බඹර විස

"පුතා...කොහෙටද යන්නෙ.."

"මම UK යන්න ආන්ටි..."

"UK වල කොහෙද.. ?"  

"එන්ෆීල්ඩ් "

"අහ්.. මමත් UK යන්නෙ.. මම යන්නෙ හැබැයි බ්‍රිස්ටල් . දුව ලඟට. එහෙ ටික දවසක් ඉඳලා ආපහු  ඩුබායි යනවා..

කියනවත් එක්කම ආන්ටි ලඟ තිබ්බ හෑන්ඩ් බෑග් එක බිමට වැටුණා.. ඒක ඇහිඳලා දුන්නෙ ආන්ටි කොන්දට අත තියාගෙන නැවෙන්න අමාරුවෙන් උත්සාහ කරලා ,අසරණ වෙලා මගේ දිහා බලපු නිසා .

"අනේ තෑන්ක් යූ සෝ මච් පුතා". කියපු ඇන්ටි මගේ බෙල්ල බදාගෙන හග් කලේ කිසිම බලාපොරොත්තුවක් නැති වෙලාවක.. ඒක මට පොඩි ලැජ්ජාවක් වගේ දැනුනෙ ඒ වෙලාවෙ කටුණායක එයාපෝට් එක සෑහෙන බිසී වෙලාවක් නිසා.

කොහොමත් ඩිපාචර් එකෙන් ඇතුලට ආපු පලවෙනි තප්පරේ ඉඳලම මෙහෙම ඇණයක් සෙට් වෙච්ච එක නං සාපයක්..

ඉස්සර ඉස්කෝලෙ යනකාලෙ බස් එකට නැග්ගත් සීට් එකේ අනික් කොනට කෙල්ලෙක් වාඩිවෙනකං බලාගෙන ඉන්නකොට වෙන්නෙත් මෙහෙම සන්තෑසිම තමා. ඒ අතිං මාර වාසනාවන්තයි.

සිකුරා නලල් තලේ..

 " ආ එන්න මහත්තයා .. අන්න අර මිසී ගාවට යන්න", මං එතනට යනකොටම ෆෝන් එක කනේ ගහගත්ත ටිකක් සුදු ලස්සනට උසට පෙනුන මිස් නැගිටලා ඈතට ගියා.

මම වැඩ කරන්නෙ රජයේ බැංකුවක. ඇත්තටම කිව්වොත් අපිට ඉතිං එහෙමට අගහිඟයක් නෑ..හැබැයි මේ අපේ තාත්තට ඒ කාලෙ හම්බවුන ස්වර්ණභූමි ඉඩමක් තියෙනවා ටවුමෙන් ටිකක් ඈතට වෙන්න. ඒක ළඟ අලුතෙන් පටං ගත්ත ගාමන්ට් එක නිසා ඒකෙ කාමර කෑලි ටිකක් හදලා ගාමන්ට් ගෑල්ලමයින්ට කුලියට දෙමු කියලා අදහස දැම්මෙ අපේ නෝනා.

ඇස්වහක් කටවහක් නෑ දියුණු වෙන්ඩම උපන් කෙල්ල.. කපු හාමිනේ අපේ අම්මා එක්ක කිව්වෙ එහෙම. අපේ අම්මගෙ කීමට පිටින් යන එක කරන්ඩ අමාරු දෙයක් නෙවේ කොහොමටත්  කරංඩ බැරි දෙයක්. 

" ඔයාගෙ අම්මා මට කැමතිවෙන්ඩනං මට අලිබබාගෙ හොරකං කරපු වස්තුව හරි ඇලඩින්ගෙ පුදුම පහණ හරි ලැබෙන්ඩ වෙනවා"

ලක්ෂිකා කිව්වෙ එහෙම. කැම්පස් එකේ මගේ බැච් එකේම ලක්ෂිකා හරිම උපේක්ෂා සහගත කෙල්ලෙක්. අවුට් වෙලා මට බැංකුවේ රස්සාව හරියද්දි ලක්ෂිකා තෝරගත්තෙ ටීචිං. ඒ රස්සාවට එයා ආස කලේ හිතන්නත් බැරි විදිහට.

" ඔය ඉස්කෝල ගෑණු මහ කුඩුකේඩුයි... අනික අතටපයට ගාණක් ලැබෙන රස්සාවක්ද ඒ."

ඒ අපේ අම්මා...

රමණීයයි ඒ මධුර ජවනිකා

උදේම දවස කනවා කියලා මට චෝදනා කරපු නැන්ද මාමලාට ආච්චි පුංචිලට ආයුබොවන් වැන්දාසන්තෝ. ඔය ඉස්කෝලෙ කාලෙ හැමෝටම ඉන්නවනෙ ගැන්සි. අපිටත් ඉතිං ඔය තුන් හතර , පස් හය, හය හත්, හත් අට , අට නව දෙනෙක් ආදී වශයෙන් ගැන්සි හිටියා.

 එක එක ටාස්ක් එකට අනුව ගැන්සියේ ගණපූර්ණය වෙනස් වෙනවා. මලගෙවල් ගැන්සියේ හයදෙනෙක් ඉන්නවා. උංගෙ නම් මෙතන කිව්වොත් ආයෙ ගෙදර යන්න වෙන්නෙ නැති නිසා නම් ඕන නෑ. 

 ***********