරයා වන "තමීම් බින් හමාඩ් අල්තානි" සූදානම් බව ඔහුගේ සමීපතයන්ට ඔහු ප්රකාශ කර තිබුණි. ඒ සඳහා සුදුසු කාර්යයක් යෝජනා කිරීමේ කමිටුව පත් කෙරුණ අතර එහි මූලිකත්වයට පත්වූ කටාර්හි බුද්ධි අංශ ප්රධානියා වන "මොහොමඩ් බින් අහමඩ් අල් මින්සාඩ්" මත එම භාරදූර කාර්යය පැටවින.</p><p><br /></p><p>මාස කීපයක ඇවෑමෙන් මේ සඳහා ඔලිම්පික් හෝ ලෝක පාපන්දු ශූරතාවය කටාර්හි පැවැත්වීමෙන් එමීර්වරයා බලාපොරොත්තු වල ප්රසංශාවේ පියාපත් කටාරියට ලබාගත හැකි බව කටාර් අභ්යන්තර කටයුතු අමාත්යාංශය යටතේ වන කටාර් බුද්ධිඅංශයේ මූලස්ථානය වන ජෝර්ජ්බුශ් සෙන්ටර් හිදී කටාර් එමීර්වරයා වෙත සැලකර සිටින ලදී.</p><p><br /></p><p>කෙටි කාලයක් තුල විශාල අවධානයක් කටාරියට ලබාගැනීමටනම් ඔලිම්පික් උළෙලට වඩා පාපන්දු ලෝක කුසලානය සුදුසු බව එහිදී ඒකමතිකව තීරණය විය.</p><p><br /></p><p>අභියෝගය ඇරඹුණේ ඉන්පසුවය. කටාරිය ලෝක පාපන්දු ශ්රේණිගතකිරීම්වල මුල් සියය අතරවත් නැත. ඒවනවිටත් ඔස්ට්රේලියාව, ජපානය, දකුණු කොරියාව , ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය සහ ඉන්දුනීසියාව තමන්ගේ ලංසු ඉදිරිපත් කර තිබුණි.. ඔවුන් සියල්ල ශ්රේණිගත කිරීම්වල කටාරියට ඉහලින් සිටින සහ මූල්යමය අතින් ස්ථාවර රටවල් විය. කටාරියද තම ලංසුව ඉදිරිපත් කලද ඇමරිකාවේ සහ ඉන්දුනීසියාවේ ලංසු ඉතා ඉහල බවට විශ්වාසයක් පැවතිණ. </p><p><br /></p><p>මේ අතර පාපන්දු ලෝක කුසලානය කටාරියට දිනාගැනීමේ තිරෙන් පිටුපස වැඩකොටස ක්රියාත්මක වී තිබුණි. 2019 පෙබරවාරි 24 වෙනිදා ඊශ්රායල් මොසාඩ් ප්රධානී "යොසී කොහේන්" සහ කටාර් බුද්ධි අංශ ප්රධානී "මොහොමඩ් බින් අහමඩ් අල් මින්සාඩ්" අතර ඉතාම රහසිගත හමුවක් පැවැත්විණ. මේ හමුවේ මූලික අරමුණ වූයේ නියත් වශයෙන්ම කටාරියට ලෝක කුසලාන පාපන්දු තරගාවලියේ සත්කාරකත්වය දිනාගැනීමේ පසුබිම සකස් කිරීමය.</p><p><br /></p><p>හමුවෙන් පසු කටාර් බුද්ධිඅංශ ප්රධානියා කටාරියේ වසන ශ්රී ලාංකිකයෙකු හමුවී තිබුණේ කටාර් එමීර්වරයා සමග එමීර් වරයාගේ රහසිගත භූගත ආරක්ශක මාලිගයේදීය. කටාරියට ලෝක කුසලාන සත්කාරකත්වය දිනාදීමට කළයුතු දෑ සහ ඉන්පසු ශ්රීලාංකිකයාට ලැබෙන වරප්රසාද ගැන මෙහිදී දීර්ඝවශයෙන් සාකච්ඡා විය.</p><p><br /></p><p>අදහාගත නොහැකි ඩීල් සහ අතයට ගණුදෙනු සඳහා චිරප්රසිද්ධ ශ්රීලාංකිකයා ඔහුගේ කොන්දේසි ඉදිරිපත් කලේය.</p><p><br /></p><p>ඉන්පසු සිදුවූ සියල්ල අතීතයට එක්වූ අතර අදහාගත නොහැකි ලෙස ඇමරිකාවේ සහ ඉන්දුනීසියාවේ ලංසු ප්රතික්ෂේප කෙරිණ. ඉන්පසු පාපන්දු ඉතිහාසයේ වැඩිම ලංසුව ලෙසට 2018 රුසියාව තැබූ ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 16 මෙන් ආසන්න වශයෙන් පහලොස්ගුණයක වැඩිමිලට එනම් ඩොලර් බිලියන 229කට කටාරියට සත්කාරකත්වය හිමිවිය.</p><p><br /></p><p>මේ අතර ලෝක කුසලානය පෙනෙන මායිමෙදී මේ සඳහා වූ අතයට ගණුදෙනු සඳහා මැදිහත් වූ ශ්රීලාංකිකයා කැන්ඩාවේ අධික සීතල සහිත හිමෙන් වැසුණු ඉතා දුෂ්කර ගම්බද ප්රදේශයකට සංක්රමණය විය. ඔහු පිළිබඳ මතකය කාටත් අමතක වී ගියේ කටාරිය ඉතා සාර්ථක පාපන්දු ලෝක කුසලානයක් ලොවට තිළිණ කල නිසාවෙනි.</p><p><br /></p><p>කෙසේවෙතත ශ්රීලංකාවේ දියතලාව ග්රාමයේ උපත ලබා පේරාදෙණිය සරසවියෙන් යාන්ත්රික ඉංජිනේරු වරයෙක් ලෙස කටාරයේ සේවය කල ඔහු කැනඩාවේ සීතල හිම අතර අතුරුදන් විය.</p><p><br /></p><p>ආශ්චර්යය සිදුවන්නේ පසුවය. කිසිවෙකු නොසිතු ලෙස ඉතිහාසයේ ප්රථම වතාවට කැනඩාවට ලෝක පාපන්දු කුසලානයක සත්කාරකත්වය හිමි වීමය. 2026 ලෝක කුසලානය සම සත්කාරකත්වය ඇමරිකාව සහ මෙක්සිකෝව සමගින් කැනඩාව හිමි කරගනිද්දී අප කතානායක යාන්ත්රික ඉංජිනේරුවා ඉස්තාන්බුල්හි හි වීදි ආහාර රසවිඳිමින්, රස්වත් මෙන්ම විචිත්රවත් තුර්කි ආහාර රසවිඳිමින්, වෛවර්ණ තුර්කි සංස්කෘතිකාංග වල පහස ලබමින් විස්කි බොමින් සැහැල්ලුවෙන් සිටින ඡායාරූප ඔහුගේ මිතුරු වට්සැප් කණ්ඩායම් සහ මුහුණු පොතේ මිතුරන් අතර හුමාරුවෙමින් තිබිණ.</p>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-33320658636980479472024-01-13T18:53:00.004+00:002024-03-06T15:07:48.201+00:00ගීතමය සිතුවම <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbcPVvTc9ZYf6ZAN7GRlHFSVOVwAivcpeX8xEgPxLtULDHqIaeAoS5g5wD23VNs2iQDKsDmh1Marq3OwsTp4AyAGtN2kJL5qFOqxSj1Yl858siTJa_9CffLgO-k-h1zBuOJZqTR3GLpqnTLH0Q2kcNlCcHXuSiFhApcT677LmbiUxg1zf8W334v_sZ5dM/s550/ft44.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="370" data-original-width="550" height="430" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbcPVvTc9ZYf6ZAN7GRlHFSVOVwAivcpeX8xEgPxLtULDHqIaeAoS5g5wD23VNs2iQDKsDmh1Marq3OwsTp4AyAGtN2kJL5qFOqxSj1Yl858siTJa_9CffLgO-k-h1zBuOJZqTR3GLpqnTLH0Q2kcNlCcHXuSiFhApcT677LmbiUxg1zf8W334v_sZ5dM/w640-h430/ft44.gif" width="640" /></a></div><br /><p></p><p>පහේ ශිෂ්යත්වේ පාස්වෙලා හයවසරට එන පොඩි එවුන් එන පලවෙනි දවස. පොඩි එවුන් පිළිගන්න හදපු ප්ලාස්ටික් මල් තොරණ ගේට්ටුවේ ගහලා. මේකට අලුත් මල් ටිකක් ගෙන්න තිබ්බනම් හොඳයි නේද කියලා කීප සැරයක්ම අංශභාර සර්ට කියන්න හිටියට කියන්න බැරිවුනා නේද කියල වත්සලා ටීචර්ට මතක් වුනා. ඒ අස්සේ සාදරයෙන් එකේ දයන්නයි, පිළිගනිමු කියන කෑල්ලේ ඉස්පිල්ලයි වැටිලා. සා..රයෙන් පලිගනිමු.. මේ බැනර් එක දැන් අවුරුදු දහයකටත් වැඩියි.මෙහෙමවත් අකුරු තියෙනවා ඇති.</p><p>ගෙටුවේ තොරණ යටින් එන පොඩි එවුන් බැනර් එක කියවලා සමහරු කට අතින් වහගෙන හිනාවෙනවා, සමහරු හිනාවෙලා අම්මලා තාත්තලා දිහා උඩ බලනකොට අම්මලා තාත්තලා රවනවා. ඒ ළමයි අමාරුවෙන් හිනාව නවත්තගෙන අම්මලා පස්සෙන් ගාටනවා. මේක දැක්කම වත්සලා ටීචර්ට පොඩි ලැජ්ජාවක් ආවා. එත් ඉතින් තමුන්ට මේකේ මැදිහත් වෙන්න පුලුවන් සීමාව දැනගෙන වැඩ කරන එක ඇඟට ගුණයි . පැන්සන් යන්න තියෙන මේ අවුරුදු දෙකට තුනට ඈතකට යන්න ඕන නෑනේ.</p><p style="text-align: center;">************</p><p>ඩිවෝස් වුනාට පස්සේ මහත්තයා පුතාල දෙන්නව එයා ළඟට ගත්තට පස්සේ හයේ පන්තියට අලුතෙන් එන ළමයි දකින හැම වෙලේකම වගේ වත්සලා ටීචර්ට ඇඩෙනවා. පුතාලව මහත්තයා අරන් යනකොට එයාලත් මේ වයසෙමයි. ඊට පස්සේ දෙසරෙකට වඩා පුතාලව දකින්න ලැබුනේ නෑ. මහත්තයා එක්ක ඕස්ට්රේලියා ගියාටපස්සේ කතා කලෙත් දෙසරයයි. ඊට පස්සේ හැමදේම අතීතයටම එකතු වුණා. පුතාලවත් මහත්තයාටවත් වුනේ මොකක්ද ඉන්නවද කොහෙද කියල කිසිම ආරංචියක් නැතුව දැන් අවුරුදු කීයක් ගියාද කියල වත්සලා ටෙචර්ට මතක නෑ. කොච්චර අමතක් කරන්න හැදුවත්, ඒ මතකය උඩට එනවා. හරියට සපත්තුව අස්සට රිංගපු වැලිකැටයක් ගානයි. ඇනෙනවා රිදෙනවා </p><p>වත්සලා ටීචර් තමා හය ඩී පන්ති භාර. හැබැයි ටීචර් උගන්නන්නේ චිත්ර. ඒ නිසා පන්තියේ හැමෝටම ටීචර්ගෙන් ඉගෙන ගන්න වෙන්නේ නෑ. හැබැයි අනික් පන්තිවල අයටත් ටීචර්ගෙන් ඉගෙන ගන්න පුළුවන්, අපේ පාසලේ ඉන්න ප්රවීනම ගුරුවරියක්.. අංශභාර සර් කියනකොට පියවි ලෝකෙට ආපු වත්සලා ටීචර් සභාව දිහා බලලා යන්තමට හිනාවුනා. ඒ වෙලාව සංගීත ටීචර් නයනිකා ,.". ප්රවීණ ..හෙහ්" කියලා ආපහු හෙමීට තොල් මුමුනලා අපහාසෙට වගේ කට කොනකින් හිනාවෙන එකත් වත්සලා ටීචර් හොඳට දැක්කා.