පෙර පිං

"යන්නේ නැත්තං අයින් වෙයන් හුත් .... ඔතන හිටගෙන ඉන්නේ "

මගේ ඇඟේ හප්පෙගෙන වතුර බාල්දියත් අරං ටකරං වලින් වටකරපු ලැට් පේලියේ කෙලවරේ ඉඳන් දෙවනියට තියෙන ලට් එකේ දොර ඇරගෙන ඇතුලට රිංගපු එකා , දොර වහගන්න්වත්, එක්කම වගේ "හම්මේ" ගාන සද්දේ හොඳට එලියට ඇහුනා....

දොරට පයින් ගහපු බණ්ඩාර අයියා .... "මොකද ..තෝ බෙට්ට අල්ලේ තියාගෙනද නැගිට්ටේ ... " කියලා ඇහුවට ඒකට උත්තරයක් බලාපොරොත්තු වුනේ නෑ මං හිතන්නේ ... දත් බුරුසුව උගුර ඇතුලටම ඇනගෙන දෙසැරයක් විතර ඔක්කාර සද්දේ දාලා කෙල තලියක් ගැහුවට ඒකට වතුර පාරක් ගහලා කාණුවට යවන්න මිනිහා වගබලාගත්ත ,

හැමදාම , වගේ උදේට , මේ ටකරං මඩු ටික අස්සේ මේ ජරමර ටික නම් දැන් හුරුයි වගේ, උදේ හතේ මනිය ගහන්න කලින් වැඩපලේ ගේට්ටුව පනින්න තමයි ඔක්කොමලා ගේ ට්‍රයිඑක. නැත්තම් පැය දෙකක් කැපෙනවා .

" අම්මප මට ලොක්කගේ අම්මට හමන්නන්න හිතෙන්නේ ඔය වෙලාවට තමා , කීසරයක් මම කිව්වද දෙමෙල්ලු මේක අස්සට දානං එපා කියලා, බලපන්, වේසිගෙ පුතාලා ,නාන්නෙත් නෑ, ඒ මදිවට විටගඳයි, තල තෙල් ගඳයි. "

බණ්ඩාර අයියා කියන්නෙත් ඇත්ත අප්පා, මේ වතු දෙමලු ටික නම් මහා අපිරිසිදු ජාතියක්.

"මොකද කොටා යන්නේ නැද්ද අද?  බබා හුකුන් නැතුව වරෙන් පකෝ යන්න .. "

ඒ සද්දෙට එකපාරටම බැනියම දාගත්ත මම , කහපාට හේදිලා ගිය ගල් තොප්පිය අතට අරං එලියට ආවා.

"දක්ෂිණ අධිවේග මාර්ග ව්‍යාපෘති සේවක නවාතැන ... " කියන ලොකු බෝඩ් එකට යටින් පාරට ආපු අපි ටිපර් එකේ පිටිපස්සට නැග්ග්ගේ වැඩපලට යන්න.

බණ්ඩාර අයියා කියන්නැහේ තාප්පෙටයි, බෝඩ් එකටයි වියදම් කරපු ගානෙන් බාගයක්වත් වියදම් කරානං , අඩුගානේ වැසිකිලි ටික හරියට හදන්න තිබුනා . අමු අපායවල්,
මුන්ට ඕනේ වැඩ විතරයි, විනාඩිය එහාමෙහා වුනොත් පැය දෙකතුන කපන්නේ ... හෙනම ගහපං.

**********

"සැමියව අයින් කරලා, ඌ සතියක් නොකියා අවේ නෑ කියලා, "

දවල් කෑම වෙලාවේ බණ්ඩාර අයියාට බත් එක දික් කරද්දී එහෙම කිව්වම මම ඇහුවේ " ඒ මොකෝ " කියලා .

මිනිස්සු අයින් කරනවා කියන එක මෙතන මහා අරුමයක් නොවුනට ,සැමියා අපේ බිලට් එකේම හිටපු එකා නිසයි මම ඒ ගැන උනන්දු වුනේ ,
හැමදාම වගේ තිබ්බ බටු වෑන්ජනේ බත් එකෙන් අයින් කරන ගමන්
" ඉතිං බණ්ඩාර අයියේ එස්. එම්. මහත්තයට පොඩ්ඩක් කියපන්කො , ඌ ගෑනිට ළමයා හම්බවෙච්ච් නිසානේ ගියේ. "

"උඹලා පක්කු ඔක්කොම මාව බිල්ලට තියන්න තමා හදන්නේ , උඹ කියපන්කො ගිහිං. මේ අවුරුදු කටේ මාව යැව්වොත් මගේ ගෑනියි ළමයි තුන්දෙනටයි කන්න දෙන්නේ උඹේ මහ එකාද "

අලි බත් ගුලියක් ගිල්ල බණ්ඩාර අයියා වතුර බෝතලේට කට තියලා උගුරු දෙකක් බීලා ආපහු කතාව පටන් ගත්තා, මූට කොච්චර කිව්වත් කට තියලා බොන්න එපා කියලා එකමනේ කරන්නේ , දැන් අර බත් ඇට දෙකක් බෝතලේ ඇතුලේ පාවෙනවා, ශික් විතරක්.

