මොකක්ද අම්මේ සද්දෙ.. රෑ තිස්සෙ බස් එකේ ඇවිල්ලා ගෙදර නිදාගෙන හිටපු මට ඒ සද්දෙ ඇහුණෙ පාර පැත්තෙන්..
" ආ... අර ළමයව පොලීසියෙන් අරං යනවා.."
"මොන...?"
ඒකට උත්තරයක් නොදුන්න අම්මා දොර ළඟින් මෑත්වෙලා ගේ ඇතුලට ආවා..
මම හෙමීට පාර පැත්තට යනකොට දැක්කේ බරියව ඇතුලට තල්ලු කරලා දොර වහගත්ත පොලිස් ජීප් එක වේගෙන් මහපාරට දාලා පලාතම දුමෙන් පුරවගෙන යන්න ගියා.
********
බරියගෙ ඇත්ත නම සුසන්ත. සුසන්ත බාලාංශෙ ඉඳලම මගේ පන්තියේ. ඉගෙනගන්න එච්චර ලොකු හැකියාවක් නෙවේ කොහෙත්ම හැකියාවක් නොතිබ්බ සුසන්ත තරමක් දඩබ්බර දඟකාර ළමයෙක්.
සුසන්තයගෙ නලල මැද ලොකු කැලලක් තිබ්බා. ඒක හරිය ඉන්දියාව වගේ. ඉන්දියාවෙ උල ඇහිබැම දෙක මැද්දෑවට වෙන්න තමා ඒ කැලල උගෙ මූණෙ පිහිටලා තිබ්බෙ.
ඒ නිසා ඉස්කෝලෙදි සුසන්තයට කිව්වෙ දඹදිව දඹයා , කැලලා කියලා. සිංහල වලට පද පෙරලි පාඩම කලාට පහුවදා සාලියට තමා මිනිහට කැලල්බරියා කියලා නම දැම්ම්මෙ. අනික් හැම එකටම වඩා ඒ නම ජනප්‍රිය වුනා. කොච්චරද කිව්වොත් සමහර සර්ලා පවා ඌ නැති තැන කිව්වෙ ඒ නම.
හැබැයි ලොකු පන්ති වලට එනකොට කැලල් කෑල්ල හලලා හැමෝම වගේ සුසන්තයට බරියා කියන්න ගත්තා.
**********
බරියා පාඩං වැඩ වලට තරමක් දුර්වල වුනාට ක්‍රීඩා සහ බාහිර වැඩ වලට එකෙන්ම වැඩ්ඩා. කොච්චර උස පොල් ගහක වුනත් ඌ නගින්නෙ අත්දෙකෙන් කඳ අල්ලගෙන කකුලෙ යටිපතුලෙන් ඇවිදිනවා වගේ. අත අත ඇරුණනං විසිවෙනවා ඉන්දියාවටම.
බරියා ඉස්කෝලෙ ඉන්නකම්ම මීටර් හාරසීය සමස්තලංකා ගියා. හැබැයි කවදාවත් සමස්තලංකා තරඟයක් දිනන්න බරියට බැරිවුනා.
බරියගෙ පවුලෙ ප්‍රශ්න එක්ක ඌට ඒවට යොදවන්න පුහුණු වෙන්න කාලයක් තිබ්නෙ නෑ. මොකද ඉස්කෝලෙන් පස්සෙ ඌ ගමේ තැන් තැන් වල පොඩි පොඩි වැඩ කරලා සල්ලි හොයන්න ගත්තා.
බරියගෙ තාත්තා බොනවා බීමක් තේරෙන බාසාවෙන් කියනවනං නස්පුක් වෙන්නම.
දවසක් බරියගෙ තාත්තා ආවා අපේ අම්මා හම්බ වෙන්න.
" නෝනෙ .. මේ කරාඹු දෙක අරගෙන මට රුපියල් පන්සීයක් දෙන්න".
" කරාඹු...විජේසේනට කොහෙන්ද කරාඹු... අම්මා කරාඹු දෙක අතට අරං බලන ගමං ඇහුවා....