</p><p style="text-align: center;">************</p><p>ඊළඟ අංශභාර කමට වත්සලා ටීචර් තේරෙන්න වැඩි ඉඩක් තියෙනවා. මොකද ඉන්න අංශභාර සර් ,උප විදුහල්පති කමට උසස් වෙලා කියලා ආරන්චිය දැන් හැමෝම දන්නවා. ඉතින් නයනිකා ටීචර්ට ඒක එච්චර හිතට හරි මදි.</p><p>අලුත් පන්තියේ නම් ලකුණු කරන්න යනකොටම , අංශභාර සර් ආවා </p><p>" අචින්ත, මහිම, මලික .. මේ ලමයි තුන්දෙනා එන්නකෝ, වත්සලා ටීචර් මෙයාලව පොඩ්ඩකට පැත්තකට ගන්නම්.. මේ ශිෂ්යාධාර ලැබෙන අය. </p><p>ඒ නැගිටිනකොට තමා වත්සලා ටීචර් අචින්තගේ මූණ හරියට දැක්කේ. මොකක්දෝ හරිම පුරුදු හුරුබුහුටි කමක් ඒ මූණේ පෙන්න තිබුනා. වත්සලා ටීචර්ට මතක් වුනේ පොඩි පුතාගේ මූණ. නිවුන්නු වුනාට දෙන්නා වෙනස්. පොඩි පුතාගේ තිබ්බ හුරතල් මූනම අචින්තටත් තියෙනවා නේද කියලා දැක්කම මේ පන්තිය හම්බවුන එක ගැන සතුටක් වත්සලා ටීචර්ගේ හිතට ආවා. </p><p>අචින්තට ඇයි ශිෂ්යාධාර... එච්චරටම දුප්පත්ද...</p><p>අලුත් පන්තිවලට කාලසටහන් අනුව උගන්වන්න පටන් ගන්නෙ හෙට ඉඳලා..අද දවස ළමයින්ට ඉස්කෝලෙ ගැන අවබෝධයක් දෙන්න තමා වෙන් වෙලා තියෙන්නෙ.. මධ්ය මහා විද්යාලයක් නිසා ළම්යි හැමෝම ඉස්කෝලෙට අලුත්.</p><p>පන්ති පිලිවෙලට ටීවර්ලලා ශිෂ්ය නායක නායිකාවො දෙන්නෙක් එක්ක ළමයින්ට ඉස්කෝලෙ ඇවිදලා පෙන්වන්න ඕන ප්රධාන තැන් ටික පෙන්නුවට පස්සෙ තව පැය එකහමාරක් විතර ඉතුරුවෙලා තිබ්බ්.</p><p>වත්සලා ටීචර් කලේ ඒ වෙලාවෙ ළමයින්ට කැමති ඉදිරිපත් කිරීමක් කරන්න කියපු එක. සිතිජ හරි ලස්සන අභිරූපනයක් කලා. මිනුලි උඩරට නැටුමක් .. සෙනුලි කලු ලෑල්ලෙ ලස්සනට සීසාන චිත්ර්යක් ඇන්දා ඒ අතරෙ අචින්ත සීපදයක් කිව්වා. ඒක කොච්චර හොඳට කිව්වද කියලා කිව්වොත් ඉවර වෙලා ටික වෙලාවක් යනකං වත්සලා ටීවර් අචින්ත දිහා බලාගෙන හිටියා.</p><p>" හෙට අලුත් පන්තියේ දෙවෙනි දවස.. සෞන්දර්ය විශයන් වලට ළමයි තෝරගන්න කැමති මොනවද කියලා හිතාගෙන එන්න , නිකමට අත උස්සන්න බලන්න චිත්ර කරන්න කැමති අය "</p><p> ළමයි තිහෙන් දහයක් විතර අත ඉස්සුවා. අචින්ත අත උස්සලා නෑ. අචින්ත අත ඉස්සුවේ සංගීතය කරන්න. වත්සලා ටීවර්ගෙ හිතට ඒක හරි මදි..</p><p>ඔය සංගීත ටීච නයනිකා ලඟට ගියාට පස්සෙ මේ කොල්ලගෙ ගන්න දෙයක් නැතිවෙයි. පොඩි පුතාව ආපහු මතක් වුනා. කොල්ලො දෙන්නා තාත්තා එක්ක ගියාට පස්සෙ මාව අමතක කලා වගේ අචින්තත් සංගීතෙට ගියාට පස්සෙ මාව ගණං ගන්න එකක් නෑ. මම වෙන සබ්ජෙක්ටෙකක් කරන්නෙත් නෑනෙ මේ පන්තියට. </p><p>වත්සලා ටීචර්ට හරිම හිත බරයි.. වෙන පන්තියක් ඉල්ලගන්න ඕන අංශබාර සර්ට කියලා.. එක්කො මම මේ පන්තියටම වෙන සබ්ජෙක්ට් එකකුත් කරන්න ඉල්ලගන්න ඕන. </p><p>ඉස්සර ගුරුවරු අඩු කාලෙ. මේක මහා විද්යාලය හැටියට පලාත් සභාවට අයිති කාලෙ වත්සලා ටීචර් සමාජ අධ්යයනය, ඉතිහාසය, බුද්ධාගම සිංහල වගේ විශයන් ඉගැන්නුවා. කාලයක් එක පන්තියකට ගණනුත් ඉගැන්නුවා.</p><p>ඒත් ඉස්කෝලෙ මධ්ය මහා විද්යාලයක් වුනාට පස්සෙ ගුරු අතිරික්තයක් ඇවිත් වත්සලා ටීවර් ආපහු චිත්ර වලට විතරක් සීමා වුනා.</p><p style="text-align: center;">***********</p><p style="text-align: left;">චිත්ර කාමරේට ආපු වත්සලා ටීචට මුලින්ම ඕන වුනේ ළමයින්ගෙ මට්ටම් අවබෝධ කරගන්න. මල්වාස් එකයි පොත් දෙකයි ඒක උඩ බෝලෙකුයි. තියලා ළමයින්ට කිව්වෙ ඉස්සෙල්ලම මම මොනවත් කියන්නෙ නෑ ඔයාලා පුලුවන් විදිහට අඳින්න ඊට පස්සෙ අපි බලමු කොහොමද හරියට කරන්නෙ කිය්ලා..</p><p style="text-align: left;">ළමයි චිත්රෙ අඳිනකං වත්සලා ටීචර් ඉබේම සංගීත කාමරේ පැත්තට යැවුනා. ළමයි නයනිකා ටීචර් දෙන කවිය ගායනා කරනවා සමහර ළමයින්ව පැත්තකට කරනවා. අචින්ත කවිය පටං ගත්තම වත්සලා ටීචර් ඇස් දෙක පියාගත්තා. </p><p style="text-align: left;">ඊට පස්සෙ නයනිකා ටීචර් අචින්තට කතා කලා.</p><p style="text-align: left;">" දිගටම ඕ ලෙවල් වෙනකං සංගීතය කරන්න කැමතිද?"</p><p>" ඔව් ටීචර් ."</p><p>"වයලීන් එකක් ගන්න වෙයි..පුලුවන්ද....</p><p>කොල්ලා බිම බලාගත්තා... </p><p>"පුලුවන්ද බැරිද කියලා හිතලා කියන්නකො... ගන්නම වෙනවා පුතා ප්රැක්ටිකල් කරන්න ඕනෙනෙ."</p><p> චිත්ර කාමරේ පැතෙන් සද්දෙ ටිකක් වැඩිවෙන්න ගත්ත නිසා වත්සලා ටීචර් ඒ පැත්තට ගියා.</p><p style="text-align: center;">*************</p><p style="text-align: left;"> ලමයි සෑහෙන කට්ටියක් හොඳටට ඇඳලා තියෙනවා , අපි දැන් බලමු මේ අභ්යාසය කරන්න අපි බලාපොරොත්තු ...</p><p style="text-align: left;">කියනකොට කවුරුහරි දොරට ගහන සද්දයක් ඇහුණා. දොර ඇරලා බලනකොට අචින්ත දොර ලඟ. </p><p style="text-align: left;">ටීචර්....</p><p style="text-align: left;">ඇයි පුතා...</p><p style="text-align: left;">ටීචර් මට චිත්ර කරන්න පුලුවන්ද...</p><p style="text-align: left;">වත්සලා ටීචර්ට දැනුනේ ලෝකයක් ලැබුණා වගේ... </p><p style="text-align: left;">එන්න පුතා ඇතුලට....වාඩිවෙන්න ගිහිං .</p><p style="text-align: left;">එදා දවාලෙ කැන්ටිම ලඟදි හම්බවුනාම වත්සලා ටීචර් නයනිකා ටීචර්ට කටපුරා හිනා වුනා.. කාලෙකට පස්සෙ නයනිකා ටීචර් ගැන ලෙන්ගතුකමක් වත්සලා ටීචර්ට දැනුණා.</p><p style="text-align: left;"> </p>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com34tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-83622415879804805712023-12-15T15:14:00.001+00:002023-12-15T16:24:51.287+00:00බඹර විස <p><br></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJWzR2baQKBNjw7HZrIvGy9APtZi70W61wtLPcq23Ci_-cYgxm0bZ9kbLONcODdSnZ326A_oxjDG9vbxSVjg-zLIyGBTw4o31QnSNC67dHcFCOBHN0c3Qz4AMccnSSR81vLA4u3yOjIReDTYCPLAHClYopVyBMYQ8OXWmGpPJ9nut1at8Zcn_RibbvUt0/s650/senior-woman-sitting-with-a-young-man-E4X6PE_result.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="478" data-original-width="650" height="470" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJWzR2baQKBNjw7HZrIvGy9APtZi70W61wtLPcq23Ci_-cYgxm0bZ9kbLONcODdSnZ326A_oxjDG9vbxSVjg-zLIyGBTw4o31QnSNC67dHcFCOBHN0c3Qz4AMccnSSR81vLA4u3yOjIReDTYCPLAHClYopVyBMYQ8OXWmGpPJ9nut1at8Zcn_RibbvUt0/w640-h470/senior-woman-sitting-with-a-young-man-E4X6PE_result.png" width="640"></a></div><br><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br></div><p>"පුතා...කොහෙටද යන්නෙ.."</p><p>"මම UK යන්න ආන්ටි..."</p><p>"UK වල කොහෙද.. ?" </p><p>"එන්ෆීල්ඩ් "</p><p>"අහ්.. මමත් UK යන්නෙ.. මම යන්නෙ හැබැයි බ්රිස්ටල් . දුව ලඟට. එහෙ ටික දවසක් ඉඳලා ආපහු ඩුබායි යනවා..</p><p>කියනවත් එක්කම ආන්ටි ලඟ තිබ්බ හෑන්ඩ් බෑග් එක බිමට වැටුණා.. ඒක ඇහිඳලා දුන්නෙ ආන්ටි කොන්දට අත තියාගෙන නැවෙන්න අමාරුවෙන් උත්සාහ කරලා ,අසරණ වෙලා මගේ දිහා බලපු නිසා .</p><p>"අනේ තෑන්ක් යූ සෝ මච් පුතා". කියපු ඇන්ටි මගේ බෙල්ල බදාගෙන හග් කලේ කිසිම බලාපොරොත්තුවක් නැති වෙලාවක.. ඒක මට පොඩි ලැජ්ජාවක් වගේ දැනුනෙ ඒ වෙලාවෙ කටුණායක එයාපෝට් එක සෑහෙන බිසී වෙලාවක් නිසා.</p><p>කොහොමත් ඩිපාචර් එකෙන් ඇතුලට ආපු පලවෙනි තප්පරේ ඉඳලම මෙහෙම ඇණයක් සෙට් වෙච්ච එක නං සාපයක්..