Wednesday, November 6, 2024

පක්ෂි සංඛෝෂ

 


ඒ පේරාදෙණිය සරසවියේ අපේ තුන්වන වසරයි. භූ විද්‍යා අධ්‍යයන අංශයේ සාමාන්‍ය උපාධියේ අවසන් වසර සිසුන් අපි වීමු. ඊලඟ වසර ඇරඹෙන්නේ කණ්ඩායමේ බහුතරයක් අපෙන් වෙන්වගොස් සීමිත සිසුන් පිරිසක් සමගින් භූ විද්‍යා විශේෂ උපාධි සිසුන් ලෙසයි.
ඒ වන විටත් විශේෂ උපාධිය වෙනුවෙන් විභවයක් සහිත වූ කිහිප දෙනෙක්  වූ බව ආචාර්‍ය මණ්ඩලයේ හැසිරීම් වලින් හඳුනාගැනීමට හැකිව තිබුණි.

මහාචාර්‍ය නිමල් ලෙව්කේබණ්ඩාර එකල භූ විද්‍යා අධ්‍යනාංශයේ අංශ ප්‍රධාන ලෙස කටයුතු කල සමයයි. විශේෂ උපාධිය සඳහා තේරෙතැයි අනුමාන කළ සිසුන් අතර මාද විය. පෙර වසර වල විභාග ප්‍රතිඵලත් අධ්‍යයන කාර්ය මණ්ඩලය විසින්  පවරන සමහර වගකීම් අනුව ඒ බව තරමක් දුරට පැහැදිලි වී තිබිණ.

**********

පේරාදෙණි ජීවිතය සැබැවින්ම කවියක්ම වීය.  සදාහරිත තුරුලතා, උදෑසන ඝණ මීදුම මෙන්ම අවුරුද්දෙන් වැඩිකාලයක් තෙතබරිත තණ බිම් සමග ඒ මතක සියලු සඟවා ගලා යන මහවැලි නදිය සමගින් එකම රූපයකට නැගූ ජීවමාන සිතුවමක් මෙන් තවමත් දෑස අබියස මැවීපෙනෙයි.
මේ ජීවමාන සිතුවමේ සදාකාලික පසුබිම් සංගීතය වූ මනහර කුරුළු නාදයන් ,පේරාදෙණි බිම සැරිසරන්නෙකුට කිසිදා අමතක නොවන්නේමය.

***********

"අයිසෙ විජේවර්ධන ... තමුසෙ ස්පෙෂල් එක කරනවනෙ."
" කරන්න තමා සර් හිතං ඉන්නෙ. රිසාල්ට්ස්.."
" අහ්.. තමුසෙගෙ කලින් GPA හොඳයිනෙ.. පොඩ්ඩක් මහන්සි වෙනවා.. බැරිවෙන එකක් නෑ"
"එහෙම තමා සර් හිතං ඉන්නෙ"
"ගුඩ්.. එතකොට තමුසෙගෙ යාලුවා... පෙරේරා.."
" ආ ඌ කෝමත් ස්පෙෂල් කරනවා සර්"
"හ්ම්ම්... තමුසෙලා දෙන්නා ඉන්නෙ කොහෙද"
"බෝඩිමේ සර්.. ගැටඹේ කිට්ටුව..."
" ගිහිං හිඳගල නවතිනවා... මම ඩොක්ටර් වන්නිනායකට කියන්නං, වෝඩ්න් වන්නිනෙ නේද"
" ඔව් සර්."

**********

"ඉතිං බං හිඳගල හොස්ටල් එක දෙන්නෙ ෆස්ට් ඉයර් එවුන්ට විතරනෙ"
"ඒක තමා බං... මොකද දන්නෙ නෑ ප්‍රොෆාට අපිව ඕකට යවන්න හිතුනෙ"
"ඔය යකා කොලු කාරයෙකුත් නෙවේනෙ.. චූටි කෙල්ලොනෙ පේන්න බැරි ඕකට..."
"ඒක තමා යකෝ බයක් නැති එකම දේ... නැත්තං හොස්ටල් එකට ගෙවන්න වෙන්නෙ අහිංසක #කෙන් තමා"

***********

මහාචාර්‍ය නිමල් ලෙව්කේබණ්ඩාර යනු එකල පේරාදෙණියේ සිටි අග්‍රගන්‍ය භූ විද්‍යා මහාචාර්යවරයා විය. ජාත්‍යන්තර සම්මේලන සහ පර්‍යේෂන පත්‍රිකා ගිණිය නොහැකි තරමක ප්‍රකාශකයා වූ ඔහු භූ විද්‍යා සහ පතල් කාර්‍යාංශය මෙන්ම ජාතික ගොඩනැගිලි හා පර්‍යේෂන ආයතනයේ ප්‍රධාන උපදේශක වරයාද විය.

