අවාරය

මේ ගුරු පාරේ , මේ දොළ අයිනේ ..අපේ රහස් ඇත සැඟවීලා ..අපේ රහස් ඇත ලියවීලා ..
ඉර බැහැගෙන යන තැඹිලි පාට එලිය කාමරේ ජනේලෙන් ඇතුලට පනින්නේ කාගෙන්වත් අවසර නොගෙනම වගේ. අමරදේව මාස්ටර්ගේ ඒ සිංදුව අහගෙන අලස විදිහට ඇඳ බදාගෙන ඉන්නකොට මට මතක්වුනේ සුරංගාව

**********

"කෝච්චිය යනවා මෙච්චර ලස්සනට පෙන තැනක් වෙන කොහෙවත් නෑ. " අමුණ ළඟ ගල් බැංකුව උඩ ඉඳගෙන මම සුරංගාට එහෙම කිව්වම

"ඔය කෝච්චියෙන් ඔයා නිවාඩුවට එද්දී මං මෙතන ඉඳන් අත වනන්නම් "

" මොකටද මැට්ටි මෙතන ඉඳන් අත වනන්නේ , ඔය අඩි දෙක දුවලා එනවකො ස්ටේෂමට , නැත්තං  මම එතනට වෙලා
" කොළඹ දුවන්නියේ ... මං පාන්දර ඇවිත් උඹ එනතුරු ස්ටේසමේම නැවතී ඉන්නං" කියා කියා ඉන්නවා .

" ඉඳා මෙන්න වැඩක් .... මමයැ කොළඹ යන්නේ ඔයානේ .....ඔයාට රස්සාවක් ලැබුනා කියන එක මටනම් හීනයක් වගේ ..." දැන් ඉතින් ලොකු කොම්පැනියක සුපවයිසර් මහත්තයෙක් ආ ආව් ආව් ...

"හ්ම්ම් හ්ම්ම් ඉතින් කාටද ආඩම්බර ....."

"ආඩම්බර වෙන්නවෙයිද දුක් වෙන්න වෙයිද දන්නේ නෑ..."

'"ඒ මොකෝ ...".

"නෑ ඉතිං.... මේ හැබැයි ... කොලොම්පුරේ නුඹ ඉන්නා ඉසව්වේ ..කිරිල්ලියෝ ඉගිලෙන්වලු නිදැල්ලේ ... අත වැනුවට නොවැටී මංමුලාවේ , හිත රැඳීයන් මගේ සෙනෙහෙ කැදැල්ලේ .."

"පිස්සි.... "

"අපි යමු .... හෙට උදෙන් මං ස්ටේෂම ලඟට එන්නං අයියේ...."

"මොකෝ මේ.... නොඑන්න යනවයි ඔහොම අඬන්නේ ...."

**********

"අලුත් සුපවයිසර් අපොයින්මන්ට් වලට ආපු කට්ටිය , දකුණු පැත්තේ දෙවැනි කාමරේ එච්.ආර්. එම්. ගාවට යන්න . දොර ළඟ ඉන්න එක එක්කෙනාට ඇතුලට කතාකරයි.  "

සීරුවට ඇඳපු චිත්‍රයක් වගේ ,ඇඟේ වැඩි හරියක් පේන විදිහට අමුතු විදිහට ඔසරියක් ඇඳපු , සිංහල නුහුරු හුරතල් විදිහට කතාකරපු ගෑණුළමයා පෙන්නපු දිහාවට අපි ඇවිදගෙන ගියා .

මම විතරද ටයි එකක් දාලා නැත්තේ , සුරංගා කිව්වා ටයි එකක් දාගෙන යන්න වෙයි කියලා .  කමක් නෑ , පත්වීම ෂුවර් කිව්වනේ.

ඒ.සී.ඩී. ඉංජිනීයරිං ප්‍රයිවට් ලිමිටඩ් ....හියුමන් රිසෝස් මැනේජර්

කාමරේ දොරේ තිබ්බ අකුරු ටික කියවලා මම ටිකක් ආඩම්බරෙන් වටපිට බැලුවට කවුරුවත් ගණන් ගත්තේ නෑ වගේ .

