ලැබුවා වූ අලුත් අවුරුද්ද කිරියෙන් පැණියෙන් ඉතිරෙන භාග්‍යමත් එකක්ම වේවා කියලා හැමෝටම පතමින් වැඩේ පටන් ගන්නයි යන්නේ ඔන්න....!
අලුත් අවුරුද්දේ මතක උනේ ඉස්කෝලේ යන කාලේ සිද්ද උණු කතාවක්, ( කින්ඩියට හිනාවෙන්න එපා බොලව් අපිත් ඉස්කෝලේ ගිය කොල්ලෝ හරිය)
අපිට පොඩි ලෙඩක් තිබුනා ඒ කාලේ , මොකක්ද දන්නවද? ඉස්කෝලේ ඉවර වෙලා ගෙදර යන්න බැරි ලෙඩේ. ඉතිං අපි කරන්නේ ඉස්කෝලේ අරුණු වෙලේ ඉඳං අපේ ජාතික ක්‍රීඩාව වන ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාවේ නිරතවෙන එක. ,( ලංකාවේ ජාතික ක්‍රීඩාව වොලිබෝල් කියලා ඒ ක්‍රීඩා සංගමේ සභාපතිතුමාවත් දන්නේ නෑ මයේ හිතේ) හැබැයි ටෙනිස් බෝලෙන් හොඳේ
ඉතිං හවස තුන හතර වෙනකොට මේ ක්‍රීඩාව සඳහා ඉස්කෝලේ වටපිටේ ඉන්න ගමේ කොලු රෑනත් එකතුවෙන එක සාමාන්‍ය සිද්ධියක් වගේම කව්රුවත් ඒකට විරුද්ධ උනේ නෑ.
අපේ ඉස්කෝලේ තමයි බදුල්ල මධ්‍ය මහා විද්‍යාලය ,මේ තියෙන්නේ අපේ ඉස්කෝලේ පිට්ටනිය
මේ අතර හිටියා පොරක් නම රාජයියා ,අයියා කිව්වට ඒ දවස වල පොරට වයස අවුරුදු 44 ක් විතර වුනා (අපි එතකොට අවුරුදු 15, 16 හුජ්ජ කොල්ලෝ) රාජයියා වැඩකලේ බදුල්ල ඩිපෝවේ (බස්) මොකක්දෝ හේතුවකට මිනිහගේ රස්සාව නැතිඋනා , හේතුව මිනිහා කිව්වට අපි ඇහුවෙත් නෑ, අපිට තේරුනෙත් නෑ, තේරුම ගන්න ඕනෑකමක් තිබුනෙත් නෑ, කොහොම උනත් ඒක දෙයක් නම් අපිට පැහැදිලිවෙලා තිබුනා, ඒක තමයි මිනිහගේ රස්සාව නැතිඋනේ අපේ කරුමෙට කියලා. මොකද මිනිහා සෙල්ලමට ආපු හැමදාම මිනිහා තමයි ඕපන් බැට්මන් & ඕපන් බෝලර්, තව මිනිහා ෆීල්ඩින් කලෙත් මිනිහට ඕන තැන,
ඉතිං අපේ තාත්තලාටත් වඩා වයස අයියා එක්ක එකට ඒක කියන්න බැරි නිසාත්, කිව්වත් මිනිහා ගණන නොගන්න නිසාත් , කියලා මිනිහගෙන් කන මිරිකාගන්න බැරි නිසාත් අපි මිනිහට සියලු ඉල්ලීම් දීලා ඉවසගෙන හිටියා.
අපේ පිට්ටනියේ එක පැත්තක මායිම් උනේ මහා පාරට , පිට්ටනිය තිබ්බේ පාරට පහලිං , ඉතිං මේ පාර අයිනට වෙන්න ලොකු කොන්ක්‍රීට් බැම්මක් තිබුනා මෙන්න මේ වගේ
ඔය රවුම් කරලා පෙන්නලා තියෙන්නේ ඒ බැම්ම , රාජඅයියා ගොඩක් වෙලාවට ෆීල්ඩින් කලේ එතන, මිනිහා කරන්නේ එතන ඔය පේන ලයිට් කණුවට හේත්තු වෙලා සිගරට් එකක් බොන එක
එතන ෆයින් ලෙග් කියා කියා මිනිහා එතනටම යන හේතුව මට තේරුනේ පොඩ්ඩක් නාඩි වැටෙන කාලේ අහම්බෙන් වගේ එතන ෆීල්ඩින් කරනකොට ක්ලාස් ඉවර උණු අක්කලා ටිකක් එතන උඩ පාරෙන් යනකොට , මොකද ඒ කාලේ අක්කලා ඇන්දේම ගවුම්, නැත්තම් සායවල්, ඉතිං පාරේ යට පැත්තේ ඉඳං උඩ බැලුවම ෆයින් ලෙග්ම තමා.