</p><p>ඉස්සර ඉස්කෝලෙ යනකාලෙ බස් එකට නැග්ගත් සීට් එකේ අනික් කොනට කෙල්ලෙක් වාඩිවෙනකං බලාගෙන ඉන්නකොට වෙන්නෙත් මෙහෙම සන්තෑසිම තමා. ඒ අතිං මාර වාසනාවන්තයි.<span></span></p><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2023/12/blog-post_15.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com56tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-70853180325068243152023-12-11T23:21:00.003+00:002023-12-12T22:44:27.463+00:00සිකුරා නලල් තලේ..<p><br></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjolHZzzbjNIUBwxp5_csxOHLDCVF6LWjrgCaVtje4huNe_UJKjdPCFj7MVoLGL0PjORbSq3F1nwINH41iAbsJ1wDEpyOuk2QQxcSa3MWLk3FysUaYFf2vCnN6dHho9pwGTSVh2Ovov8tKEltnKGW9FuIStUPOCUBPYz8hCkvMDwopo33jFezWyo0hEIrI/s416/Vasanthi_Chathurani.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="416" data-original-width="416" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjolHZzzbjNIUBwxp5_csxOHLDCVF6LWjrgCaVtje4huNe_UJKjdPCFj7MVoLGL0PjORbSq3F1nwINH41iAbsJ1wDEpyOuk2QQxcSa3MWLk3FysUaYFf2vCnN6dHho9pwGTSVh2Ovov8tKEltnKGW9FuIStUPOCUBPYz8hCkvMDwopo33jFezWyo0hEIrI/w640-h640/Vasanthi_Chathurani.jpg" width="640"></a></div><br><p><br></p><p><br></p><p> " ආ එන්න මහත්තයා .. අන්න අර මිසී ගාවට යන්න", මං එතනට යනකොටම ෆෝන් එක කනේ ගහගත්ත ටිකක් සුදු ලස්සනට උසට පෙනුන මිස් නැගිටලා ඈතට ගියා.</p><p>මම වැඩ කරන්නෙ රජයේ බැංකුවක. ඇත්තටම කිව්වොත් අපිට ඉතිං එහෙමට අගහිඟයක් නෑ..හැබැයි මේ අපේ තාත්තට ඒ කාලෙ හම්බවුන ස්වර්ණභූමි ඉඩමක් තියෙනවා ටවුමෙන් ටිකක් ඈතට වෙන්න. ඒක ළඟ අලුතෙන් පටං ගත්ත ගාමන්ට් එක නිසා ඒකෙ කාමර කෑලි ටිකක් හදලා ගාමන්ට් ගෑල්ලමයින්ට කුලියට දෙමු කියලා අදහස දැම්මෙ අපේ නෝනා.</p><p>ඇස්වහක් කටවහක් නෑ දියුණු වෙන්ඩම උපන් කෙල්ල.. කපු හාමිනේ අපේ අම්මා එක්ක කිව්වෙ එහෙම. අපේ අම්මගෙ කීමට පිටින් යන එක කරන්ඩ අමාරු දෙයක් නෙවේ කොහොමටත් කරංඩ බැරි දෙයක්. </p><p>" ඔයාගෙ අම්මා මට කැමතිවෙන්ඩනං මට අලිබබාගෙ හොරකං කරපු වස්තුව හරි ඇලඩින්ගෙ පුදුම පහණ හරි ලැබෙන්ඩ වෙනවා"</p><p>ලක්ෂිකා කිව්වෙ එහෙම. කැම්පස් එකේ මගේ බැච් එකේම ලක්ෂිකා හරිම උපේක්ෂා සහගත කෙල්ලෙක්. අවුට් වෙලා මට බැංකුවේ රස්සාව හරියද්දි ලක්ෂිකා තෝරගත්තෙ ටීචිං. ඒ රස්සාවට එයා ආස කලේ හිතන්නත් බැරි විදිහට.</p><p>" ඔය ඉස්කෝල ගෑණු මහ කුඩුකේඩුයි... අනික අතටපයට ගාණක් ලැබෙන රස්සාවක්ද ඒ."</p><p>ඒ අපේ අම්මා...<span></span></p><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2023/12/blog-post_11.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com55tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-53788993695728067712023-12-02T21:17:00.006+00:002023-12-02T21:48:21.153+00:00රමණීයයි ඒ මධුර ජවනිකා <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuHprDK-cyXGmFc4nZryzRDimkdan2Is0OY5sHiI_txRjKiS_K8IJw0ZHhcMS2DBk4YwsDjfjgvnBMJeamI9V_bzPrziSpBrc-mk_M8UUyajS0zw4iiMyKcLwo-kKi71_FPqInLJ_32mz2xQ3C31MAO96GptXNP9e-OMUBbVRakAp1rliB2b-r34q2rQI/s388/20180608_readysetride_group.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="218" data-original-width="388" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuHprDK-cyXGmFc4nZryzRDimkdan2Is0OY5sHiI_txRjKiS_K8IJw0ZHhcMS2DBk4YwsDjfjgvnBMJeamI9V_bzPrziSpBrc-mk_M8UUyajS0zw4iiMyKcLwo-kKi71_FPqInLJ_32mz2xQ3C31MAO96GptXNP9e-OMUBbVRakAp1rliB2b-r34q2rQI/w640-h360/20180608_readysetride_group.png" width="640"></a></div><br><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br></div><br><div><br></div><div><br></div>
උදේම දවස කනවා කියලා මට චෝදනා කරපු නැන්ද මාමලාට ආච්චි පුංචිලට ආයුබොවන් වැන්දාසන්තෝ. ඔය ඉස්කෝලෙ කාලෙ හැමෝටම ඉන්නවනෙ ගැන්සි. අපිටත් ඉතිං ඔය තුන් හතර , පස් හය, හය හත්, හත් අට , අට නව දෙනෙක් ආදී වශයෙන් ගැන්සි හිටියා.<div><br></div><div> එක එක ටාස්ක් එකට අනුව ගැන්සියේ ගණපූර්ණය වෙනස් වෙනවා. මලගෙවල් ගැන්සියේ හයදෙනෙක් ඉන්නවා. උංගෙ නම් මෙතන කිව්වොත් ආයෙ ගෙදර යන්න වෙන්නෙ නැති නිසා නම් ඕන නෑ. <div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"> ***********<span></span></div></div><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2023/12/blog-post.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com55tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-26182402430262593422023-11-28T23:09:00.007+00:002023-11-30T12:15:08.500+00:00 අක්කට හැටයි<p>.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_dl85rgO898M4RagdlBFkHRYYX29Q-BzcG773aQO_IO4VHkdRM9rJv6k_AUMYk1FlgvNWsOhnlwhY_-y_bxTSBRLlY_zpPf5Cw-giSmFYSXaiTEHTINOPvnCP5jmgXo7FClUTbx1A5ZNw5ZgKHftOW6QQmVzwXvDcE13T029R3bwZwVIRPu6pRamCa1U/s640/4564956735_f661cb764e_z.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="522" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_dl85rgO898M4RagdlBFkHRYYX29Q-BzcG773aQO_IO4VHkdRM9rJv6k_AUMYk1FlgvNWsOhnlwhY_-y_bxTSBRLlY_zpPf5Cw-giSmFYSXaiTEHTINOPvnCP5jmgXo7FClUTbx1A5ZNw5ZgKHftOW6QQmVzwXvDcE13T029R3bwZwVIRPu6pRamCa1U/w522-h640/4564956735_f661cb764e_z.jpg" width="522"></a></div><br><p></p><p><br></p><p>මොනවා ඒ කියන්නෙ අක්කා මැරිලා.. හරියටම හැටවෙනි උපන්දිනේ දවසේ. </p><p>ඒත් අක්ක මැරිලා. උපන්දිනේ දවසෙම</p><p><br></p><p>**************</p><p><br></p><p>මට මතක කාලෙ ඉඳංම අක්කා හරි ලොකුයි. මට අක්කා එක්ක සෙල්ලං කරපු රංඩු කරපු, එකට ඉස්කෝලෙ ගිය කාලයක් මතක නෑ. </p><p><br></p><p>නෑ නෑ... මට වයස නිසා නෙවේ. මට එහෙම කාලයක් තිබ්බෙ නෑ. ඒ වෙනුවට මට මතක අක්කා මාව ඉස්කෝලේ එක්කං ගිය හැටි. මාව නාවපු, කවපු, මාව පංති එක්කං ගිය හැටි. </p><p><br></p><p>අක්කා මාව ඉස්කෝලෙන් දාලා ගාමන්ටෙකේ වැඩට ගියා.</p><p><br></p><p>***********</p><p><br></p><p>අක්කගෙ නම අනූපමා වුනාට අක්කට අපේ අම්මා කිව්වෙ මූසලී කියලා. ඒ දවස්වල අම්මගෙ කටේ තියෙන්නෙම. </p><p><br></p><p>" මම මොන කරුමයක් පල දීලා මේ නාකි මිනිහෙක් බැඳගත්තද මංදා. ඒ මදිවට මට වඩා අවුරුදු පහ හයකට බාල මේ හෝන්තුවකුත් එක්ක"</p><p><br></p><p>අපේ තාත්තා ඉස්සර පොලී කාරයා. එයා විල්සන්. කට්ටිය එයා ඉන්න තැන කිව්වෙ "විලී මහත්තයා" කියලා. එයා නැති වෙලාවට කිව්වෙ "වින්න පොලී" කියලා. හැබැයි එහෙම කියපු ගොඩක් මිනිස්සුන්ගෙ ගෙවල්වල පොඩිම එකා වින්න පොලීගෙ හැඩරුවමයි.</p><p><br></p><p>*************<span></span></p><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2023/11/blog-post_29.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-17559479711268400542023-11-18T21:19:00.004+00:002023-11-30T12:12:34.921+00:00වල කතාව<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigC1DhgZP0xtmKmCg96uNERvUdBjRmmJYSSrNPBZrucWSZUEy9GfePSkm2ySAVKV3Dx8kwgx-bRq3Ed1fSmT_7nnIu-mQJ0w5VoWskLON9mES_s315aODtLiwbIQLamFwp8dEKUEwB1DQsSNfED6y2NybtMF9VfNHdKfmqbY47lenPW5t67ml9K8CwxSc/s1350/FB_IMG_1700216404857.