පියවරුන්ගේ දිනය

.....පියවරුන්ගේ දිනය....

කතාව ප්‍රැක්ටිස් වෙන්න කියලා කටුවට ගහගත්ත සටහන කපලා බිම දාපු හතරවෙනි වතාව.  

"සුවහසක් පියවරුන්ට........."

"පියවරුමයි ලොව මහ සයුරක්........"

" ජීවය මෙලොවට කැන්දූ...."

" පියාණනී මා........"

ඊලඟ මොහොතේ මම හිටියෙ ස්ටාෆ් රූම් එකේ දොර ළඟ ,

පළවෙනි තට්ටුව දානකොටම පීරියඩ් එක ඉවරවෙන බෙල් එක වැදුනා , තට්ටු කරපු එක ඇහුනද දන්නෙත් නෑ.  

කජුවත්ත ෆාම් එකේ ටකේටත් වඩා හයියෙන් ගහන ඉස්කෝලෙ බෙල්එඑක කිලෝමීටර් බාගයක් දුරින් තියෙන ස්ටේෂන් එක ඇතුලෙ ඉද්දි කෝච්චිය එනකොටත් ඊටවඩා සද්දෙන් ඇහෙනවා. ඉතිං මගේ තට්ටුව කොහෙ ඇහෙන්නද. 

ආපහු තට්ටුවක් දාන්න අත උස්සනකොටම දොර ඇරුණා.. බොහොම අමාරුවෙන් නවත්තගත්තෙ නැත්තං ඒ අත පහත් වෙන්නෙ පී.ටී ටීචර්ගෙ මූණ මැදට. 

මගෙ දිහා පුදුම වෙලා තප්පර දෙකයි දශම පහක් බලං හිටපු පී.ටී. ටීචර් අවුල් වුන කොණ්ඩෙ අතින් හද හදාම වේගෙන් පිට්ටනිය පැත්තට ගියා. 

D & G බෙල්ට් එකේ D එකයි G එකයි  & එකෙන් එකට අමුණන ගමන් දොර ලඟට ආවා වයිස් ප්‍රින්සිපල් මාව දැකලා ගැස්සුනේ ඇයිද කියලා එවෙලෙ හිතුනෙ නෑ. මගෙ ඔලුවෙ තිබ්බෙ කතාව 

" මට මේක කරන්න බෑ සර්" 

" මො....ඔ..  මොකක්ද " 

" මට කතාව කරන්න බෑ සර් හෙට රැස්වීමෙ"

"ආ...හ්..... ,.. නෑ .. නෑ ඒම කියලා බෑ තමුසෙ හෙට කතාව නොකලොත් මං නරක මිනිහ කියන්ඩෙපා... සර් බොහොම වේගෙන් ඔෆිස් එක පැත්තට ගියා."

අයියා

 

"ගැහුව නේද පොඩි එකාට, උඹට මම...." 

"ඌයි.........."

අම්මා අයියාගේ කන මිරිකන විදිහ දැක්කම මට හිනත් යනවා.

ඒත් රිදුනා වගේ ඉන්න එකෙන් අයියට තව ටිකක් බන්නවන්න පුලුවන් නිසාමයි එහෙම හිටියෙ.

"දන්නැති දෙයක් ඇහුවම කියල දෙන්න පුතේ" ඒ පාරනං අම්මටත් දුක හිතිලා වගේ ඒ හෝතඹුවා ගැන. 

"අහන්න නෙවේනෙ, එයා මගෙ මේසෙ උඩ තියෙන ඒවා අදිනවනෙ".

ඉතිං පුතේ ඔය කොරල් කෑලි ඕන තරං හොයාගන්න බැරියැ"

ඉතිං එයාටත් හොයාගන්න පුලුවන් නෙ එහෙනං." 

""එයා තාම පොඩියිනෙ ඉතිං "

හැමදාම එතනින් කතාව ඉවර කරන්නෙ අයියා

"එයා කොහෙද පොඩි, මට වඩා අවුරුද්දයි බාල."

කියලා කියපු එකම දවසේ

"උඹෙත් දැං කට ඕනවට වැඩියි," කියලා අම්මගෙන් තව පාරක් කාපු එක මතක නිසා වෙන්න ඕන.

                   

එන්න එලියට දොර ඇරන්..

කසුන් කල්හාර කියන සින්දුවක් තියෙනවා එන්න එලියට සොඳුර දැන්  කියල පටන් ගන්න . මේ සින්දුවේ " එන්න එලියට සොඳුර දැන්  " කියන කොටස අහනකොට ඒ වචන පේලිය සම්බන්ධ කතාවක් මතක් වුනා . සින්දුව වගේම හරිම රෝමාන්තිකයි අම්මප , නැද්ද හා...