මේ සියල්ල අතර ඔහු ලෝකප්‍රසිද්ධ සත්වවේදියෙක් විය. ලංකාවට ආවේනික කුරුළු විශේෂ තුනක්ම හඳුනාගැනීමේ ගෞරවය ඔහුට හිමිවී තිබේ..

මේ සත්ව ලැදියාව නිසා මහාචාර්‍ය නිමල්ට පේරාදෙණියේ ප්‍රකට අන්වර්ථ නාමය වුනේ "ඇනිමල්" යන්නයි.

*********

"කොහොමද හොස්ටල් එක..!

" හොඳයි සර්.."

" පෙරේරා ...මොකෝ"

" අවුලක් නෑ සර්. එතන හොඳයි..මා දෙස රවාබලමින්ම එසැනින් හිනා කටක් පුරවාගෙන ප්‍රොෆා දෙස බැලූ මා මිත්‍රයා කීවේය

" හරි... අනිද්දා සෙනසුරාදා උදේ.. පහට මම එනවා හොස්ටල් එකට.  තමුසෙලා දෙන්නා ලෑස්තිවෙලා ඉන්නවා බර්ඩ් වොචිං යන්න.... තෙමෙන්නෙ වතුර යන්නෙ නැති සපත්තු දෙකක් දාගෙන.. ඩෙනිමක් වගේ ටිකක් තද කලිසමකූයි. ඔලුව වැහෙන්න දාගන්න පුලුවන් රේන් කෝට් එකක් වගේ එකකිත් දාගෙන එනවා ..කෑමට දෙයක් මම ගේන්නං...
.....ආ අඩුපාඩුවක් තියෙනවනං.. මේකෙන් ගන්නවා කියමින් රුපියල් පන්දාහේ නෝට්ටුවක් අප දෙසට විසිකල මහාචාර්ය නිමල් ලෙව්කේබන්ඩාරයන් වාහනයට නැගී ගලහ පාරේ  ඉහලට නොපෙනී ගියේය.

*********

"මාර කැ#යෙක්නෙ බං ඌ.... සෙනසුරාදා අපිට වැඩක් තියෙනවද ගෙදර යනවද මොකවත් අහන්නෙවත් නැතුව උගේ කතාව කියලා ගියා..."

මා මිත්‍ර නලින් පෙරේරාට හොඳම එකෙන් තදවී ඇති බව පෙනුනත් මට තිබුණු එකම ප්‍රශ්නය වුනේ සෙනසුරාදා උදේ පහට නැගිටින්නේ කෙසේද කියාය.

"ඇත්තටම මොකක්බං දැං ඔය කරන්න හදන්නෙ ගිහිං.."

" මොනවා වුනත් අපි දෙන්නට ඌ #ල් කපන එකක්නං නෑ කියලා පැහැදිලියි..."

" ඇයි ඒ...???"

" නෑ ඉතිං එහෙනං තද කලිසමක් ඇඳං එන්නෙ කියන්නෙ නෑනෙ.."

"අනේ උඹෙ..@&-$=&*%*@$&#@*-=$"

කුනුහබ්බ රචනාවක් කියවූ මිත්‍රයා නින්දට වැටුනේ දැං ඉතිං හෙට උදෙත් ඇහරපංකො...කියමිනි.

*********

පේරාදෙණි සීතලේ ගැහෙමින් හතරහමාරේ සිට ඇහරගෙන මහාචාර්ය නිමල්ගේ කිරිකිත්තාට පවා පින්දෙමින් අපි ලෑස්තිවෙමින් සිටියෙමු.

හරියටම පාන්දර පහයි කාල සටහන් වෙනවාත් සමගම මහාචාර්ය නිමල්ගේ ඩබල්කැබ් රථය නේවාසිකාගාර මිදුලේ නතර විය.

ඒ සමගින් බැසගත් මහාචාර්යවරය.. තරමක් විශාල බෑග් දෙකක් ගෙන

"මේ දෙක තමුසෙලා දෙන්නා දාගන්නවා..බර නෑ... කෑමයි වතුරයි...."