 "එස්. එම්. කාරයා ෂුවර් එකටම කේන්තියට කරපු වැඩක්, මොකෝ ,මූ අහලා තියෙනවා නිවාඩු යන්න , ගෑනිට ළමයා හම්බවෙනවා කියලා . එස්.එම්. කාරයා කියලා , මගේ ගෑනිටත් ළමයි දෙන්නෙක්ම හම්බවුනා මම ඒ එකකටවත් ගියේ නෑනේ , ඕවට යන්න ඕනේ නෑ කියලා ."

"ඉතිං"

"මේ යකා ඌට කියලා ," ඒ වුනාට සර් මේ මගේම ළමයනේ කියලා ..."
"අරුට මලේ මළලු..."

හැක හක හක් 

 **********



උදේ හතේ ඉඳන් වැඩ කරත් , හවස පහ පහු වෙනකොට ,දැනෙන්නේ දවස පටන් ගන්නේ දැන් කියලා . හවස හතරේ තේ  එක බිව්වට පස්සේ හිතෙනවා එකදිගට තව පැය පහ හයක් වැඩ කරන්න පුළුවන් කියලා. එත්. ආපහු හැන්දෑවේ හය පහුවෙද්දී, ඔක්කොම එපාවෙලා හොඳ නින්දක් දාන්න තමයි හිතෙන්නේ .

ගොඩක් වෙලාවට හවස වැඩ ඉවර වුනාම ,මමනම් ටිපර් එකේ නගින්නේ නෑ. කලින් ගියත් කරන්න වෙන්නේ තියෙන වතුර මල් දෙකතුන ළඟ රණ්ඩු කරගන්නයි, ලැට් පෝලිමේ එක එකා එක්ක බැනගන්නයි නිසා මම නම් යන්නෙම ටිකක් රෑ වෙන්න ඇරලා ..

....කොත්තුවක් කනවද? ............. 

" හැමදාම කොත්තු කන්න එපා යකෝ, තොට ගෙදර ගෙනියන්න පඩියක් ඕනේ නැද්ද ? කොත්තුවක් කන්න යන හැමවෙලාවෙම බණ්ඩාර අයියගේ ඒ කතාව මට මතක් වෙනවා. අලුතෙන් හදන ඇල අයින දිගේ ඇවිදගෙන ආපු මම, නයිට් කඩ පේලියේ කෙලවරේ ඉන්න එක ඇහැක වීදුරු බෝලයක් දාලා ඉන්න හිඟන මනුස්සයා ඉන්නවද බැලුවේ පුරුද්දට වගේ,  එතනට ගිහිං හැමදාම වගේ රුපියල් පහ ටින් එකට දැම්මම ,

"පිංසිද්ධ වෙච්චාවේ පුතේ... " කියලා කළු ගැහුණු සුදු රැවුල අස්සෙන් තොල් දෙක හෙලවෙනවා පෙනුනා.

"මොකද යකෝ හිඟන්නෝ තොට පුතා කියන්නේ, හිටපිය දෙන්න දෙකක් නාකියගේ අම්මට හැමිනෙන්න. " මාත් එක්ක ආපු දවසක තව ටිකෙන් අර අහිංසක මිනිහට බණ්ඩාරය ගහනවා. මම යන්තම් බේරාගත්තේ .

කවදාවත් හිඟන්නෙකුට සතයක් දීලා නැති මට මේ මනුස්සයාගෙන් මොකට අනුකම්පා හිතෙනවද මංදා... මේ මනුස්සයත් මා දිහා බලන්නේ නිකං හරිම ලෙන්ගතු කමෙන් වගේ.

කොහොමත් මිනිස්සු වැඩි හරියක් මගේ දිහා බැලුවේ අමුතු සතෙක් දිහා බලනව වගේ තමයි. වයසට නොහැදුණු, උසින් අඩු මගේ ශරීරෙ නිසා, ඉස්කෝලේ ගමනත් අතරමග නතර කරන්න වුනු මට දැන් නම් මිනිස්සු එහෙම බලන එක ගානක් නැතිවෙලා තියෙන්නේ. 