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1350" data-original-width="1080" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigC1DhgZP0xtmKmCg96uNERvUdBjRmmJYSSrNPBZrucWSZUEy9GfePSkm2ySAVKV3Dx8kwgx-bRq3Ed1fSmT_7nnIu-mQJ0w5VoWskLON9mES_s315aODtLiwbIQLamFwp8dEKUEwB1DQsSNfED6y2NybtMF9VfNHdKfmqbY47lenPW5t67ml9K8CwxSc/w512-h640/FB_IMG_1700216404857.jpg" width="512"></a></div><br><p><br></p><p>ඔන්න කලිංම කිව්වා වැඩිවිය පැමිණිලා නැති එවුං මේක කියවන්ඩ ඒපා...</p><p> ඔය අපි වගේ වලපයයි ගොඩ පයයි ඉන්න ඒ කාලෙ හද්ද ඩොටේ ජීවත්වුන එකාලට මතක ඇති ඉස්සර කාලෙ ගමේ ගෙවල් වල තිබ්බා වල වැසිකිලි , සිංහලෙං ඕවට කිව්වෙ වල කක්කුස්සි කියලා.</p><p>ඒවාගෙ සැකැස්ම ඉතිං මම කියන්ඩ ඕන නෑ. නමේම තියෙනවනෙ සැකැස්ම.</p><p>හම්මට සිරි ඉතිං මට නං මතකයි ඔය වල කක්කුස්සි හොඳට. ඉස්සර අපේ අම්මලගෙ මහගෙදර තිබ්බෙ ඕකක්. ඒක ගෙදර ඉඳං කිලෝමීටර් බාගයක් විතර ඈත වත්ත පහල. </p><p>රෑට යන්න වුනොත් හුලුඅත්තක් බැඳගෙන යන්න ඕන. මං පොඩි කාලෙ පට්ට බයයි රෑට ඕකට යන්න. යන පාරෙ මග දාලා ළිඳ ලඟිං හෝදගෙන එනවා. උදේම ආච්චි හරි මාමා හරි යනකොට උන්ට පෑගිලා මර ජරමරයයි. උදේම හොඳ පදෙං ඇහෙනකොට හෙමීට මාරුවෙලා ඉන්නවා අහුවුනොත් ආයෙ කන නියමිත තැන තියෙනවා බොරු. </p><p>අනික් ආතල් එක සතියර දෙසරයක් විතර ඕකට භූමිතෙල් දාන්න ඕන නැත්තං කැරපොත්තො ඕසෙට. </p><p>ඉතිං ගිහිං රෙනකොට බෙට්ට තඃ ගාලා අරකට වැටෙනකොටම කැරපොත්තො පියාඹලා ඇවිත් පුකේ වහනවා. </p><p>හූ කියාගෙන දුවන්නෙ ඒ වෙලාවට <span></span></p><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2023/11/blog-post_19.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-7313721713519427882023-11-12T21:49:00.003+00:002023-11-30T12:13:05.788+00:00අප්සරා තන්ඩන් <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfON8P6Fr26f9tjqHBVXTpoD6yAoqtP_i5xHSbEeklZwj0wD9hzcyGi74FnCTkfSr2EJiQ-i4d7SrHc0T3WS-Hqb3cgKl_hEVLtegJFinDv4mJyl-x-bM2zUbyAUbpMS67q3YC2xgllSUS1TLMhqZdebJzk9kLqsXCYbtrIVilk5cGTtt54YyqEy46Rgk/s1419/d14d75a757f0bff56570ce2407f08caa.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1419" data-original-width="799" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfON8P6Fr26f9tjqHBVXTpoD6yAoqtP_i5xHSbEeklZwj0wD9hzcyGi74FnCTkfSr2EJiQ-i4d7SrHc0T3WS-Hqb3cgKl_hEVLtegJFinDv4mJyl-x-bM2zUbyAUbpMS67q3YC2xgllSUS1TLMhqZdebJzk9kLqsXCYbtrIVilk5cGTtt54YyqEy46Rgk/w360-h640/d14d75a757f0bff56570ce2407f08caa.jpg" width="360"></a></div><br> "ඒ අන්න එනවා එනවා"<p></p><p>"කවුද"</p><p>" අප්සරා"</p><p>" අඩේ... මේකි දකිද්දී මට මතක් වෙන්නෙම... රවීනා බං.."</p><p>" ඒ කවුද.... "</p><p>"අනේ බං ගණං විතරක්ම නෙවේ ජීවිතේ .. හිංදි ෆිල්ම් කියලා ජාතියක් තියෙනව.</p><p>"ආ එතකොට ජීවිතේ හිංදි ෆිල්ම්ද.."..</p><p><br></p><p>ඔය අපි තුන්දෙනා...</p><p>මායි මෝරයි ප්රියයි...</p><p>මායි කිව්වෙ මම.. ප්රගීත්.. මෝරා රසික ..ප්රියා ප්රියදර්ශන.</p><p>මෙතනින් මීටරේ ප්රියදර්ශන ... ගණං වලට හැමදාම සීයයි.. හෙනට උස🤣 නිසා අපි කිව්වෙ අඟලේ ප්රියා කියලා..</p><p>මෝරා සිංදු කාරයා.. උගේ කටේ කොයි වෙලෙත් තියෙන්නෙ ග්රැමපෝන් යුගයේ සිංදු..</p><p><br></p><p>ඉස්කෝලෙ ඇරලා.. සල්ගාදුවෙන් බිත්තර රෝල් තුනක් කාලා විජය ඉන්ස්ටිටියුට් එකට ක්ලාස් යන එක තමා අපේ එකම විනෝදෙ.. ඉස්කෝලෙන් පටං ගත්තට ක්ලාස් එකට යැවෙන්නෙ එහෙමත් දවසක තමා..</p><p><br></p><p>ආ..එතකොට අප්සරා...අප්සරා අපේ ඉස්කෝලෙට ඒ ලෙවල් වලට ආව අලුත් කෙල්ලෙක්. මේකි ආවෙ හද්ද ඩොටේ ඉස්කෝලෙකිං. ඒත් ඉංග්රීසි දිනය දවසේ මේකි රෝමියෝ ජුලියට් නාට්යයේ නිල්පාට ගවුමක් ඇඳගෙන රැඟුව රැඟිල්ලෙන් පස්සෙ ඉස්කෝලෙ කොල්ලොන්ගෙන් බාගයක් ඒකි පස්සෙ... අපිට මලම පැන්නෙ ඕකෙ රොමියො ගෙ චරිතෙට හිටියෙ පිනාගෙ පුතා. වෙන මොකා දැඟලුවත් වැඩක් වුනේ නෑ , ඒ ලෙවල් වලදි ඉංග්රීසි පීරියඩ් එක කට් කිරීමේ දුක පළවෙනි වතාවට දැනුනේ එද... මේකිගෙ ඒ දවස්වල එහෙම්ට ලස්සනක් කැපී පෙනීමක් නොදැක්ක නිසා මිසක් නාට්යයට පස්සෙ නං හැමදාම ඉංහ්රීසි කට් කලේ නෑ ඊලඟ එකෙවත් නාට්ටියට ගනී කියලා. ඊලඟ අවුරුද්දෙදී ඒ මගුල තිබ්බෙ නෑ කියහංකො</p><p><br></p><p>ඊලඟට ස්පෝර්ට් මීට් එකේදි... ඒකෙදි මේකි හෙල්ල, කවපෙත්ත වගේම මීටර් 1500, 3000 හතරෙම පලවෙනියා.. ඊට පස්සෙ ඉතුරු බාගෙත් ඒකි පස්සෙ...</p><p><br></p><p style="text-align: center;">*********</p><p><br></p><p>ඔය කාලෙදි "කරුමෙක මහත, නරක කාලෙ දැං මට" කියලා මට හිතුනා අප්සරාට ට්රයි කරන්න ඕන කියලා. මේකට අදහස දැම්මෙ අඟලේ ප්රියා හෙවත් ප්රියදර්ශන. </p><p><br></p><p>" මචං..ඇත්තටම මේකි පිට යන්න දෙන්න හොඳ නෑ..අපි තුන්දෙනාගෙන් එකෙක් මේකට ට්රයි කරන්නම ඕන." ඒ අඟලේ ප්රියා.</p><p><br></p><p>" මචං.. ඒක මචං ඇත්ත මචං.. උඹට මචං කියන්න මචං.. මචං හිතුනා මචං රවීනට ට්රයි කරන්න.." වචනෙට දෙසැරෙ ගාණෙ මචං කියන රසිකයා හෙවත් මෝරගෙ අදහස ඒක.</p><p><br></p><p>" හරි එහෙනං උඹ ට්රයි කරාං... මම කිව්වා.</p><p><br></p><p>" ඒකි මචං කඩ්ඩෙං කොටයිද බං.. මට මචං ඕක තමා මචං..දිරවන්නෙ මචං නැත්තෙ..</p><p><br></p><p>"පිස්සුද බං. ඒ ඉංගිරිසි දිනේ කටපාඩං කරපු ලබ්බවල් බං.. ඒ ප්රියා.</p><p><br></p><p>"මේ ප්රගියා මචං.උඹ ට්රයි කරහං..මූට මචං ඉතිං තව අඩි මචං දෙකක්වත් උස මචං යන්න වෙනවනෙ ඒකට" මෝරා අවසාන තීරණේ දැනුම් දීලා පස්සට පැත්තට සටාස් පටාස් ගාලා ගහගෙන පිට්යනියෙ පඩිපෙල උඩම පඩියෙන් නැගිට්ටා...</p><p><br></p><p>ආ උඹ නැගිටලමද හිටියේ .. මං හිතුවෙ වාඩිවෙලා කියලා... මෝරා ප්රියාට කිව්වා..</p><p><br></p><p>පල.හු...</p><p><br></p><p style="text-align: center;">*********** <span></span></p><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2023/11/blog-post_13.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-59686289116193608752023-11-04T19:52:00.004+00:002023-11-06T14:51:26.214+00:00ජීවගුණය<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJtU3EL06pNopzEKIhcA1Jki6yNarj7M_l4vq2ksqHYy90Tae97EPNRiFJb0kenSVcxcebIp9tElcit7l94THAcsFVgIwLHZpLU8v6nRYXVHkLqsMH7x1zTnMeyqMMlTH3DqUdjfNPZ_cp0nFTKzN3Frw50uc3J_H4-iohwvoiApCJscWDjMgzeETaOtk/s550/brk--sports1_35.