" අනේ නෝනා... ඔන්න ඕක අරං සල්ලි දෙන්න නෝනට ජාතකේ වැඩක් නෑනෙ.."
"මේක ගන්න බෑ විජේසේන , මේක රත්තරං නෙවේ"
"මොකක්... වෙන්න බෑනෙ නෝනෙ... එ..එහෙනං සීයක් හරි දෙන්නකො.."
"අනේ මේක වටින්නෙ නෑ ,විජේසේන..ගත්ත තැනකට ආපහු දීලා දාන්න" කියලා අම්මා කිව්වම ටිකක් වෙලා පුදුමෙන් අම්මා දිහා බලං හිටපු බරියගෙ තාත්තා කරාඹුදෙක උදුරගෙන වේගෙන් ආපහු ගියා...
"ඇයි..අම්මෙ බොරු කිව්වෙ ඒවා රත්තරං කරාඹුනෙ"
" හ්ම්ම්ම්.. රත්තරං නං තමා... ඒත් ෂුවර් එකටම ඕකා අර කකුල් පණ නැති කෙල්ලගෙ කනේ තිබ්බ කරාඹුදෙක තමා ගලවගෙන එන්න ඇත්තෙ උන්ගෙ අම්මත් ගෙදර නැතිවෙලාවේ... ඕකට මම සල්ලි නොදුන්නත් ඌ වෙන කාට හරි දීලා සල්ලි ගන්නවා ඒකයි මම එහෙම කිව්වෙ .. බලමුකො.."
කියලා අම්මා කිව්වට මට ඒක එච්චර පැහැදිලි වුනේ නෑ...
හවස කරුවල වැටීගෙන එනකොට , බරියලෑ අම්මා ආවා අපේ දිහා..
"අනේ නෝනේ , නෝනට පිං..අර වසවර්තියා..මං ගෙදරනැති අතරෙ කෙල්ලගෙ කරාඹුදෙක ගලවගෙන ඇවිත්.. නෝනා ඒක රත්තරං නෙවෙයි කිව්වා කියලා වැඩපලටම ඇවිත්,කෙල්ලට ඉමිටේෂන් දාලා කියලා මට බැනලා මේක මගෙ මූණට දමලා ගහද්දි තමා මම දන්නෙ.."
"හ්ම්ම්.. මම ඒත් හිතුවා ඔහොම දෙයක් තමා වෙන්ඩ ඇත්තෙ කියලා..මම ඒත් හිතුවෙම ඕක වෙන කාට හරිත් පෙන්නලාම අහයිද දන්නෙ නෑ කියලා..කමක් නෑ කොහොම හරි කෙල්ලගෙ කරාඹු දෙක බේරුණානෙ..
***********
බරියගෙ නංගිට ඇවිදින්න බෑ.. නංගිට පෝලියෝ කියලා තමා බරියා අපිට කිව්වෙ. ඌ නංගිට පණ ඇරලා ආදරෙයි. හැමදාම ඔය පොඩි පොඩි වැඩ කරලා ගන්න සල්ලිවලින් ඌ නංගිට මොනවා හරි අරං යනවාමයි..
කොච්චර ක්‍රීඩාවලට දක්ෂවුනත් ඉස්කෝලෙ වෙලාවෙ කරන අටමගලක් ඇරෙන්න ඉස්කෝලෙන් පස්සෙ ඌ කිසිම දේකට ඉන්නෙ නැතුව දුවන්නෙ නංගි එක්ක සෙල්ලං කරන්න.
උගෙ ලෝකෙ නංහි, නංහිට වාඩිවෙලා අතින් හබලක් වගේ එකක් ඇන ඇන ඇවිදින්න පුලුවන් පුංචි කරත්තයක් බරියා හදලා තිබ්බා ලී වලින්. නංගිට රෝද පුටුවක් අරංදෙන එක තමා උගෙ ලොකුම හීනෙ වෙලා තිබ්බෙ..