අඟුටුමිට්ටා, කොටා , කියන නම් මට දැන් මගේම නම ගානට හුරුයි.

ගමෙන් ඈත වෙලා කොළඹට ආව මට ,මුලිනම් වැඩබිමට ගියාමත් ලැබුනේ ඒ වගේ සැලකිල්ලක්, එත් දැන් කාලයත් එක්කම වැඩබිමේ හැමෝම මාව දන්නා එකත් වෙලාවකට වාසියක්. කොටා කියපු ගමන් වැඩබිමේ මාව නොදන්න එකෙක් දැන් නෑ. මහත්තුරු පවා කතා කරන්නේ කොටා කියලා .

**********

"පුතාගේ ගම කොහෙද පුතේ" , දවසක් රෑ නයිට් කඩේට යද්දී රුපියල් පහක් ටින් එකට දානකොට අර මනුස්සයා ඇහුවම මාත් හෙමින් එතන ඇන තියාගත්තා ,

" ගිරිඋල්ලේ මාමේ "

"හ්ම්ම් ... ඔය විදිහට ඉඳන් ඔය තැන්වල ඔය බර වැඩ කරන්න පුලුවන්ද පුතේ ... ? පඩිය කීයක් විතරක් හම්බවෙනවද පුතේ "

" පඩිය ඉතිං, රුපියල් දහඅට දාහක්, විතර තමා මාමේ "

" හපොයි, මාසෙම නැහිලා.....??"

" හ්ම්ම්ම්"

"පුතාට මම වෙන රස්සාවක් හොයලා දෙන්නද? මාසෙට තිස් දාහක් , හතලිස් දාහක් විතර ගන්න පුළුවන්,"

" රස්සාවක්, මට ...මාම කොහෙන්ද රස්සා හොයන්නේ මට .?"

" මෙතන ඉන්න මාව දන්නා අඳුනන ලොකු මහත්තුරු එනවා පුතේ, ඔය ලොකු ලොකු වාහන වලින් ඇවිත් කෑම එහෙම දීලා යන , එයින් කෙනෙකුට කියලා පුළුවන් වෙයි."

"මෙහෙම ඉන්න මට මොනවද කරන්න පුළුවන් රස්සා?"

"ඔය ඇඟට හොඳ රස්සාවක් කරන්න පුලවන් කොල්ලෝ .. හැක හැක හක් "
ඒ හිනාව මට ඇල්ලුවේ නැතත් ,මේ යකා පිස්සු කියවනවා කියලා හිතුනු මම එතනින් නැගිට්ටා .

" හෙට හවස හතරට මෙතනට වරෙන්කො පුතේ , මහත්තයෙක් එයි උඹව එක්ක යන්න , ලොකු වාහනේක, එකේ නැගලා යමන් , ගිහින් බලපන්කො, පුතා අකමැතිනම් ආයේ වරෙන් පුතේ .

අර සාන්ත දාන්ත කතා බහ වෙනුවට ඒ එලියට ආපු කතා රටාව නම් මට කොහෙත්ම ඇල්ලුවේ නෑ. ඒගමන පුතා මදිවට , උඹ ,වරෙන් පලයන් කියන්නත් පටන් ගත්තා, හිඟන්නා ඉන්න ඕන හිඟන්නා වගේ, බණ්ඩාරය ගෙනත් ගස්සවන්න ඕන මේකාගේ හක්ක පනින්න ....

........එත් රුපියල් තිස් දාහක් ...

රෑ තිස්සෙම හිතට වද දුන්නේ ,අර හිඟන යකාගේ කතාව. මොකක්ද මූ  කියන්නේ ,අනික ඔය එක්කං යන එවුන් මොන වැඩකට මාව දායිද , මොකෝ ඔය මහත්තුරු ඇවිත් කෑම එකක් දීලා ගියාට ඔය යකාව අඳුරන මිනිස්සුය..

ඕන නෑ... මං යන්නේ නෑ..

********** 

එහෙම හිතාගෙන හිටියට හතර කිට්ටු වෙනකොට හිත කියන්නෙම ගිහින් බලාපං කියලමයි. එක්කෝ ගිහිං බලමු ..