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="378" data-original-width="550" height="440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJtU3EL06pNopzEKIhcA1Jki6yNarj7M_l4vq2ksqHYy90Tae97EPNRiFJb0kenSVcxcebIp9tElcit7l94THAcsFVgIwLHZpLU8v6nRYXVHkLqsMH7x1zTnMeyqMMlTH3DqUdjfNPZ_cp0nFTKzN3Frw50uc3J_H4-iohwvoiApCJscWDjMgzeETaOtk/w640-h440/brk--sports1_35.jpg" width="640"></a></div><br><p></p><p><br></p><p>නවීකරණය කරන ලද අහමදාබාද් හි නරේන්ද්ර මෝඩි ක්රීඩාංගණයට රැස්වූ ලක්ෂයකට අධික ඉන්දීය ප්රේක්ෂකයන් මෙන්ම රූපවාහිනිය ඉදිරියේ අසුන්ගෙන සිටි බිලියනයක් පමණ ක්රීඩා ලෝලීන් ද ඉහල ගත් හුස්ම හිරවූ සෙයක් පෙනේ.. </p><p>විස්තර විචාරක කුටියේ සිට වෙනදා මහත් වූ තේජසින් සිය හඬ මෙන්ම අනිකුත් විස්තර විචාරකයන් අභිබවමින් මෙවර 2031 ක්රිකට් ලෝක කුසලානයේ සිය අණසක පැතිරවූ හිටපු ලෝක පූජිත පිතිකරු විරාට් කෝලි ගේ බිඳුණු මලානික හඬින් පිටවූ ඒ වදන්...</p><p><br></p><p>"The American cricket team made history by beating the defending world champion India for the first time and becoming the world cricket champions in 2031."</p><p><br></p><p>පිට පිටම ලෝක කුසලාන තුනක් ජය ගැනීමේ බලාපොරොත්තුවෙන් සිටි ඒ වනවිටත් ලෝක ක්රිකට් වංශ කතාවේ ගෝඩ් ෆාදර්වරුන් වන ඉන්දීය ක්රිකට් කණ්ඩායම පරාජය කරමින් ලෝක ක්රිකට් කුසලානය ජයග්රහණය කිරීමට ඇමරිකානු කණ්ඩායම සමත් විය.</p><p><br></p><p>2023 වසරෙන් පසු 2027 දකුණු අප්රිකා සිම්බාබ්වේ හි ලෝක කුසලානයෙන් පසු සත්කාරකත්වය දිගටම සිව් වතාවකට ඉන්දිය ක්රිකට් පාලක මණ්ඩලය හිමි කරගන්නේ ඔවුන්ට අභියෝග කිරීමට තරම් ධනවත් පාලක මණ්ඩලයක් ලොව නොමැති වීම නිසාවෙන් සහ IPL හරහා විසිවෙන මුදල් කණ්දරාව බොහෝ ක්රිකට් මණ්ඩල වල ප්රධාන ආදායම් මාර්ගය වූ නිසාය.</p><p><br></p><p>2023, 2027 ලෝක කුසලාන දිනාගත් ඉන්දියාව 2031 දිත් ලෝක කුසලානය දිනා පිට පිට තුන්වතාවක් ශූරයන් වීමට සහ පස් වතාවක් ශූරයන් වූ ඔස්ට්රේලියාවේ වාර්තාව සම කිරීමට උත්සාහ ගනිමින් සිටියදී සිදු වූ මෙම විශ්මය ජනක සිදුවීම ලොව පුරා මාධ්ය වෙත තිගැස්මක් එක් කල පුවතක් විය.</p><p><br></p><p>වඩාත්ම විශ්මයට කරුණ වූයේ ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය එක්දින ලෝක කුසලානයකට වරම් ලැබූ පළමු වතාවේම ශූරතාවය හිමි කර ගැනීමයි.</p><p><br></p><p style="text-align: center;"><span></span></p><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2023/11/blog-post.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-52415182570473808132023-10-28T22:06:00.006+01:002023-11-06T14:51:13.743+00:00බ්ලැක් හෝක්<p style="text-align: center;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9-a1fPmZX3iVKPntVFGqRudpa3PjD2keNxPU62LPhAKWCm1oLrnEkIJmCvgW7IVdP1s-9HShP4PLJJ3dO2GyhI5n8gb3GEHnsk_1ICV35SHn7HI3iynTB7EPX2n0NvvtuJRqCzsBBZ5BEQuiqEhQCvJaZSgwAw49QajVQm_1DnIb90nTxEypzgbUyYfM/s1300/10618781-sword-with-blood-in-cartoon-style-for-tattoo-design.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1300" data-original-width="919" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9-a1fPmZX3iVKPntVFGqRudpa3PjD2keNxPU62LPhAKWCm1oLrnEkIJmCvgW7IVdP1s-9HShP4PLJJ3dO2GyhI5n8gb3GEHnsk_1ICV35SHn7HI3iynTB7EPX2n0NvvtuJRqCzsBBZ5BEQuiqEhQCvJaZSgwAw49QajVQm_1DnIb90nTxEypzgbUyYfM/w452-h640/10618781-sword-with-blood-in-cartoon-style-for-tattoo-design.jpg" width="452"></a></div><br><p></p><p>මේකට සැක කවුරුවත් ඉන්නවද මිස්ට අනුරාධ. </p><p><br></p><p>සී අයි ජයන්ත මාදිවල මගෙන් ඒ ප්රශ්නෙ ඇහුවෙ බිත්තියේ පෝලිමට ගහලා තියෙන ෆොටෝ වලින් ඇස් අහකට ගන්නෙ නැතුවම</p><p><br></p><p>ඒ ෆොටෝ ගත්තම වම්පැත්තෙ උඩ පේලියම වර්ල්ඩ් නයිෆ් ත්රෝවිං ලීග් එකේ මම ක්රීඩා කරපු අවස්තා සහ තුන්වෙනි ස්තානය ගත්ත වෙලාවෙ ෆොටෝ.</p><p><br></p><p>ඊලඟ පේලිට අවසන් හතරදෙනා අතරට ආපු ඇමරිකාවෙ වර්ජීනියා නයිෆ් ඇන්ඩ් ඇක්ස් ත්රෝවිං චැම්පියන්ශිප් එකේ ෆොටෝ.</p><p><br></p><p>තව චෙක් රිපබ්ලික් නයිෆ් ත්රෝවර්ස් චැම්පියන්ෂිප්, සමර් ඇක්ස් ඇන්ඩ් නයිෆ් ත්රෝවිං ලීග් වගේ ලෝකෙ පුරාම පිහිය විසිකිරීමෙව් තරඟවල ජයග්රහණ. සහභාවිවුන අවස්තා වල ෆොටෝ</p><p><br></p><p>ආ ... මිස්ට අනුරාධ .. ඇහුනද.. </p><p><br></p><p>එහෙම කිව්ව ගමන් මට නටාෂාගෙ මූණ දිහා බැලුණා.... නටාෂා බිම බලාගත්තා..</p><p><br></p><p>එහෙම සැක කරන්ට කියලා කෙනෙක් මට එකපාරටම හිතාගන්ට බෑ ඉන්ස්පෙක්ටර්..</p><p><br></p><p>ම්ම්... CCTV වැඩ කරන්නෙ නැතුව කොච්චර කල්ද</p><p><br></p><p>ඒකනං ඉන්ස්පෙක්ටර් සෑහෙන කල්... හදන්ට කියලා එහෙමට උවමනාවක් ආවෙත් නෑ. ..ඒක මතක් වුනෙත් නෑ...</p><p><br></p><p>ඒවා එහෙම අත අරින්න හොඳ දේවල් නෙවේ මිස්ට අනුරාධ ..දැං පේනවනෙ.</p><p style="text-align: center;"><br></p><p style="text-align: center;"><span></span></p><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2023/10/blog-post_29.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-14696461360696507762023-10-21T22:34:00.008+01:002023-11-06T14:50:34.315+00:00ෂහීනා....<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCu7vy4WaMFKircKcJXT0ekHfdDWL_FVK4Z47rD87aeFTSXNyw_qBLb8kjfKau51wNkXYIwkoBeoned3fn5AxKbeAOD8PmR39MyinpYc-f47FWO8yD3J0GjpM1ffcw0twlHwLNOLxTznNxk3FQfdF86Muhv9ajauD9p36Sp_QN8pWE-3lgR6T-4XtueD4/s1504/photo-1464863979621-258859e62245.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1504" data-original-width="1000" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCu7vy4WaMFKircKcJXT0ekHfdDWL_FVK4Z47rD87aeFTSXNyw_qBLb8kjfKau51wNkXYIwkoBeoned3fn5AxKbeAOD8PmR39MyinpYc-f47FWO8yD3J0GjpM1ffcw0twlHwLNOLxTznNxk3FQfdF86Muhv9ajauD9p36Sp_QN8pWE-3lgR6T-4XtueD4/w426-h640/photo-1464863979621-258859e62245.jpeg" width="426"></a></div><br><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br></div><p></p><p>ඒයි ඒකි පට්ට යකෝ.... </p><p>එහෙම තමා ඒකිව දකින හැම එකාටම හිතෙන්න ඇත්තෙ. ඒ වුනාට ඕක ඉස්සෙල්ලම හිතුනෙ මට. ඒ අද ඊයෙ නෙවේ. එහෙනං...</p><p><br></p><p>එහෙනං කියන්නෙ මොන්ටිසෝරියෙදි. මොන්ටිසෝරියෙ මොන ලවුද. ඒක ලව් එකක්ද කියන්න මම දන්නෙ නෑ. හැබැයි මොන්ටිසෝරියෙදි එයා...</p><p><br></p><p>ආ එයාගෙ නම ෂහීනා, ෂහීනා බොන්සො. හරියටම කිව්වොත් ෂහීනා සැලී බොන්සො. බන්ධනාගාරෙ හිටපු ලොකු ජේලර් උසම මහතම යෝධ සමාත් බොන්සොගෙ දුව. එයාගෙ අයියා ඩෙරික් , ඩෙරික් බොන්සො නලුවෙක් වගේ කියලා හැමෝම කියන්නෙ. ඒවා තේරුනේ පස්සෙ...</p><p><br></p><p>ආ ඉන්නකො කියන්නම් මොන්ටිසෝරියට ගිය ගමං මම බලන්නෙ ෂහීනා ඇවිල්ලද කියලා. ෂහීනා කිව්වෙ නම් ලකුණු කරන පොඩි මැඩම් විතරයි. අපි හැමෝම කිව්වෙ සැලී කියලා. සැලී නැත්තං එදාට මොන්ටිසෝරිය නිකං නිරෝධායන කඳවුර වගේ. හැමෝටම නෙවේ අනේ මට. </p><p><br></p><p><span></span></p><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2023/10/blog-post_22.