අජිත් මන්තිලක .. එන්න ඇතුලට .. අහ තවත් චිත්‍රයක් .. මේ විදිහට බලන බලන කෙල්ල ලස්සනද මෙහෙ ?

 කම් ..සිට් ඩවුන් ...

හිතාගෙන ගිය විදිහේ කෙනෙක් නෙවෙයිනේ මැනේජර්. මම හිතන් හිටපු සැර පෙනුමක් තියෙන උඩුරැවුල වවපු, කළු මහත කෙනක් වෙනුවට හිටියේ මට වඩා අවුරුදු තුන හතරක් වැඩිමහල් පෙනුමක් තියෙන සුදු උස තරුණ කඩවසම් කෙනෙක්.

" ඔයාව කටුනායක දිවුලපිටිය ,මගනැගුම ප්‍රොජෙක්ට් එකට තමා එසයින් කරලා තියෙන්නේ , මෙන්න අපොයින්ට්මන්ට් ලෙටර් එක. ඔයාගේ මම කියපු ඩොකියුමන්ට්ස් ඔක්කොම ගෙනාවද ?

" ඔව් , මහත්තයා .....ස්..ස්... සර්,

**********

"අජිත් , පෙරේරා මහත්තය එකමඩේෂන් එක පෙන්නයි හවසට , දැන් බෑග් එක ටී රූම් එකේ තියලා ,  මෙතනින් වාඩිවෙලා ඉන්න පී. එම්. මහත්තයා ආවම කතා කරලා සයිට් යවයි"

ඊට පස්සේ කනට ලන්වුනු බඩ මහත ටිකක් කොර ගගහ ඇවිදින ඒ මනුස්සයා ," පී. එම්. මහත්තය ඇහුවොත් කියන්න ඇඩ්මින් මහත්තයා  ඉන්න තැන ලෑස්තියි කිව්වා කියලා.හරිද "  කියලා කොර ගගහම ඇවිදගෙන දොරෙන් එලියට ගියා

**********

"ඔයාට එහම වැඩ කරන්න පුලුවන්ද අනේ .... අම්මේ රෑ දහය දොළහ වෙනකං??"

"එහෙම තමයි සුරංගා , සමහරු දවස් දෙක තුන , එකදිගට , තවත් සෙට් එකක් ඉන්නවා රෑ හතේ ඉඳන් උදේ හත වෙනකන්, එයාලා තමයි කාපට් දාන්නේ ."

"ඕ.ටී. කරාම තමයි ගානක් හොයාගන්න පුළුවන්, මේ මාසේ මටත් තිස්පන්දාහක් විතර ලැබුනා ,
.
"පුහ් සල්ලි කාරයෙක් නේ ? සල්ලි වැඩි වෙනකොටත් මිනිස්සු නරක වෙනවා , පරිස්සමින් "

"බම්බුව තමා ..............................නෑ සුරංගා "
"ඉකමනින් ගේ හදාගෙන ඉවර කරන්න ඕන, "
"ඒක නෙවෙයි ,"
"මම පාරේ වැඩ කරනකොට අන්තිමට"
"අජානේය ස්කූටර් තුරඟා පිට වඩිනා... කුමාරියෙනි වාතවේගයෙන් ඉගිලෙනු කොතැනා. වෙයිද දන්නේ නෑ..."

"අප්පේ ඔව් .. කාටද දන්නේ නෑ, අඩුගානේ පොස්කාඩ් එකක්වත් එවන්න බැරිවුනේ මාසයක් යනකං. ...
මම හිතුවෙම කොළඹ නැටිච්චියෙකුට අහුවෙලා කියලා ,"

**********

"වරෙන් කෑම ගන්න වෙන තැනක් සෙට් වුනා , "

"කොහෙද ?"

"වරෙන්කො , එතන ඉස්සරහ ගාමන්ට් බෝඩිමක් . කෙල්ලෝ එකයි රෑට ...."

"යමන් හැබැයි මතක් ඇතුව , සේෆ්ටි හෙල්මට් එක දාගෙන යමන්, "

"ඒ මොකටද ?"