"හරි දං මේක අගහන්නවාලා.... අපි යන්නෙ බර්ඩ් වොචිං... ඒ නිසා අනවශ්‍ය සද්ද බෑ..  ෆෝන් ඕෆ් කරලා මට දෙනවා... වෙලාව මම කියන්නං.. ඉර සම්පූර්ණයෙන්ම පෑව්වට පස්සෙ අපි එලියට එන්න ඕන.. මොකද කැලේ ඉන්න අනික් සත්තු වැඩ පටං ගන්නකොට අපි එතනින් අයිං වෙන්න් ඕන...".

***********

නේවාසිකාගාරය පිටුපසින් හිඳගල කන්ද දෙසට වූ අඩිපාර ඔස්සේ අපි මහාචාර්යවරයා පිටුපසින් නිශ්ශබ්දව පිය නගින්නට වීමු. හිඳගල රක්ෂිතයට ඇතුලු වූ පසු ඇත්තටම උදේ පාන්දර අවදි වන්නට සිදුවීම නිසා ඇතිවූ දෝමනස්සයන් පහව ගියේය..කන්දේ අනික්පස බෑවුම අසලට ලඟාවූ පසුව තවමත් විදුලි එලි දැල්වෙමින් පවතින මහනුවර නගරය සහ අපට පහලින් ඇදීයන වලාකුළු අතරින් එස්වී පෙනෙන දළදා මාලිගාවේ රන් වියන ඉතාම චමත්කාර දසුණක් විය...

ඒ සමගින් මහාචාර්ය වරයා අපට අතින් සන් කලේ...නිශ්ශබ්දව තමන් අසලට එන ලෙසයි...
ඇඟිල්ල දික් කර ඔහු පෙන්වූ දෙස බැලූ අපට දක්නට ලැබුණේ තරමක බකමූණෙක් බඳු කුරුල්ලෙකි.

ඔය ඉන්නේ ශ්‍රී ලංකාවට ආවේනික පඬුවන් කන්බස්සා. අපි 2004 දි හොයාගත්තෙ..කුඩා පොත් පිංචක යමක් සටහන් කරගන්නා අතර මහාචාර්යවරයා පැවසීය...
ඉන් පසු පැය දෙකහමාරක පමණ කාලය තුල අපිට ශ්‍රී ලංකාවට පමණක් ආවේනික ශ්‍රී ලංකා වනරැවියා, ශ්‍රී ලංකා කහ කන් කොංඩයා සහ රත්මූණත් කොට්ටෝරුවා යන කුරුල්ලන් මෙන්ම සංචාරක පක්ෂීන් කිහිප් දෙන්ක්ම දකින්නට ලැබිණ....සැබැවින්ම අපට පෙන්වනු ලැබීය..

කන්ද උඩට වී ඇස්පියාගත් කල බිතෝවන්ගේ සංගීත කාණ්ඩ මෙන් ගීතවත් කුරුලු නාද බොහොමයක් ශ්‍රවණය කල හැකි විය.. ඒ එක එක ශබ්දය වෙන්ව හඳුනාගනිමින් ඒ ගැන දීර්ඝ විස්තර දිගින් දිගටම කියවූ මහාචාර්ය නිමල් උදේ  අටහමාර පමණ වෙද්දී අප සමගම නැවත පල්ලම් බැස්සෙය..

********

ඉන් පසු මාසයකට වරක් පමණ මෙවන් කුරුලු චාරිකාවක් යාම අපේ කෝපයට හේතු වූයේද නැත.

මේ අතර තුන්වෙනි වසර අවසන් වූයේ මා මිත්‍ර නලින් පෙරේරා සහ මට ප්‍රථම පන්තියේ සාමාර්ථ සහ නලින් භූ විද්‍යා අධ්‍යයන අංශයේ විශිෂ්ටතම ශිෂ්‍යයා බවට පත් කරමිනි.. ඉන්පසුව විශේෂ උපාධි අධ්‍යයන කටයුතු ආරම්භ විය. එහිදී මහාචාර්ය නිමල් ලෙව්කේබණ්ඩාරද අපට විෂයයන් දෙකක් සඳහා දේශන පැවැත්විය.

************

මචං උඹට කියන්න දෙයක් තියෙනවා... හවස්වරුවේ දේශන අවලංගු වීම නිසා කොණ්ඩය කපාගෙන නැවත නේවාසිකාගාරය වෙත යමින් සිටියදී නලින් පැවසුවේය.

මොකක්ද ...

මම ඔය ගිය හැම සැරේම මගේ රෙකෝඩර් එකෙන් කුරුළු සද්ද රෙකෝර්ඩ් කලා.  දේශන පටිගත කිරීම සඳහා දිනපතා රැගෙන යන කුඩා රෙකෝඩරය මා වෙත පාමින්ම ඔහු මගේ අතින් ඇදගෙන පදික මාරුව ඔස්සේ නේවාසිකාගාරය දෙසට යමින් කීවේය.