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com32tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-28542746311565348442023-10-08T20:24:00.004+01:002023-12-01T18:16:09.394+00:00තංගච්චී<p><br></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiTMK2ydoX1XIrQ1LRF-qABzI125tPLEAj8XEjzzgwVICg_yHHRw9_e5_jjPnB_uyZ41H9jSyStxBbgUr-T-RPEfUC9YA6vdIGrOv2ZKHMXymHab25tXjmCv3_Xy-zUoORTdGkz2-jzhvBQ_TpdOOkvU_Gh1RpwJW1yg-679O5zJKaVEuU7y8Is2ENk9cA" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="1080" data-original-width="2408" height="144" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiTMK2ydoX1XIrQ1LRF-qABzI125tPLEAj8XEjzzgwVICg_yHHRw9_e5_jjPnB_uyZ41H9jSyStxBbgUr-T-RPEfUC9YA6vdIGrOv2ZKHMXymHab25tXjmCv3_Xy-zUoORTdGkz2-jzhvBQ_TpdOOkvU_Gh1RpwJW1yg-679O5zJKaVEuU7y8Is2ENk9cA" width="320"></a></div><br><br><p></p><p><br></p><p>කවි සිතුවිලි පහලවුනේ උඹ දැක්කම...............................................තංගච්චී</p><p>රෑට බතට සම්බෝලේ ලුණු වැඩි ඇයි..................................................මීනච්චී</p><p>උඹ දුටු දා ඉඳලා මට බඩ ගින්දර..................................................නැතිවෙච්චී</p><p>හිනා වෙන්න හිතක් නැතිද අදවත් මට..........................................නපුරිච්චී</p><span></span><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2023/10/blog-post.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-81078769692708463992023-03-13T07:49:00.002+00:002023-12-01T18:16:30.214+00:00වැස්ස <div style="text-align: left;"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhCjimXqPjjEevrRifZUZuAKqq_3NnLDA9YhQ6_L4Sxi5RVia8uz9FMaWR8X3W1K1yO-MogqSbYgZdERLmznBosIeWzpEPXCJ3eok9hWV8_1sA30gDfo5U9lzd-n178zSKfG3holrJE6VtaDl-7XVEJHc1-zB_3lY1ywFRvKdVbH8XMJnpHXbnMR_fd" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="612" data-original-width="1024" height="191" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhCjimXqPjjEevrRifZUZuAKqq_3NnLDA9YhQ6_L4Sxi5RVia8uz9FMaWR8X3W1K1yO-MogqSbYgZdERLmznBosIeWzpEPXCJ3eok9hWV8_1sA30gDfo5U9lzd-n178zSKfG3holrJE6VtaDl-7XVEJHc1-zB_3lY1ywFRvKdVbH8XMJnpHXbnMR_fd" width="320"></a></div><br></div><div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><div><br></div><div>අදත් වැස්ස වහින සඳේ මතක සුවඳ දැනේ , සීතල වැහි පොදේ මතකද තෙමුණා දෙන්නා. </div><div><br></div><div><br></div><div>මීට අවුරුදු හැටපහකට විතර කලිං මට අවුරුදු 5දි විතර වැස්සට යන්න වැස්සෙ තෙමෙන්න එක එක කන්ඩිෂන් තිබ්බා. ඉඳලා ඉඳලා වහිනකොට එලියට යන්න විදිහක් තිබ්බෙ නෑ අත්තම්මා කිව්වෙ " අලුත් වැස්සට තෙමෙන්ඩ එපා පුතේ " කියලා, මඳ වැස්සට තෙමෙන්ද එපා , හිරිපොදේට තෙමෙන්ඩ එපා , පාන්දර වැස්සට තෙමෙන්ඩ එපා. හැන්දෑකරේ වැස්සට තෙමෙන්ඩ එපා වගේ එක එක ඒවා. "එතකොට අත්තම්මේ මොන වැස්සටද තෙමෙන්ඩ පුළුවන් ?".</div><div>"%@& ඒක අහගං තොගෙ මහ එකාගෙං. තොට ඕන මංගල්ලයක් කරගනිං... මං නෑ ඇහැක් ඇරලා බලන්නෙ .#&#&#" ඔන්න ඉතිං උත්තර.<span></span></div></div><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2023/03/blog-post.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-15711379312663026632023-02-05T09:50:00.002+00:002023-12-01T18:16:43.339+00:00සිමෙන්ති බංකුව<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUZkfGcwoQ_4Ru2WPFXsFqKXJ9ViUgAIVTysSHD3ax8ebavZC9D8Hmf3fBxp2iG0R7mkdmrLVBG6k5gC9GeRZ2MaiyAP57FnAO587GWHKDd7p08EJblrDeXHPplT4tC3GA5-1WR8BvTyumTHaaehB8i29VadQL3gtuRQ8p0o69fRON8Sbe2eF-LApD/s576/concrete-bench-27-1-500x576%20(1).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUZkfGcwoQ_4Ru2WPFXsFqKXJ9ViUgAIVTysSHD3ax8ebavZC9D8Hmf3fBxp2iG0R7mkdmrLVBG6k5gC9GeRZ2MaiyAP57FnAO587GWHKDd7p08EJblrDeXHPplT4tC3GA5-1WR8BvTyumTHaaehB8i29VadQL3gtuRQ8p0o69fRON8Sbe2eF-LApD/s320/concrete-bench-27-1-500x576%20(1).jpg" width="278"></a></div><br><p><br></p>
අපේ බස්සෝල්ට්ටෙකේ තිබ්බෙ සිමෙන්ති බංකුවක් හැබැයි. ඒකෙ කවුරුවත් වාඩිවුනේ නෑ. ඒ සිමෙන්ති බංකුවේ පිට තියෙන ඇන්දෙ වහලා ඉන්න කපුටො බෙටි දාන්නෙ සිමෙන්ති බංකුවේ පුප තියන කෑල්ලට. <br>
<br>
සමහර වෙලාවට බීලා වැඩිවෙන දර්මෙ මාමා ඕකෙ නිදාගෙන ඉන්නවා මං දැකලා තියෙනවා. බංකුවේ පාට මොන පාටද කියලා හරියටම කියන්න බෑ. හැබැයි මුලිංම ගාලා තිබ්බ පාටනං සුදුපාට කියලමයි මට හිතෙන්නෙ. අන්තිමට ගාපු පාට නං නිල්පාට ඒක මතකයි. ප්රාදේශීය සබාවෙ සබාපතියා නිල්පාටෙං පත්වුන නිසා අහලපහලා බෝක්කු තාප්ප ඔක්කොම නිල්පාට ගෑවා.<span></span><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2023/02/blog-post.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com35tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-65227135297435620762021-10-26T06:46:00.002+01:002023-12-01T18:16:54.548+00:00 හම්බන්තොටට ෆෝමියුලා වන ධාවන පථයක්<p> හම්බන්තොටට ෆෝමියුලා වන ධාවන පථයක් </p><p><br></p><p>කෘෂිකාර්මික මිත්යාව </p><p>ලංකාව ගැන ඉස්සර ඉඳන්ම කියන්නේ කෘෂිකාර්මික රටක් කියලනේ, ඒත් ඔරකල් කාබනික ගොවිතැන කන්සෙප්ට් එකත් එක්ක තිබ්බ ගොවිතන්ටත් කෙලවෙලා ඇමිණිලා ඉන්න වෙලාවක් මේ. අපේ රටේ ගොවීන්ට අඩුවෙන්ම ලැබෙන්නේ කෘෂිකාර්මික තාක්ෂනය ඒ වගේම තාක්ෂණික කෘෂිකර්මයකට යන්න ගොවියත්, රජයත් දෙකම අසමත්, අකැමතියි. ඊශ්රායලය වගේ රටවල් වලින් ඒ තාක්ෂණය ගෙන්වන්න තරම් උවමනාවක් තියෙන බවක් පේන්නත් නෑ. විද්වතුන් කියන දේ පිළිගන්න,නව පර්යේෂකයන්ට ඉඩ දෙන්න රජය විතරක්ම නෙවී ඔය කෘෂිකාර්මික පර්යේෂණ වගේම රටේ වගකිවයුතු තැන්වල ඉන්න නිලධාරින් පවා ඉඩක් දෙන්නේ නෑ.<span></span></p><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2021/10/blog-post.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-39248444778307132762021-06-21T16:56:00.002+01:002021-06-22T02:21:47.428+01:00පියවරුන්ගේ දිනය<p style="text-align: center;">.....පියවරුන්ගේ දිනය....</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-MndSr5BcVg8/YNE66YiRygI/AAAAAAAABPo/Db9MLh3AWs8PID-_gL9taWz5gIabRI2rACLcBGAsYHQ/s725/Capture.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="725" height="259" src="https://1.bp.blogspot.com/-MndSr5BcVg8/YNE66YiRygI/AAAAAAAABPo/Db9MLh3AWs8PID-_gL9taWz5gIabRI2rACLcBGAsYHQ/w522-h259/Capture.PNG" width="522"></a></div><br><p>කතාව ප්රැක්ටිස් වෙන්න කියලා කටුවට ගහගත්ත සටහන කපලා බිම දාපු හතරවෙනි වතාව. </p><p>"සුවහසක් පියවරුන්ට........."</p><p>"පියවරුමයි ලොව මහ සයුරක්........"</p><p>" ජීවය මෙලොවට කැන්දූ...."</p><p>" පියාණනී මා........"</p><p><br></p><p>ඊලඟ මොහොතේ මම හිටියෙ ස්ටාෆ් රූම් එකේ දොර ළඟ ,</p><p><br></p><p>පළවෙනි තට්ටුව දානකොටම පීරියඩ් එක ඉවරවෙන බෙල් එක වැදුනා , තට්ටු කරපු එක ඇහුනද දන්නෙත් නෑ. </p><p>කජුවත්ත ෆාම් එකේ ටකේටත් වඩා හයියෙන් ගහන ඉස්කෝලෙ බෙල්එඑක කිලෝමීටර් බාගයක් දුරින් තියෙන ස්ටේෂන් එක ඇතුලෙ ඉද්දි කෝච්චිය එනකොටත් ඊටවඩා සද්දෙන් ඇහෙනවා. ඉතිං මගේ තට්ටුව කොහෙ ඇහෙන්නද. </p><p><br></p><p>ආපහු තට්ටුවක් දාන්න අත උස්සනකොටම දොර ඇරුණා.. බොහොම අමාරුවෙන් නවත්තගත්තෙ නැත්තං ඒ අත පහත් වෙන්නෙ පී.