ෆයිනල් ඉයර් ඉන්නකොට සෙනසුරාදා උදේ ලෙක්චර් එකක් තිබ්බ(ලු) , එක කරන්නේ විසිටින් ලෙක්චරර් කෙනක්(ලු) , එත් ඉතින් ඒ ලේච්චරයවත් ,ලෙක්චර් එකවත් කවදාවත් අපි දැකලවත් අහලවත් නෑ, මොකද සිකුරාදා හවස් වෙනකොට කැන්ටින් කෑම එක පිදුරුවගේ පේන්න ගන්න නිසා , ඉතින් ඒ නිසාම අපි මාරු සිකුරාදා හවසට , සිකුරාදා හවස බස් එකට මායි ,ජිල්බුවයි දෙන්නා දුවන්නේ ගෙදර යන්න , නුවරින් පහමාරට අද්දන බස් එක අල්ලගන්න ඉතිං සිකුරාදා අන්තිම ලෙක්චර් එකත් කට කරන්න වෙනවා  , නැත්තං ඉතිං හතර හමාරට පේරාදෙණියෙන් ගියොත් පහමාරට නුවර ගුඩ්ෂෙඩ් එකට යන්න ජෙට් එකක් අරං යන්න වෙනවා , එත් ඉතිං ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප් කියලා එකෙක් ඇමරිකාවේ ජනාධිපති වෙනවය , උගේ බෑනා වුනොත් එහම ජෙට් එකකින් යන්න පුළුවන්ය කියලවත් ඒ කාලේ දැනගෙන උන්නේ නෑනේ . අනික ට්‍රම්ප් ලොක්කා අපිව දන්නෙත් නෑ, දන්නවනම් කොහොම හරි බෑනා කරගෙන ජෙට් එකක් දෙනවා නුවරට යන්න

රන්දෙණිගල හරහා බදුල්ලට නුවරින් අන්තිම බස් එක පහමාරට නුවරින් , මොකද හයහමාරෙන් පස්සේ පාරට බස් ඇතුල්වෙන්න දුන්නේ නෑ ඒ කාලේ, හේතු දෙකක් නිසා . එක හේතුවක් තමා ආරක්ෂාව ,මේ පාර වැටිලා තියෙන්නේ රන්දෙණිගල ඩෑම්  එක උඩින්ම වගේ , ඒ වගේම වික්ටෝරියා වෙල්ල, රන්ටැඹේ වේල්ල වගේම මිනිපේ නව අමුණටත් ප්‍රවේශ මාර්ග වැටිලා තිබුනේ මේ පාරෙන්මයි . එනිසා ආරක්ෂක හේතුමත කියලා කියනවා . ඒ වගේම අනික් ප්‍රශ්නේ අලි ,
 යන්තන් කරුවල වැටෙනකොට පාරට අලි එනවා  ඒ නිසා හය හමාරෙන් පස්සේ ඒ පාරේ

බුලත් විට

" සමාරා  බෝඩිමටද යන්නේ "

"ඔව් සර්"

" මම ඩ්‍රොප් කරන්නං, නගින්න "

" ම්ම්ම්ම්....මේ.... මම බස් එකේ එන්නං සර් "

" මම ගිලින්නේ නෑ ළමයෝ , එන්න නගින්න ,  හා හා පිටිපස්සෙන් බෑ, මට ඩ්‍රයිවර් වෙන්න බෑ , ඉස්සරහට එන්න ඉස්සරහට " ඒ දෙබස් ටික නම් හැම නවකතා , කෙටිකතා , චිත්‍රපටි , ටෙලිනාට්‍ය ,චිත්‍රකතා , වේදිකා ආ නෑ වේදිකා නාට්‍ය වලනං එහෙම දෙබසක් ඇහිලා නෑ තමා . එත් තියෙනවද කවුද දන්නේ , මොකෝ හැමදාම වේදිකා නාට්‍ය බලන එකක්යැ. කොහොම වුන ත්සමාරා  ඉස්සරහ සීට් එකේ තියාගෙන රවුමක් යන්න තියෙනවනම් ඒ මදැයි .

"සර්".................... "සර්"....................."සර්"

" ඔහ් .. ඇයි සමාරා  ...'