බරියා හැම සතයක්ම ඉතුරු කලේ ඒකට. උගෙ ඒ කැපවිම ගැන දැං හිතනකොට තමා අපිට තේරෙන්නෙ අපේ සමීපතමයො වෙනුවෙන් අපි මොනවද කරලා තියෙන්නෙ කියලා.
***********
සාමාන්‍යපෙල කිට්ටු වෙන්කොට බරියාගෙ පෙනුම නිකං අවුරුදු තිහක විතර එකෙක්ගෙ වගේ. ඌ සෑහෙන වයසට වඩා ලොකු පෙනුමක් තිබ්බෙ. සාමාන්‍යපෙල ලිව්වත් එක්කම බරියව අපිට මග ඇරුණා. බරියා රස්සා ගොඩකට ගියා. ඒ අතරෙ අපිටත් වරින් වර මුණ ගැහුණා.
අපි ඉගෙනගන්න අතරේ බරියා, පවුලයි නංගිවයි ජීවත් කරවන්න තාත්තා නොකරන ටික කරන්න ගත්තා..
********
ඔය අතර කාලෙදි බරියා, ටෙම්පරියා බවට රූපාන්තරනය වෙමින් හිටියෙ. ගමේ, ටවුමෙ හැම තැනකම ඌ ටෙම්පරි අදින්න සෙට්වෙලා හිටියා.
බරියා ගමේ බස් එකේ ටෙම්පරි කොන්දොස්තර , මුදලාලිලා කීපදෙනෙක්ගෙම ලොරිවල ටෙම්පරි ගෝලයා. ගාමන්ට් එකේ ටෙම්පරි සිකුරුටි, ඒවා නැති වෙලාවට පොල්කැඩුවා,ගස්වල අතු කැපුවා, ගරාජ් එකේ වැඩ කලා හැබැයි කවදාවත් නීතිවිරෝධී දේවල් කලේ නෑ.
ඒවගේමයි.. ටවුමේ හැම එකාම ආස්සරේ කලත් ඌ කවදාවත් අරක්කු සිගරට් කටේ තිබ්බෙ නෑ.
උගෙ ලෝකෙ වුනේ උගෙ ඇවිදින්න බැරි නංගි.
*********
කාලෙ ගෙවිලා ගිහිං මම පලවෙනි රස්සාවට ගිහිං පලවෙනි පඩිය අරං සිංහල අවුරුද්දට ගෙදර ඇවිල්ලා නිදාගෙන ඉන්නකොට තමා ඔය බරියව පොලීසියෙන් අල්ලගෙන ගිය කතන්දරේ වුනේ.
අවුරුද්දට දවස් දෙකක් තියෙද්දි බරියව පොලීසියෙන් අරංගියේ ඇයි කියලා බලන්න මම බරියලා ගෙවල් පැත්තට ගියාට එහෙ කවුරුවත් නෑ.
මම කෙලින්ම පොලිසියටම ගියේ ඒ වෙනකොට සාලිය ඒ පොලිසියේ එස් අයි කෙනෙක් කියලා මතක්වුන නිසා.. බරියලෑ ගෙවල් අවට කීපදෙනෙකුයි, බරියලා මාමයි පොලීසියේ ඉන්නවා දැක්කට මම කෙලින්ම සාලියව හොයාගෙන ගියා.
*********-
බලපං මචං... මූ වැඩ කරපු සල්ලිවලින් එදා උගෙ නංගියට තෑගිබෝග තොගයක් ගෙනත් දිලා, තව කැමති දෙයක් ගන්න කියලා රුපියල් දෙසීයක් දීලා.. ඊට පස්සෙ නංගිව තව මොනවා හරි අරගන්න ටවුමට එක්ක යන්න ත්‍රීවීල් එකක් ගෙන්න පාරට ආපු වෙලාවෙ මුංගෙ තාත්තා නංගි අතේ තිබ්බ රුපියල් දෙසීය උදුරං ගිහිල්ලා..මූ එනකොට කෙල්ල අඬනවලු..
මේකා පස්සෙන් පන්නගෙන ගිහිං තාත්තට පිහියෙන් ඇනලා