" කොහෙද තෝ යන්නේ , "

" නෑ බණ්ඩාරයිය මේ... ඔලුව කරකැවිල්ලයි වගේ... ඔෆ් වෙන්න කියලා "

"මොකෝ කරකැවිල්ල , අනේ පල කොටා යන්න . තෝ ඔය අර ඇඩම්ස් ඔන්ලි දෙමල ෆිල්ම් එක බලන්න, තෝ වගේ මොලෙක් , හිටහන් වෙලාවක තොගේ ඔය මෝල සනීප කරලා දෙන්නං... හක හැක හැක හැක ..."

නෙද්දකින් බුරුවා ,හැමදාම ඔහොමයි. ඔක්කොම ඉස්සරහ නෝන්ඩි කරනවා... හිතුවට කිව්වේ නෑ , හක්ක පන්නගන්න බැරි නිසා .

"මොකෝ තෝ ඔරවන්නේ ...කොට මෝලා ... හූ..... හැක හැක හැක ..."

කට්ටියම හිනාවෙද්දි මම හතරට ඔෆ් වෙලා එලියට ආවා... කොහොමත් හිතේ දෙගිඩියාව තාම ඉවරවුනේ නෑ. දැනටම හතරයිනේ , තව විනාඩි දහයක්වත් යයි නයිට් කඩ පේලිය ගාවට යන්න... කමක් නෑ ගිහිං බලන්නොන. තීරණයක් ගත්තා.....

**********

අලුත් ඇලේ අයින දිගේ එන අතරේ නොයෙක් දේ හිතුනා , ඇත්තටම මොන කරුමෙකට මේ ලෝකෙට ඉපදුනාද? හරි හමන් රූපයක් නැතුව , හැම එකාගෙන්ම කොටා කොටා කියල කියා අපහාස විඳගෙන.... මොකෙක්ටවත් පේන්න නැති තැනකට යන්න ලැබෙනවානම් එත් හොඳයි ...

කෝ යකෝ මේකා .... මහත්තයෙක් තියා ...පඩත්තල හිඟන්නාවත් පේන්න නෑ.. මු වගේ අවලං බල්ලෙක්... මූ මොන හයිය අරන්ද මාව රැවට්ටුවේ... හිටපිය පාහරයා .. බණ්ඩාර අයියාව එක්කන් ඇවිත් හතරහන්දී ගලවනවා නාකියගේ ...

"මල්ලි... මල්ලි...."

"ඔහ්..."

"මේ මල්ලි උඹ ආවේ අර මෙතන හිටපු වයසක මනුස්සයාගේ පනිවිඩේට නේ .."

"ඔ...ඔව්.... ඇයි....?"

"නෑ..... නෑ.... මම දැක්ක ගමන් ම හිතුවා .... ලොක්කා කිව්වා වගේ තමුසෙව අඳුනගන්න අමාරු නෑ..... අපේ වැඩේට බුදු ෆිට් ..."

"මොකක්ද ඔහෙලා කරන්න හදන්නේ .."

"ඉස්සෙල්ලා යමුකෝ ... අපි දෙගොල්ලගෙම පින ඕයි මේ......"

මම කට අරින්නත් ඉස්සෙල්ලා මගේ අතින් අල්ලගත්ත බොඩිබ්ල්ඩර් වගේ කොල්ලා ..මාව උස්සලා වගේ ගොම කොළ පාට දිග වෑන් එක ඇතුලට දාගත්තා. එහෙන්, මෙහෙන් කරකවා කරකවා කොහේ ගෙනිච්චද මන්දා... මට මතක් වුනේ පොඩි කාලේ අහපු කරවල වාඩි වල කරවල වේලන්න ගෙනියන කතා . එත් මේ කොළඹ කොහෙද කරවල වාඩි. ඒ ඇරත් මම පොඩි එකෙක් නෙවෙයිනේ, අම්මපා එකෙක් මරාගෙන මැරෙනවා .. ඇත්තමයි.... මට නොයෙක් විකාර සිතුවිලි එද්දී වෑන් එක කඩ ගොඩාක් මැද්දෙන් ගිහිං තට්ටු දෙකේ ගෙයක් ගාව නැවැත්තුවා....

**********

"බැහැලා එනවා බොසා ලඟට යමු.."

"මොකක්ද මේ කරන්න හදන්නේ ,, කොහෙද මේ....." බිල්ඩිමේ ඇතුලේ තිබ්බ අඳුරු පැහැයට ඇස්දෙක හුරුකරගන්න උත්සාහ කරන ගමන් මම අර යෝධයාගේ දඬු අඩුව වගේ අතට අහුවුණු මගේ ඇත මුදාගන්න ලොකු සටනක් කරන ගමන්.