මොන රෙද්දටද ඉතිං. කුරුල්ලො කෑගහන එකක්... ඇත්තටම එහි අව්ශ්‍යතාවක් මට හිතාගන්නට නොහැකිය.

මම පොඩි මියුසික් ට්‍රැක් ටිකක් කරගෙන යනවා මේ පියෝ බර්ඩ් සවුන්ඩ්ස් දාලා.. සොෆ්ට්වෙයා වලට වියදම ඇනිමල් දෙන්නං කිව්වා.

ආ..... උඹ දැං එයාට කියලා ඉවරවෙලාද මට කියන්නෙ...

හරි බංං ඉඳපංකො , උඹ නිකං කතා කරන්නෙ මම උඹේ කෑල්ලට ටෝක් කලා වගේනෙ.

හ්ම්ම්. කියපංකො.

සර්ගෙ වැඩකට මට උදව් කරන්න කිව්වා....

ඒ ගමන මොකක්ද

සර් හදනවා සොෆ්ට්වෙයා එකක් කුරුල්ලො කතා කරන දේවල් වල තේරුම් හොයන්න..

මට සිනහව නවත්වා ගැනීමට නොහකි වූයේ ඒ කතාව අවසන් වන්නටත් පෙරයි.

කුරුල්ලො කියන ඒවා තේරුම්ගන්න. අඩුගානේ එක කුරුල්ල්ක් හරි අපි දන්න එක වචනයක්වත් කියනවද... උඹ්ලා මාව හිනස්සලා මරන්නද හදන්නෙ..

නෑ භල්ලො... සර් අපිව එක්කං යන්නෙ මාසෙකට සැරයක් වුනාට සර් හැම සතියෙම දවස්  හතරක්වත් යනවා බර්ඩ් වොචිං

සර් හැමදාම එකම තැනක ඉන්න කුරුල්ලො ටික තමා ෆලෝ කරන්නෙ.. උන් කොහොමත් රෑට ඉන්නෙ එකම තැනක කියලා තමා සර් කියන්නෙ..ඒ නිසයි උන් වැඩ පටන් ගන්න කලින් උදේම යන්නෙ.. ඒ එකම වෙලාවේ එකම හඬවල් ටික රෙකෝර්ඩ් කරන්න.. වෙලාවත් එක්ක හඬවල් වල සංඛ්‍යාතය සැලකිය යුතු විදිහකට වෙනස් වෙන්වා.. මේ වෙනස් වෙන අවස්ථා වල එක කුරුල්ලෙක් අනික් එකාට දෙන පණිවිඩය මොකක්ද කීයලා...තමා හොයන්න ඕන.. අදහෙට බෑ. අවුරුදු කීපයක් යන වැඩක්..

***********

ප්‍රථම වතාවට  කුරුල්ලන් කතා කරන භාශාව වචන බවට පත්කල හැකි මෘදුකාංගය සහ දර්ශන තලය සූදානම් කර තිබූ අතර නොයෙක් සංවේදන ඇලවූ ලංකාවටම ආවේණික ශ්‍රීලංකා ගිරාමලිත්තන් දෙදෙනෙකු සූදානම් කර තිබුණි..

කුඩා මයික් එකකට මහාචාර්‍යවරයා කතා කල විට එය ගිරාමලිත්තන් සිටින කූඩුවේ තිබෙන යන්ත්‍රයෙන් කුරුළු හඬක් මෙන් පිටවේ.. එයට ප්‍රතිචාර දක්වන ගිරාමලිත්තන්ගේ නාදය වචන බවට පත් වී තිරය මත දිස්වේ. සැබැවින්ම එය මා මවිත කල් ඇටවුමකි.

ප්සෙකින් ආඩම්බරයෙන් සිටියේ මාමිත්‍ර නලින්‍ය , එයින්ම මෙය ඔහුගේ කාර්යයක් බව මට පැහැදිලි විය.

" ඔයාලාට මම එදා කිව්වනෙ අර ගිරා පැටව් දෙන්නා සොර මුල ලඟටත් පූජකයන් සිටින තැනටත් වැටුණ කතාව."

මහාචාර්ය නිමගේ වචන කුරුලු නාදයන් මෙන් කූඩුවේ උපකරණයෙන් පිටවෙනවාත් සමගම පියාපත් සට සට ගාමින් ගැටූ ගිරා මලිත්තන් ඉතා තියුණු හඬකින් ඊට ප්‍රතිචාර දක්වන්නට විය..