ඉතිං ඕක නෙවෙයි කතාව,, කට්ටිය කට ඇරන් හිටියා මෙතැන කොටු කොටු කතාවක් අහන්න,
දවසක් ක්‍රිකට් මැච් එකක උද්වේගකර අවස්ථාවක් , අවසන් පන්දුවේ ජයග්‍රහණයට ලකුණු 3 ක් ලබාගන්න තියෙනවා, පන්දුවට පහරදෙන්නේ ඇති දක්ෂ මන්දගාමී පිතිකරු මංතුමා ,
ඔන්න විනිසුරු පසුකරමින් පන්දුවක් එවනවා, මංතුමා අති දක්ෂ ලෙස ස්වීප් පහරක් එල්ල කරනවා, පන්දුව ඇදී යනවා ෆයින් ලෙග් කලාපයට ,
කෝ මේ පන්දු රකින රාජයියා ?
"රාජයියා බෝලේ , බෝලේ "
"මොන මගුලක් කරනවද අනිත් පැත්ත හැරිලා "
මෙන්න ඒ ගමන පොර අනිත් පැත්ත හැරිලා ඉන්න ගමන්ම බෙල්ල විතරක් හරවලා පිට්ටනිය පැත්ත බලනකොට තමයි තම දෙසට ඇදී එන පන්දුව දැක්කේ,
"හුටා යකෝ බෝලේ "
ක්ෂණිකව අනිත් පැත්ත හැරුණු රාජයියා කකුලෙන් බෝලේ නැවැත්තුවා , වම් කකුලේ වැදුණු බෝලේ කැරකිලා දකුණු කකුලේත් වැදිලා කකුල් දෙක මැද්දේ නතර උණා, ඉක්මනට බෝලේ ඇහිඳ ගත්තු රාජයියා බෝලේ බෝලර් දිහාට විසිකලා , මෙන්න බෝලේ බෝලේ එනවා පන්දු යවන්නා දිහාවට මෙන්න මෙහෙම
වතුර විදගෙන, යකෝ බෝලේ කාණුවට වැටුනෙත් නෑ, බලාගෙන ඉන්න එවුන් බඩවල් අල්ලං බිම පෙරලි පෙරලී හිනා වෙනවා,
ඒ අස්සේ රාජයියා කුණුහරුප වැලක් ඇදබානවා, කොල්ලෝ හූ කියනවා,
බලද්දී වෙලා තියෙන්නේ මේකයි, ඇත්තටම බෝලේ එනකොට රාජයියා ඉඳලා තියෙන්නේ මෙහෙම
හදිසි අවශ්‍යතාවයකට ප්‍රතිචාර දක්වමින්, බෝලේ ගන්න හදිස්සියට මිනිහා වැඩේ නවත්තන්නේ නැතුව වැඩේ වෙද්දීම බෝලේ කකුලෙන් නවත්තලා , බෝලේ කකුල් දෙක මැද නැවත්තෙද්දී රාජයියාගේ මහා සුළුදිය ගංගාවෙන් බෝලේ නෑවිලා , ඒ බෝලේ තමයි මිනිහා ඒවා පිටින්ම ආපහු විසිකරලා තියෙන්නේ,
බෝලරයා බෝලේ අල්ලනවා තියා පැත්තවත් නොබලාදුවපි බෝලේ ඇඟේ වදී කියලා, අපි ඒ අතරේ ලකුණු තුනම දිව්වා කිසි අව්ලක් නැතුවම, කොහොම හරි රාජයියාගේ ශරීර කෘත්‍යය නිසා අපි මැච් එක දිනුවා,
ඒ උනාට දවස දෙකතුනක් උඩ බලං ඉන්න උණා මොකද ක්‍රිකට් ගැහිල්ලත් නැවතුනා ඊට පස්සේ, සල්ලි එකතුකරලා බෝලයක් ගන්නකන්, අපි නම් අල්ලයි අර බෝලේ,
යන්තං දවස් දෙකකට පස්සේ බෝලයක් අරන් අවා,
"වෙච්ච නෝන්ඩියේ හැටියට රාජා කාරයා අයෙත් පැත්තේ එන එකක් නෑ."
"ඒක හොඳයි බං නිදහසේ සෙල්ලම් කළහැකි"
" මල්ලී මම බැටින් ආ............................."
"ආ................................................!"
"මෙන්න යකෝ වෙච්ච දේ ගානක්වත් නැතුව මේ හූ.......ගේ පුතා අදත් ඇවිත්"
.jpg)
.jpg)