නලියන්නේ නැතුව මෙහෙ එනවා , බිත්ති මුල්ලට වෙන්න දෙපැත්තේම පැදුරු නවලා රෝල් කරලා බිත්ති වලට හේත්තු කරලා . අර යකා අතින් ඇද්ද පාරට තවටිකෙන් හොම්බ සමතලා වෙනවා . පඩිපෙළ දිගේ උඩට ඇදගෙන ගියේ ,තරමක් එලිය තියෙන කාමරේකට ... එතන මාළු ටැංකියක් ළඟ හිටගෙන හිටපු මනුස්සයා දැක්කම මට ඇඟේ මයිල් කෙලින් වුනා ..

"බොස් මෑන්ව ගෙනාවා ..."

"ආ පුතා කොහොමද?" උඹ හිතුවේ නෑ නේ මෙතනට ඇවිත් මාව මුණගැහෙයි කියලා ."

හැමදාම නයිට් කඩේ ළඟ ඉදං මගේ රුපියල් පහටත් විද්ද නාකියා... ඒ වීදුරු බෝලයක් දාපු ඇහේ තියෙන අජූව ගතිය පලවෙනි පාරක දැක්කා වගේ මම තිගැස්සිලා හිටියේ .  මොකක්ද මේ හයේ හතරේ මනුස්සයා මේ යකාට බොස් කියන්න තරම් මුගේ තියෙන ලොකු කම. 

**********

"තමුසෙට මං කෙලින්ම කතාව කියන්නං... මෙච්චරයි කරන්න ඕන . තමුසෙගෙ ඔය උස අපිට බොහොම වටිනවා කොටෝ....හැක හැක හක "

"අම්මලා කවදාවත් කැමති නෑ තමුසෙවගේ ළමයි ඉපදෙනවට , තමුසෙට මෙච්චරයි කරන්න තියෙන්නේ . අපි තමුසෙව පොඩ්ඩක් පාට කරලා ගන්නම්... උදේම ගිහින් දානවා කාසල් එක ලඟට ... එතන ඉඳන් ඉස්පිරිතාලේට එන මිනිස්සු ලඟට ගිහිං ,පොඩි දුක් සීන් එකක් දාලා .. " අනේ අම්මේ තාත්තේ ... ඔය ඉපදෙන ළමයට මට වගේ ආන්ත්රාවක් නොවෙන්න පිනක් ලබෙන්න කියලා කීයක් හරි දීලා යන්න " කියලා ආලවට්ටම් දාලා අඬලා හොටුපෙරලා කියන්නයි ඕන. .. දවසට ලැබෙන ගැන තමුසෙටවත් හිතාගන්න බැරිවෙයි. අත්දුටුවයි ප්‍රත්‍යක්ෂයි ,අපි තමුසෙට සලකන්නම් හොඳට, තමුසෙගෙ ආරක්ෂාවට මේ සුමිතා ලඟම ඉඳියි. අපේ හිටපු ජනිත් තමුසේ වගේමයි. මිනිහා ජොබ ගානට කළා . එත් ඌට සල්ලි පෙරේතකම ගහලා පැනලා යන්න හැදුවයින් අපිට ඌව වැලිගම්පිටි යවන්න වුනා. ඒ නිසා වංචා , වංගු ගැන හිතන්නවත් එපා .. හරි ... හිටියොත් හොඳට හැදී දෙවියොත් නමට වදී ... අරිද?

 හෙට ඉඳන් වැඩේ පටන් ගමු .. අර ජනිතයා හිටපු ස්පෙෂල් කාමරේ මෙයාට දෙමු..."

වීදුරු බෝලයාගේ කතාව ඉවරවෙනකොට මගේ ඇඟේ මයිල් කෙලින් වෙන සද්දෙත් මට හොඳට ඇහෙන ගානට මම බයවෙලා හිටියේ.... මට කතා කරන්නත් බය හිතුනු නිසාම කට වහගෙන ඉන්න වුනා

***********

ටලන්... ගාලා අතේ තිබ්බ ලොකු රවුම් බිස්කට් ටින් එකට වැටුණු දහයේ කාසිය .. මගේ සිතුවිලි ආපහු බින්දා .... අම්මා කෙනෙක් මගේ දිහා බලලා පුරුවේ පිනක් නිසා කරදරේකින් ගැලවුනා වගේ  ,අලුත හම්බුවුණු දරුවා තුරුලට හිර කරගෙන දෙතුන් සැරයක් ඉඹින ගමන් ඉස්පිරිතාලේ ගේට්ටුවෙන් එලියට යනවා මං දැක්කේ ඒ ගිය ත්‍රීවීල් එක මගේ පැත්තෙන් ආපහු හරවනකොට .