" අපි කැමති හොරුගාවට වැටෙන්න..."

ගිරාමලිත්තන්ගේ නාදය අකුරු වලට පෙර්ළුනේ තප්පර කීපයක ප්‍රමාදයකීනි

මට ඇස් අදහා ගත නොහැකි විය...

" ඒ මොකටද හොරු ගාවටවැටෙන්නෙ.. පූජකයො ලඟනෙ හොඳම " මට එකෙනිහිම කියවිනි... මහාචාර්ය නිමල් මා දෙස රවා බලනවාත් සමගම ගිරා මලිත්තන්ගේ නාදය තිරයේ අකුරු වලට පෙරලෙන්නට විය්...

" පූ ජ ක යො .. ල ඟ ට... ය  න්   න    බෑ..... උං #ල් ක ප න වා..."

යනුවෙන් සටහන් වෙනවාත් සමගම පුටුවෙන් නැගී සිටි මහාචාර්ය නිමල් මගේ හිසට පහරක් එල්ල කලේය..

*********

හිසට තවත් පාරක් එල්ල වෙද්දී ඇස් හැර බැලූ විට නලින්..නැගිටප්ං හු....බලපං පහයි වෙලාව ප්‍රොෆා දැං එනවත් ඇති කියමින් දත් මදිමින් නැවට නානකාමරය දෙසට ගමන් කලේය.

Sunday, October 27, 2024

ප්‍රභා චාරිකා




"නවකතාවලනං බදුල්ලෙ එවුං මාර සුන්දර ප්‍රේමණීය මිනිස්සු , ඒකට තෝ. මහ ගල් බුම්මට්ටයෙක්."

"දැං දැන් ඔය මොන කතා වලද තියෙන්නේ බදුල්ලේ මිනිස්සු එහෙමයි කියලා"

"තොටෝවා කිව්වට තෝ නවකතා කියවන එකෙක්‍යැ, අපි මේ කාමරයේ ඉන්න හැම එකාගෙම ගෙවල්වල ගිහින් තියෙනවා, තොපේ ගෙදර එන්න ඇහුවට එන්න කියන්නෙත් නෑ, හරි අපි ඕන නෑ අඩු ගානේ උඹ ගෙදර පලයන්කො ඒත් නෑ,

"ඔව්හා ඒකනං ඇත්ත අඩු ගානෙ අම්මා තාත්තා බලන්නවත් පලයන් ගෙදර, දැං මේ රස්සාවට ඇවිල්ලත් අවුරුද්දක් නේද."

"මූට ඉතිං චාරිකා මිස්ගෙ ආවතේව කරන එක ලොකුයිනෙ ඔක්කොටම වඩා...

""හරි ඉතින් දැන් කියපන්කෝ ඔය මොන පොතේද උඹලා කියන බදුල්ල එවුන් ඉන්නේ කියලා"

"උඹ මැයි මාර ප්‍රසංගය කියවලා තියෙනවද"

"ඒක පොතක්ද.....?,

"නොදකින් තෝ ආ ඉඳා.."

අංජන අංජන මගේ ඇඳට විසිකරා පොඩි පොතක්, ඒක ඕනේ නම් පිටු අසූවේ එක්සයිස් පොතක් තරම ඇති.

*******

"උඹ අර පොත කියෙව්වද"

"නෑ බං කම්මැලියි"

"මම කිව්වනෙ ඔබ බදුල්ලේ එකෙක් වෙන්න බෑ කියලා"

පොත් ගැන කතාව අවසන් වුනේ එහෙම. ඇත්තටම කතාව මම පොත කියෙව්වෙ නෑ නෙවේ මට ඒකේ පළවෙනි පරිච්ඡේදයේ දෙවැනි පිටුවෙන් පස්සේ පොත කියවන්න හිතුනෙ නෑ.

මොකද පොත පටන් ගන්න තැනම තිබුණෙ මගේ කතාව අවසාන වෙන පරිච්ඡේදය.

මට තාම මතකයි මම රස්සාවට ඇවිල්ල පළවෙනි දවසේ හවස මට ආපු කෝල් එක.

" හෙලෝ අම්මෙ..."