ටී ටීචර්ගෙ මූණ මැදට. </p><p>මගෙ දිහා පුදුම වෙලා තප්පර දෙකයි දශම පහක් බලං හිටපු පී.ටී. ටීචර් අවුල් වුන කොණ්ඩෙ අතින් හද හදාම වේගෙන් පිට්ටනිය පැත්තට ගියා. </p><p><br></p><p>D & G බෙල්ට් එකේ D එකයි G එකයි & එකෙන් එකට අමුණන ගමන් දොර ලඟට ආවා වයිස් ප්රින්සිපල් මාව දැකලා ගැස්සුනේ ඇයිද කියලා එවෙලෙ හිතුනෙ නෑ. මගෙ ඔලුවෙ තිබ්බෙ කතාව </p><p><br></p><p>" මට මේක කරන්න බෑ සර්" </p><p>" මො....ඔ.. මොකක්ද " </p><p>" මට කතාව කරන්න බෑ සර් හෙට රැස්වීමෙ"</p><p>"ආ...හ්..... ,.. නෑ .. නෑ ඒම කියලා බෑ තමුසෙ හෙට කතාව නොකලොත් මං නරක මිනිහ කියන්ඩෙපා... සර් බොහොම වේගෙන් ඔෆිස් එක පැත්තට ගියා."</p><p><br></p><p style="text-align: center;"><span></span></p><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2021/06/blog-post.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-45103505970712775642021-05-16T03:42:00.003+01:002021-05-16T03:47:05.570+01:00අයියා<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-2Z9V6Rk9PJU/YKCGWNIyBTI/AAAAAAAABPU/wVuo-N-U_MUtpa0ABkE6rYkteLKdDJ4XQCLcBGAsYHQ/s527/brothers.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="527" data-original-width="433" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-2Z9V6Rk9PJU/YKCGWNIyBTI/AAAAAAAABPU/wVuo-N-U_MUtpa0ABkE6rYkteLKdDJ4XQCLcBGAsYHQ/s320/brothers.JPG"></a></div><br><p></p><p><br></p><p>"ගැහුව නේද පොඩි එකාට, උඹට මම...." </p><p><br></p><p>"ඌයි.........."</p><p>අම්මා අයියාගේ කන මිරිකන විදිහ දැක්කම මට හිනත් යනවා.</p><p>ඒත් රිදුනා වගේ ඉන්න එකෙන් අයියට තව ටිකක් බන්නවන්න පුලුවන් නිසාමයි එහෙම හිටියෙ.</p><p><br></p><p>"දන්නැති දෙයක් ඇහුවම කියල දෙන්න පුතේ" ඒ පාරනං අම්මටත් දුක හිතිලා වගේ ඒ හෝතඹුවා ගැන. </p><p><br></p><p>"අහන්න නෙවේනෙ, එයා මගෙ මේසෙ උඩ තියෙන ඒවා අදිනවනෙ".</p><p><br></p><p>ඉතිං පුතේ ඔය කොරල් කෑලි ඕන තරං හොයාගන්න බැරියැ"</p><p><br></p><p>ඉතිං එයාටත් හොයාගන්න පුලුවන් නෙ එහෙනං." </p><p><br></p><p>""එයා තාම පොඩියිනෙ ඉතිං "</p><p><br></p><p>හැමදාම එතනින් කතාව ඉවර කරන්නෙ අයියා</p><p><br></p><p>"එයා කොහෙද පොඩි, මට වඩා අවුරුද්දයි බාල."</p><p>කියලා කියපු එකම දවසේ</p><p><br></p><p>"උඹෙත් දැං කට ඕනවට වැඩියි," කියලා අම්මගෙන් තව පාරක් කාපු එක මතක නිසා වෙන්න ඕන.</p><p><br></p><p style="text-align: center;"> <span></span></p><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2021/05/blog-post.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-20264674865810431752017-04-26T19:00:00.002+01:002023-12-01T18:17:58.021+00:00එන්න එලියට දොර ඇරන්..<br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-5i0LI_rGpXs/WQCCWNb3gkI/AAAAAAAABEM/nKBPYznTSPI_kmcjJ-mA6jRrN0u7UCrWACLcB/s1600/toilet.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://2.bp.blogspot.com/-5i0LI_rGpXs/WQCCWNb3gkI/AAAAAAAABEM/nKBPYznTSPI_kmcjJ-mA6jRrN0u7UCrWACLcB/s640/toilet.jpg" width="640"></a></div>
<br>
<br>
<br>
කසුන් කල්හාර කියන සින්දුවක් තියෙනවා එන්න එලියට සොඳුර දැන් කියල පටන් ගන්න . මේ සින්දුවේ " එන්න එලියට සොඳුර දැන් " කියන කොටස අහනකොට ඒ වචන පේලිය සම්බන්ධ කතාවක් මතක් වුනා . සින්දුව වගේම හරිම රෝමාන්තිකයි අම්මප , නැද්ද හා...<br>
<br>
ෆයිනල් ඉයර් ඉන්නකොට සෙනසුරාදා උදේ ලෙක්චර් එකක් තිබ්බ(ලු) , එක කරන්නේ විසිටින් ලෙක්චරර් කෙනක්(ලු) , එත් ඉතින් ඒ ලේච්චරයවත් ,ලෙක්චර් එකවත් කවදාවත් අපි දැකලවත් අහලවත් නෑ, මොකද සිකුරාදා හවස් වෙනකොට කැන්ටින් කෑම එක පිදුරුවගේ පේන්න ගන්න නිසා , ඉතින් ඒ නිසාම අපි මාරු සිකුරාදා හවසට , සිකුරාදා හවස බස් එකට මායි ,ජිල්බුවයි දෙන්නා දුවන්නේ ගෙදර යන්න , නුවරින් පහමාරට අද්දන බස් එක අල්ලගන්න ඉතිං සිකුරාදා අන්තිම ලෙක්චර් එකත් කට කරන්න වෙනවා , නැත්තං ඉතිං හතර හමාරට පේරාදෙණියෙන් ගියොත් පහමාරට නුවර ගුඩ්ෂෙඩ් එකට යන්න ජෙට් එකක් අරං යන්න වෙනවා , එත් ඉතිං ඩොනල්ඩ් ට්රම්ප් කියලා එකෙක් ඇමරිකාවේ ජනාධිපති වෙනවය , උගේ බෑනා වුනොත් එහම ජෙට් එකකින් යන්න පුළුවන්ය කියලවත් ඒ කාලේ දැනගෙන උන්නේ නෑනේ . අනික ට්රම්ප් ලොක්කා අපිව දන්නෙත් නෑ, දන්නවනම් කොහොම හරි බෑනා කරගෙන ජෙට් එකක් දෙනවා නුවරට යන්න<span></span><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2017/04/blog-post_74.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com94tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-28969534776956637482017-04-19T04:50:00.001+01:002021-05-16T03:49:04.603+01:00බුලත් විට <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-jHUrymFdr7U/WPYjmI1klhI/AAAAAAAABDY/yiC1G-_TrxIZXnOrkrqA3sWID2PCwgtpQCLcB/s1600/love%2Bclouds.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://3.bp.blogspot.com/-jHUrymFdr7U/WPYjmI1klhI/AAAAAAAABDY/yiC1G-_TrxIZXnOrkrqA3sWID2PCwgtpQCLcB/s640/love%2Bclouds.jpg" width="640"></a></div>
<br>
" සමාරා බෝඩිමටද යන්නේ "<br>
<br>
"ඔව් සර්"<br>
<br>
" මම ඩ්රොප් කරන්නං, නගින්න "<br>
<br>
" ම්ම්ම්ම්....මේ.... මම බස් එකේ එන්නං සර් "<br>
<br>
" මම ගිලින්නේ නෑ ළමයෝ , එන්න නගින්න , හා හා පිටිපස්සෙන් බෑ, මට ඩ්රයිවර් වෙන්න බෑ , ඉස්සරහට එන්න ඉස්සරහට " ඒ දෙබස් ටික නම් හැම නවකතා , කෙටිකතා , චිත්රපටි , ටෙලිනාට්ය ,චිත්රකතා , වේදිකා ආ නෑ වේදිකා නාට්ය වලනං එහෙම දෙබසක් ඇහිලා නෑ තමා . එත් තියෙනවද කවුද දන්නේ , මොකෝ හැමදාම වේදිකා නාට්ය බලන එකක්යැ. කොහොම වුන ත්සමාරා ඉස්සරහ සීට් එකේ තියාගෙන රවුමක් යන්න තියෙනවනම් ඒ මදැයි .<br>
<br>
"සර්".................... "සර්"....................."සර්"<br>
<br>
" ඔහ් .. ඇයි සමාරා ...'<br>
<br>
"ඇයි සර් යන්නේ නැත්තේ .. අර පිටිපස්සේ වාහන හිරවෙලා ..හෝන් ගහනවා "<br>
<br>
ඒ එක්කම ඉස්සර කරපු පොඩි මරුටි කාර් එකක හිටපු තරුණ රියදුරා පැති වීදුරුව පහතට කරලා කටපුරා කුනුහරුපයක් කිව්වා. ඉරිසියා කාරයා , කවුද දන්නේ සමාරා ට බැල්ම දාන කුපාඩියෙක්ද කියලා , මදාරා වම් අතින් කට වහගත්තේ ආපු හිනාව නවත්තගන්න ,ඇඟිලි වල නියපොතු පාට කරලා , ඇඟිලි හතරක රතුපාටින් එකක් විතරක් අළු පාටින්<br>
<br>
"සර් යමු ... දැන් පිටිපස්සේ ඉන්න එවුන් ගහයි ඇවිත්"<br>
<br>
තව එකෙක් ඉස්සර කරලා කුනුහරුපයක් කිව්වා , යකෝ මරුටි කාරයොන්ටමනේ තදියම , දැනගනියව් මේක මොන්ටෙරෝ එකක් හරිද<br>
වෙනදා නිව්ටන්ගේ තුන්වන නියමයට අනුව ප්රතිචාර දක්වන මට අද කේන්තියක් හිත අහලකටවත් ආවී නැති එක ගැන පුදුමයක් දැනුනෙත් නෑ. සිගනල් එක දාලා හෙමීට පාරට ගත්ත මට නම් කිසිම හදිසියක් තිබ්බේ නෑ.<br>