"ඇයි සර් යන්නේ නැත්තේ .. අර පිටිපස්සේ වාහන හිරවෙලා ..හෝන් ගහනවා "

ඒ  එක්කම ඉස්සර කරපු පොඩි මරුටි කාර් එකක හිටපු තරුණ රියදුරා පැති වීදුරුව පහතට කරලා කටපුරා කුනුහරුපයක් කිව්වා. ඉරිසියා කාරයා , කවුද දන්නේ සමාරා ට බැල්ම දාන කුපාඩියෙක්ද කියලා , මදාරා වම් අතින් කට වහගත්තේ ආපු හිනාව නවත්තගන්න  ,ඇඟිලි වල නියපොතු පාට කරලා , ඇඟිලි හතරක රතුපාටින් එකක් විතරක් අළු පාටින්

"සර් යමු ... දැන් පිටිපස්සේ ඉන්න එවුන් ගහයි ඇවිත්"

තව එකෙක් ඉස්සර කරලා කුනුහරුපයක් කිව්වා , යකෝ මරුටි කාරයොන්ටමනේ  තදියම , දැනගනියව් මේක මොන්ටෙරෝ එකක් හරිද
 වෙනදා  නිව්ටන්ගේ තුන්වන නියමයට අනුව ප්‍රතිචාර දක්වන මට අද කේන්තියක් හිත අහලකටවත් ආවී නැති එක ගැන පුදුමයක් දැනුනෙත් නෑ. සිගනල්  එක දාලා හෙමීට පාරට ගත්ත මට නම් කිසිම හදිසියක් තිබ්බේ නෑ.

බස්සිට බනිමු දිනේෂ්ට නෙලමු

දෙසැම්බර් මාසේ අර බට කොස්සි පොතක් එලි දක්වුවනේ , එකට කිව්වේ ඉතා කෙටි කලබල සිහින කියල . ඉතිං ඔය පොතට බනින්න අගනා අවසථාවක් ඇවිත් තියෙනවා . මේ සිකුරාදා ඒ කියන්නේ හෙට අප්‍රේල් අටවෙනිදා හවස හතරට පුවත්පත් මණ්ඩලේදි ,

අන්න ඒ වෙලාවට සෙට්වෙලා පොත ගැන හිතෙන දේ ගැන සාකච්ඡා කරන්න , සාකච්ඡා කරන්න කිව්වට අපිට නම් තියෙන්න බනින්න විතරයි . කොහොමත් හැම සිකුරාදාම හවස එතන කවි කතා ගැන විවිධ සාකච්ඡා තියෙනවා.

මේ සැරේ චාන්ස් එක බස්සිට බනින්න . තැන තියෙන්නේ රාජගිරිය කාසල් මාවතේ , කාසල් රෝහල ඉදිරිපිට පාරෙන් අනිත් පැත්තේ .

බසිස් දැකපු කෙටි කලබල සිහින අපිට් අපෙනුනු හැටි ගැන හැමෝටම කියන්න එකතු වෙන්න . ඊට කලින් බනින්න්න ඕනේ නම් මෙතනට ගිහිං බනින්න

*******

අනික් සීන් එක අපේ දිනේෂ් මලයාගේ , මිනිහා ඉතාලියේ ඉඳන් ඇවිත් අපිට පාට් එක දාන්න හදන්නේ , ඒවා කොහෙද ? අප්‍රේල් විසිතුන අවුරුදු එහෙම කාල ඉවරවෙලා තෙල බහින්නත් එක්ක දිනේශයට නෙලන්න තියෙන අවස්තාව මිස් කරගන්න එපා .

මහවැලි කේන්ද්‍රය තමා තැන . ඒක තියෙන්නේ නෙලුම් පොකුණ මාවතේ .

දිනේෂ් කියන්නේ අපේ වර්ණ බ්ලොගය ලියන කොලුගැටයා . මිනිහගේ කතාවල තියෙන බටහිර ආකෘතියට බ්ලොග් කියවන හැමෝම කැමති වුනා මම දන්නා තරමින්. විවිධාකාරයේ ආදර කතා ,රහස් පරීක්ෂාක කතා වගේම නොයෙක් ආකෘතිවල කතා මේ අතරේ තියෙනවා .

සම්මානයට පාත්‍රවුණු ඇයද මවකි කතාව මේ අතරේ තියෙනවද කියල මම දන්නේ නෑ . එක එදාටම තමා බලන්න වෙන්නේ . කොහොම වුනත් දිනේශ්ට් සුබ පැතුම් එක්කරන්න මෙතනට ගිහිං . ඒ විතරක් මදි එදාට එන්න