"කොහොමද පුතේ වැඩ, ඉන්න තැන එහෙම හොඳයිද"

"දෙකේම කිසිම වරදක් කියන්න නෑ අම්මෙ"

"පුතේ කලබල වෙන්න එපා මම උදේ කියන්නේ නැතුව හවස් වෙනකන් හිටියෙත් ඒකයි"

"මොකක්දම්මෙ"

"ප්‍රභාවි ළමයා නැති වෙලා"

"මොකක් නැතිවෙලා...? නැතිවෙලා කියන්නේ..කොහේ ගිහින්ද"

"කොහෙවත් ගිහිල්ල නෙවෙයි, දරුවාගේ මිනිය හොයාගත්තේ අද උදේ, කවුරු හරි පාහරයක ඒ දරුවා මරලා පුච්චලා"

"මොකක්..."

ඉතිං මැයි මාර ප්‍රසංගයේ කතාව පටංගන්නෙම, මොකක්ද මංදා ලියපු කොළ වගයක් පිච්චිලා අලුවෙලා යන කොටසකින්.

එතනින් එහාට කියවන්න හිතෙන්නෙ නැති වෙන්නෙම, එහෙම් අලුවෙලා යන ගින්න මැද්දෙ ප්‍රභාවි ඉන්නවා වගේ දැනෙන නිසා..

ප්‍රභාවිගෙ සීල් කරපු මිනී පෙට්ටිය...මැවිලා පේන නිසා..

*******

ප්‍රභාවී.... ඉස්කෝලේ ක්‍රීඩා ගැන කතා කලොත් ප්‍රභාවි නැතුව ඒ ගැන කතාවක් නෑ.  නෙට්බෝල්, වගේම ඕනම ජවන හා පිටිය ක්‍රීඩාවක ප්‍රභාවිට ඉහලින් යන්න කෙල්ලෙක් ඉස්කෝලෙ විතරක් නෙවේ කලාපෙවත් හිටියෙ නෑ. 

ප්‍රභාවිට යන්තං හරි අභියෝගයක් තිබ්බෙ සමස්තලංකා තරඟවලදි විතරයි. වතාවක් මීටර් හාරසීය සාෆ් සංචිතයටත් තේරුණ ප්‍රභාවි ඉස්කෝලේ සන්නාම තානාපතිනියක් වගේ චරිතයක්.

එයත් මමත් දෙන්නම කලේ කොමස්.. හැබැයි ටික දවසකින්ම එයා ආර්ට් වලට මාරුවුනා.. ඉස්කෝලෙදි නං එයාව දකින එක ලොකු අමාරු දෙයක් වුනේ නෑ.. ක්ලාස්වලදිත් ඉකොන් ක්ලාස් එකේදි අපි හම්බවුනා...

*******

ඉස්කෝලෙ නිවාඩු දවස්වල ක්ලාස් කට් කරලා හෝ ක්ලාස් නැති දවස්වල හෝ බදුලු ඔය ලඟ, බිංගේ ලඟ...හාලි ඇල, දෙමෝදර කලුපාලම, ආරුක්කු පාලම, තේවත්ත, දුංහිඳ , ඇඩිසම් බංගලාව,  බෝගොඩ පාලම, ලෝකාන්තය, ඇල්ල, දෝව පන්සල, බණ්ඩාරවෙල, හපුතලේ , දියතලාව, ලිප්‍ටන් සීට්... ඔය එකී මෙකී නොකී හැමතැනකම අපේ පියසටහන් ඇඳිලා ඇති.

ගෙවල් දෙකටම සෑහෙන විසාල බොරු දෙකක් කියලා නමුණුකුල නැගලා රැයක් එලිවෙනකම්ම හිටපු රෑකුත් ඇතුලුව මතක කන්දකුත් ඔය අතරම තිබුණා...

*******

අපේ තාත්තා වැඩකලේ ප්‍රභාවී හොටෙල් එකේ. එයා එතන බේකරියෙ බක්කරේ කෙනෙක්. අපි ජීවත්වුනෙත් ඒ බේකරියෙම කොටසක තිබ්බ කාමරෙයි කුස්සියයි විතරක් තියෙන පුන්චි ගෙදර.

පුංචි කාලෙම ඉඳලා එකට හැදිලා වැටිලා එකට සෙල්ලම් කරලා ඇතිවෙච්ච දැන හැඳුනුම්කම හින්දම ඇති වෙච්ච සම්බන්ධයක් මිසක් ප්‍රභාවි කියන්නෙ මං වගේ කැහැටු හීන්දෑරී ඔතෑනි කම්මැලි කොල්ලෙකුට හම්බවෙන්න ඕන කෙල්ලෙක් නෙවෙයි.

ඉස්කෝලෙදි ප්‍රභාවිගෙ පස්සෙන් ආවේ නැති කොල්ලෙක් හිටියේ නෑ කිව්වොත් ඒක බොරුවකුත් නෙමෙයි. ඒත් ප්‍රභාවි ඒ ගැන වැඩිය කල්පනා කල බව පේන්න තිබුනේ නෑ.