<br>
<div style="text-align: center;">
<span></span></div><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2017/04/blog-post.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com122tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-11552901238964730842016-04-07T05:58:00.001+01:002023-12-01T18:18:20.389+00:00බස්සිට බනිමු දිනේෂ්ට නෙලමු <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-rEVzFff3wjA/VwXmbmC4BsI/AAAAAAAABAY/Lpv2Hzsi8YQm61xaEGR7V0RAa3qvAGh9w/s1600/BASUBOOK.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="449" src="https://3.bp.blogspot.com/-rEVzFff3wjA/VwXmbmC4BsI/AAAAAAAABAY/Lpv2Hzsi8YQm61xaEGR7V0RAa3qvAGh9w/s640/BASUBOOK.png" width="640"></a></div>
<br>
<br>
දෙසැම්බර් මාසේ අර බට කොස්සි පොතක් එලි දක්වුවනේ , එකට කිව්වේ ඉතා කෙටි කලබල සිහින කියල . ඉතිං ඔය පොතට බනින්න අගනා අවසථාවක් ඇවිත් තියෙනවා . මේ සිකුරාදා ඒ කියන්නේ හෙට අප්රේල් අටවෙනිදා හවස හතරට පුවත්පත් මණ්ඩලේදි ,<span></span><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2016/04/blog-post.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com92tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-9332108986513573872016-03-28T01:00:00.001+01:002023-12-01T18:18:30.275+00:00මධුර වසන්තේ සතර දිගන්තේ පරණේ<br>
<div style="text-align: center;">
<span face="Roboto, arial, sans-serif" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 13px; line-height: 17px;"><br></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span face="Roboto, arial, sans-serif" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 13px; line-height: 17px;"><br></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-RYTUd6wJeno/Vve_yPs6B9I/AAAAAAAABAE/wmbgAuERVs4nH2yRGuLWSja2ZyayZG5Jw/s1600/maxresdefault.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://2.bp.blogspot.com/-RYTUd6wJeno/Vve_yPs6B9I/AAAAAAAABAE/wmbgAuERVs4nH2yRGuLWSja2ZyayZG5Jw/s640/maxresdefault.jpg" width="640"></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span face="Roboto, arial, sans-serif" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 13px; line-height: 17px;"><br></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span face="Roboto, arial, sans-serif" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 13px; line-height: 17px;"><br></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span face="Roboto, arial, sans-serif" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 13px; line-height: 17px;">මධුර වසන්තේ සතර දිගන්තේ...</span></div>
<span face="Roboto, arial, sans-serif" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 13px; line-height: 17px;"><div style="text-align: center;">
මධුර වසන්තේ සතර දිගන්තේ.....</div>
</span><span face="Roboto, arial, sans-serif" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 13px; line-height: 17px;"><div style="text-align: center;">
මොණර මොණරියන් රඟදේන , මධුර වසන්තේ.....</div>
</span><span face="Roboto, arial, sans-serif" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 13px; line-height: 17px;"><div style="text-align: center;">
කිඳුරු කිඳුරියන් නැලවෙන කුමර කුමරියන් හමුවන මධුර වසන්තේ.....</div>
</span><span face="Roboto, arial, sans-serif" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 13px; line-height: 17px;"><div style="text-align: center;">
මධුර මධුර මධුර මධුර මධුර මධුර වසන්තේ.....<span></span></div></span><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2016/03/blog-post_28.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com113tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-69325640694131782012016-03-08T11:48:00.001+00:002023-12-01T18:18:40.485+00:00මේ අපේ උදාර වූ මාතෘ භූමියයි <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-czr4wHnir4o/Vt63xZZuFBI/AAAAAAAAA_k/JhGYAAz1xGg/s1600/12742111_1317717038253916_1965238159137403863_n.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://2.bp.blogspot.com/-czr4wHnir4o/Vt63xZZuFBI/AAAAAAAAA_k/JhGYAAz1xGg/s400/12742111_1317717038253916_1965238159137403863_n.png" width="400"></a></div>
<div>
<b><br></b></div>
<b></b><br>
<div style="text-align: center;">
<b><b><br></b></b></div>
<b>
</b>
<br>
<div style="text-align: center;">
<b><b>- ප්රහසනයෙන් තොර දිනය නාස්ති වූ දිනයකි</b> - </b></div>
<b>
</b>
<div style="text-align: center;">
<b><br></b></div>
<b>
</b><br>
<div>
මෙසේ කියා ඇත්තේ එදා මෙදා තුර ලෝකයේ බිහිවූ විශිෂ්ටතම ප්රහසන ශිල්පියා වුනු චාලි චැප්ලින්ය .<br>
<div>
<br></div>
<div>
නමුත් ශ්රී ලාංකිකයින් හැටියට අප කිසිවෙකුගේ දිනයක් නාස්ති වූ දිනයක් ලෙසට ගෙවෙන්නේ නැති බව මහත් අභිමානයෙන් කියා සිටීමට හැකියාව ඇත. </div>
<div>
නිදහසින් පසු සත්වන දශකය ගෙවා දමමින් සිටින අපි ඒ පිළිබඳව නිහතමානීව ආඩම්බර විය යුතුමය. <span></span></div></div><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2016/03/blog-post_8.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com101tag:blogger.com,1999:blog-8107899722179560566.post-81186563052346509792016-02-29T03:07:00.001+00:002023-12-01T18:18:56.673+00:00ආයේ එන්න <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-4TxTfKTB-XI/VtAgipaOPUI/AAAAAAAAA_I/tmN_9lhzjII/s1600/567601.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://4.bp.blogspot.com/-4TxTfKTB-XI/VtAgipaOPUI/AAAAAAAAA_I/tmN_9lhzjII/s640/567601.jpg" width="640"></a></div>
<br>
<br>
<br>
මහාචාර්ය එදිරිවීර සරච්චන්ද්ර විසින් රචිත මලගිය ඇත්තෝ නවකතාවේ නොරිකෝ සං සහ දෙවෙන්දරා අතර ප්රේමය බොහෝ සාහිත්ය නිර්මාණ වලට වස්තුබීජයක් වූ බව නම් නොරහසකි .<br>
<br>
නවකථාවේ මූලික අදහස අනාවරණය වන්නේ දෙවෙන්දොරා නම් සිංහල චිත්රකරුවාත් නොරිකො නම් ජපන් දැරියත් අතර ඇතිවන ප්රේම සම්බන්ධය මගිනි.<br>
<br>
දෙවෙන්දොරා කලක් මහණවී සිට සිවුරු හැර ගිහි ජීවිතයට ඇතුල් වූ සිංහල කලාකරුවෙකි. ඔහු විදේශ රටවල් බොහෝ ගණනක සංචාරය කළ නමුත් තමා ගේ රුචියට ගැළපෙන සමාජයක් සොයා ගැනීමට නොහැකි වූ කෙනෙකි. අවසානයේ දී ඔහු ටික කලකට ජපන් රටට පැමිණ එහි පදිංචි වෙයි.<span></span><a href="https://iwanpaulooshaa.blogspot.com/2016/02/blog-post_29.html#more"></a>ඉවාන් පවුලූශාhttp://www.blogger.com/profile/02806103855542330985noreply@blogger.com103