මං ලිව්වා සමාජ සාරධර්ම ගැන
උන් මට හිනා වුනා ...
ඒ මොනවද කියලා ඇහුවා
මං ලිව්වා චේ ගැන, කස්ත්‍රෝ ගැන, මාටිං ලූතර් ගැන
ඒ මොක්කුද කියලා ඇහුවා .
උන් මට හිනාවුනා....
මං ලිව්වා හිට්ලර්, මුසෝලිනී ,ඉඩි අමීන් ගැන
කවුරුවත් කියෙව්වේ වත් නෑ ,
දැක්කේ නෑ වගේ හිටියා ..
මට එපා වුනා ..
ඊට පස්සේ
මං ලිව්වා සාහිත්‍යය ගැන
උන් හිනාවුනා
සාහිත්‍යය කන්නද කියලා ඇහුවා ...
මං ලිව්වා ඉහිහාසය ගැන
උන් හිනාවුනා...
මහාවංශය ලියන්නේ අපිට ඕන හැටියට ..උන් කිව්වා
මං ලිව්වා යුද්ධයේ සැබෑ විරුවෝ ගැන
උන් මට ඔරවන්න පටන් ගත්තා ...
ඇඟිල්ලේ තරමට ඉදිමියන් උන් මට කිව්වා ...
මං හැදුවා ජනතාව දැනුවත් කරන්න...
උන් හැමදාම රැවටෙන හැටි උන්ටම කියලා දෙන්න ...
උන් මාව හංවඩු ගැහුවා අධිරාජ්‍යවාදී බලල අතක් ....
උන් මාව හොයන් ආවා...
කැඩුවා මගේ අතපය...
මං ලිව්වා ජනතාව පෙළගස්සන්න ...
අවදි කරන්න නිදි බරිත මනස .....
ආවා ශ්වේත වර්ණ දඬු මොනරයක් ....
අවසාන නිවේදනය ........එකඟවුනා ගිවිසුමකට
ලැබුනා කොම්පියුටරයක්, වාහනයක් ,ගෙයක්...
ආවා මං නැවතත්, කිසිදා නැවත දකිනට නොලැබේයයි සිතු මේ බිමටම
එතැන් පටන් ලිව්වා මං
එකතුවුණු හැටි අජේ දෙව්ගනුයි කාජලුයි ....
වෙන්වුණු හැටි ඇන්ජලීනා ජොලි බ්‍රැඩ් පීට්ගෙන් ...
නිරුවත් වුනු හැටි ලේඩි ගාගා ප්‍රසිද්ධියේ ...
අහා ....දශක ගණනක් නොතිබූ රැල්ල මාවෙතට
සම්මාන ලැබුවා මා ..ලෙසින් ජනතාවගේ කළා කරුවා ..යුගයේ මාධ්‍යව්දියා ....
ලැබූ ගම්වර බෝමයි .....
මදිවට උපදේශක පට්ටම රාජරාජ මහාමාත්‍යාදීන්ගෙන්....
මොනවයින්ද අඩු මට ......
කිම්ද ඇති පල අවදි කරවන්නට යාමෙන් මෝහනය වූ ජනයා
ඉතින් මින් මනත, උන් කියන දේ නැවත ලියනවා ඇර
කවදාවත්
මං ආයේ "ලියන්නේ" නෑ .....................!