කොහොම වුණත් ප්‍රභාවි මට ඇලිලා හිටියා ගහට පොත්ත වගේ.

ප්‍රභාවිගෙ ප්‍රභාව නිසාම ඉස්කෝලෙන් එන ප්‍රශ්නත් බොහොමයක් අඩු වුණා, ඉදලා හිටලා ගුරුවරයෙක් හෝ ගුරුවරියක් මාව අල්ලගෙන හෙමින් සැරේ තරවටු කලත් කවදාවත් ප්‍රභාවිට එහෙම බලපෑමක් ඉස්කෝලෙන් ආවෙ නෑ. මොකද කාලයක් තිබුණා ප්‍රභාවිගෙ ප්‍රභාව නිසා ඉස්කෝලෙ දිදුලන.

*******

ප්‍රභාව්ගේ තාත්තා සල්ලිකාරයෙක් වගේම ටිකක් ගණංකාරයෙක්, එයාලගේ ගෙදරිනුයි අපේ ගෙදරෙනුයි අපේ සම්බන්දෙ ගැන දැනගෙන හිටියද නැද්ද කියන එක ගැන මම හරියටම දන්නේ නෑ. 

මොකද කවදාවත් ඒ ගොල්ලන්ගෙ අම්මා තාත්තවත් අපේ අම්මා තාත්තවත් මගෙන් ඒ ගැන අහලවත් වෙන මොනාවත් කියලවත් තිබුණේ නැහැ. 

හැබැයි ඉස්කෝලෙන් එළිය අපි නිදහසේ හැසිරිච්ච විදිහට ඒ ගැන ඒගොල්ලන්ට ආරංචි නොවී තියෙන්න විදිහකුත් නැහැ. ඒ දවස් වල අපට නොතේරුනාට දැන් කල්පනා කරලා බලනකොට  මට තේරෙන දේ නං ටවුන් එකේ මේ ප්‍රසිද්ධ ව්‍යාපාරිකයෙක් ගණන්කාරයෙක් චණ්ඩියෙක් වෙච්ච ප්‍රභාගේ තාත්තට අතනදි මෙතනදී අපිව දැක්ක බව කියන්න ඕන තරම් සෙනඟ හිටියා.

හැබැයි මම හිතන්නේ තරමක් නාහට අහන්නැති චරිතයක් වුණ වගේම, පවුලේ එකම දරුවා වුන ප්‍රභාවි ගෙදර පුරා පතුරපු තමන්ගේ බලපුළුවන්කාරකම් වලින් තාත්තා කිසිම දෙයක් සම්බන්ධයෙන් කිසිම ක්‍රියාමාර්ගයක් ගන්න බැරිවෙන තැනට පත් කරගෙන හිටියා කියලා.

මොකද අපේ පවුල් දෙකේ පරතරය අහසට පොළොව වගේ, අපේ තාත්තගේ රස්සාව විතරක් නෙවෙයි අපිට උන් හිටි තැන් පවා බොහොම පහසුවෙන් අහිමි කරලා දාන්න ප්‍රභාවික තාත්තට ගතවෙන්නෙ තත්පරයයි.

********

කාලයත් එක්ක කල්පනා කරලා බලනකොට මට තේරුනේ නැහැ මම ප්‍රභාට ආදරේ කරාද නැද්ද කියන එක. පුංචි කාලෙ ඉඳන් එකට හැදිලා වැඩ්ලා එකට ඇලිලා ගැලිලා ජීවත් වෙච්ච නිසාම ප්‍රභා මටත් මම ප්‍රභාටත් තිබුණ බැඳීම ඇරෙන්න මගේ හිතේ නම් ආදරයක් කියලා දෙයක් තිබුණද කියන එක මට අදටත් ප්‍රහේලිකාවක්.

ඒත් ප්‍රභාවි එහෙම නෙමෙයි. මට තේරුණා එයා මුළු හිතින්ම ඉන්නේ මාත් එක්ක කියලා. එයාට මගෙන් තොර ලෝකයක් තිබුණෙ නෑ. ඉන්ටවල් එකට ඉස්කෝලේ කැන්ටිමට ගියත් එයා එලියට එන්නේ මටත් මොනවා හරි අරගෙන. 