"නොදකින් රට හරක , කම්පනියේ නම තියෙන ඉබිකට්ට දැක්ක ගමන් කෙල්ලෝ දන්නවා අපි සුපවයිසර්ලා කියලා , එතකොට ෆුල් ලකුණු, නැත්තම් මේ ලේබර්ස්ලාත් සුපවයිසර් කියනවා කියලා උන් දැන් දන්නවා ."

"ඉතිං....."

"හපොයි මේ වගේ ගොබ්බයකේ .. උඹ වරෙන්කො , මගේ තනියට විතරක් ...ඒ ඇති .. ඕන විදිහාකට වරෙන් ."

**********

අපෝ ... කෝල් කරාම එකසැරේ ආන්සර් කරන්නකෝ.  ෆෝන් එකක් ගන්න තිබ්බ අමාරුව , දැන් ආන්සර් කරන්න අමාරුව , ඔයිට වඩා පොඩි පඩි ගන්න අපිත් මාසෙට කාඩ් දෙකතුන දානවා . කුනා .

"අපෝ මොකෝ ඔය කේන්තිය..."
 අලුත් මොබයිල් ෆෝන් එක දිගේ ආපු හිරුනිගේ කටහඬ ,මව මොහොතකට කුල්මත් කළා .  සුරංගාට වඩා ලොකු ආකර්ෂණයක් හිරුනිගේ තියෙන්නේ කොහොමද? ඇවිදින, කතාකරන විදිහ, පොඩි එකෙක් වගේ ඇඟේ ඇතිල්ලෙන විදිහ , වගේම. එයාට තිබ්බ අසීමිත නිදහස අපිව තවත් ලංකලා, රෑ දොළහට විතර හැමදාම එයාගේ බෝඩිමට ගිහින් අරලනකොට ,යාලුවන්ගේ විහිලු තහලුවලට ලක්වුනත් බොහෝ වෙලාවට බෝඩිමේ හිටියේ එක්කෙනක් නැත්තම් දෙන්නෙක් .

"අනේ යකෝ , බලෙන් ඇදගෙන ගියේ කෑම කඩේට, දැන් ෆෝන් එක කනෙන් බිම තියන්නේ නෑ, තෝව එක්කන් ගිය මට තාම හුප්පේ , හැබැයි පුතෝ උඹ හාවා වෙන්න එපා "
එහා ඇඳේ හිටපු සුජියා හැමදාම කෝල් එකක් ආවොත් ඔය ටික කියන්වාමයි ,. හිරුනිව මුලින්ම දැක්ක දවසේ මම එයා ගැන උනනදුයි කියලා සුජියට තේරුනේ ඉවෙන් වගේ , අන්තිමට හිතුවට වඩා ඉක්මනින් සුජිය හිරුනිට කතා කරන්න අවස්තාව අරන් දුන්නේ,

***********

"ගමේ එනවා තියා , හුස්මගන්න විදිහක් නෑ සුරංගා වැඩ. මම හෙට යන්නත් ඕන.."

"හෙට....????  ඊයෙනෙ ආවේ ..."

"ඔව්, එත් වැඩනේ , මං යන්නම් සුරංගා... හෙට උදේම යන්නත් එපැයි."

"අජිත්............අයියේ ?????

හිරුනිගේ වගේ ආදරයක් සුරංගගෙන් ලැබෙන්නේ නැත්තේ ඇයි.... හිරුනි වගේ දඟකාර ,ගති තියෙන ,කඩිසර ගෑනු ළමයෙක් තමයි මම හිතන්නේ මට ගැලපෙන්නේ . අනේ මන්දා , කොහොමද මේක සුරන්ගාට කියන්නේ ...??

*************

"මමත් ගිහින් එන්නං මචං... "

"ආයෙත් ,හම්බ වෙයිද කියන්න බෑ. අවුරුද්ද කටේම තියලා මෙහෙම වෙච්ච් එක තමයි බං දුක, මල්ලිලා දෙන්නට මේ සැරේවත් ඇඳුමක් අරන් දෙන්න කියලා හිතං හිටියේ, එත් අවුරුද්ද වෙනදා වගේම දුක විතරක් ගෙන එකක් වුනා ..."

සුජියගේ ඇස්වල කඳුළු, මට නංගිලා ,මල්ලිලා නෑ...අම්මට අප්පච්චිට කියලා එහෙම අමාරුකම් නෑ... ඒත් .. අනික් උන් ටික, විජිතයාට මාස තුනක පොඩි එකෙක් ඉන්නවා . ඌ අඬනවා... කොම්පැනි ඔක්කොටම එහෙමලු ...

ට්‍රින්... ට්‍රින්... ට්‍රිං. ..

"හෙලෝ ..හිරුනි '"

"අජිත් මොකද වැඩේ හරිගියාද .."

"නෑ.... හිරුනි.. අපිට යන්නම වෙනවා ...."

"මන් තියනවා අජිත් වැඩ..."

ඒත් ඊට පස්සේ හිරුනි ෆෝන් එකට ආන්සර් කලේ නෑ.... බෝඩිමේත් නෑ කියලා යාළුවො කියන්නේ .. කොහේ ගියාද ? මාස දෙක තුනක් ආශ්‍රය කලාට , හිරුනි කියලා මිසක්, ගම තියා නමවත් මට හරියට කියලා නෑ නේද කියල මතක් වෙන්නේ දැන් තමා

**********

කෝච්චිය ගමට ලංවෙද්දී  මට පෙනුනේ , සුරංගා එක්ක හැමදාම හවසට කතාකර කර හිටපු අමුණ ළඟ ගල් බැංකුව ,

//"" ඔයා ගමට කෝච්චියෙන් එනකොට මම මෙතන ඉඳන් අත වනන්නම් "//

ජයන්ත අයියගේ ෆෝන් එකෙන් අම්මා කතා කල වෙලාවේ කිව්වේ ..
"කමක් නෑ පුතේ ..සුරංගා ළමයත් ඊයේ ඇවිත් ගියා , විද්‍යා පීටෙට තේරුනා කියන්නේ ... "

ඒ කියන්නේ දැන් සුරංගත් ගමේ නෑ.

කෝච්චියේ මට ඉස්සරහ සීට් එකේ හිටපු පොඩි එකා පුම්බා පුම්බා හිටපු බැලුම් බෝලේ ඩෝං ගාලා සද්දෙට පිපුරුනා......පස්සේ පොඩිඑකා  අඬන්න කොට අම්ම පොඩ්ඩට බනින්න ගත්ත

"ඕක තමයි ගත්ත වෙලාවේ ඉඳන් කිව්වේ ඕනවට වඩා පුම්බන්න් එපා කියලා , දැන් නාඩා ඉන්නවා, "

මට ඉබේම ආපහු සැරයක් බැලුනේ , අතේ තිබ්බ හාෆ් ශීට් කොළ බාගෙක තරමේ ,ලියුම දිහා, දැන් කීසරයක් මේක කියෙව්වද ? අතටම දියවෙලා


අජිත් මන්තිලක මයා ,

මගනැගුම ව්‍යාපෘති යටතේ පවත්වාගෙන ගිය , මාර්ග සංවර්ධන ව්‍යාපෘති තාවකාලිකව නැවත්වීමට නව රජය ගෙන ඇති ප්‍රතිපත්තිමය තීරණය නිසා කටුනායක දිවුලපිටිය A 19 ව්‍යාපෘතිය තාවකාලිකව නැවත්වීමට ආයතනය තීරණය කර තිබේ, වෙනත් වැඩබිම් ගණනාවක්ද අවලංගු වී ඇති නිසා . පරිවාස කාලය ගෙවා අවසන් කර නොමැති සේවකයන් තාවකාලිකව ඉවත් කිරීමට සිදුවී ඇති බව කනගාටුවෙන් දැනුම් දෙමි. ඒ අනුව මේ මස හයවනදා සිට ඔබගේ සේවය අවසන් කරන බව වැඩිදුරටත් දැනුම් දෙමි.

මීට

මානව සම්පත් කළමනාකරු

************

කෙටිකතාවක් ලිවීමට නොව ,ඉදිකිරීම් ක්ෂේත්‍රතුල වෘත්තිකයන්, සහ ශ්‍රමිකයන් මුහුණ දී ඇති අපහසුතා ගොන්න ගැන තවත් එක් සටහනක් පමණි. මෙය ලිවීමට සිත්වුනේ කලාහිතේ කල්‍යාණ මිත්‍රගේ මේ සටහන දුටු පසුවයි