එයා ඇඳුමක් ගන්න ගියත් පොතක් පැන්සලක් ගන්න ගියත් එයාගේ අතේ මට වෙනුවෙන් වෙන් වුණු මගේ කොටස හැමදාමත් තිබුණා. අපි දෙන්නම එකම වයස වුනත් ක්‍රීඩාවලට බොහොම දක්ෂතා දක්වන ප්‍රභාවී අපි දෙන්නම ඉන්න තැන්වල මට වඩා බොහොම හොඳින් කැපී පෙනුනා , වයසට වඩා පැතිරුණු ලස්සනක් සහ හැඩයක් ප්‍රභා ට තිබුණා. දවසින් දවස එයා දිහා බලන ඇස් වැඩි වුනා.

********

ක්‍රීඩාවට අතිශය දක්ෂ වුණත් ප්‍රභාවී කවදාවත් ඉගෙනීමේ කටයුතුවලට අසීමිත ලෙස දක්ෂ වුණේ නැහැ, හැබැයි එය ආදක්ෂ කෙනෙකුත් නෙවෙයි.

උසස් පෙළ ප්‍රතිඵල එනකොට ප්‍රභා විෂයයන් ඔක්කොම සමත්වෙලා තිබුණට කැම්පස් යන්න තරං ප්‍රමාණවත් වුනේ නෑ. 

මම යන්තං බී කොම් යන්න තරමට පාස්වෙලා හිටියා.. 

*******

මම කැම්පස් සිලෙක්ට්‍රිජ් එක අපේ පවුලට ලොකු දෙයක් වුණා. ඒත් මම හිටියේ කැම්පස් යනවද ජොබ් එකක් කරන්ඩ යනවද කියන දෙගිටියාවෙන්.

ප්‍රභාව්ගෙනං එක එල්ලේම අදහස වුණේ මම කැම්පස් යන්නම ඕන කියන එක. එයා හරිම සතුටින් සැහැල්ලුවෙන් හිටියා, හරියට එයා කැම්පස් ස්ලෙික්ට් උනා වගේ. 

එයාගේ තිබ්බේ එක කොන්දේසියයි. ඒ මම හැම සති අන්තිම ගෙදර එන්න ඕන.

" ඒක කරන්න බෑ ප්‍රභා.. බස්වලටම හොඳ ගාණක් යයි... අනික පැය පහක් හයක් බස් එකේ එනවා කියන එක සෙල්ලමක්‍යැ..."

" හරි එහෙනම් සති දෙකකට සැරයක් එන්න..."

හැබැයි බස් වියදමවත් කැම්පස් එකේ වියදම් වත් මට කවදාවත් බරක් උනේ නැහැ, 

" අනේ තාත්තේ මට ඔය දාන සල්ලි ඇති ආයේ දාන්න එපා ඇයි මේ අදත් සල්ලි දැම්මේ"

"අනේ මම ආයි දැම්මේ නෑ පුතේ කොහේ තියෙන සල්ලියක්ද එහෙම දාන්න".

මගේ එකවුන්ට් එකට සැරින් සැරේ සල්ලි වැටෙන්න ගත්තහම මම හිතුවේ මුලින් ඒවා තාත්තා දානවා කියලා , පස්සේ මට වැඩේ තේරුණා. මම ප්‍රභා විට කොච්චර එපා කිව්වත් ඒ වැඩේ නැවතුනේ නෑ. පස්සේ පස්සේ මම එපා කියන එක නැවැත්තුවේ ඇත්තටම මට සල්ලි වැදගත් වෙන හින්දා. අප ජීවත් වෙන්න වගේම අනිත් එවුන් එක්ක පෑහෙන්නත් අතේ සල්ලි තියෙන එක සෑහෙන වැදගත් දෙයක් උනා.

******

සති දෙකකට සැරයක් මම නිවාඩුවට ආවම ඒ සති අන්තය සම්පූර්ණයෙන්ම වගේ අයිතිකර ගත්තේ ප්‍රභාවි. මම ගෙදර ඉන්න ඕන අම්මල තාත්තලා එක්ක කතාබහ කරන්න ඕන කියන එක ගැන වගේ වගක් එයාට තිබුණේ නෑ.

 බදුල්ලටම ආවේනික හරි අපූරු කාලගුණික රටාව වෙච්ච, මහ වැස්ස, ගණ මීදුම වගේම ගිනිකාස්ටක අව්වේ උනත්, ටවුම මැදත් පාළු පාරක අයිනේ, තේ වත්තක මැද්දෙත් මගේ අතේ එල්ලිලා පැත්තකින් ප්‍රභාවි හැමතිස්සෙම හිටියා.

" ඔයාට පුළුවන්ද අද රෑ දහයෙන් පස්සේ මෝචරී පිටිපස්සේ කුඹුරෙ තියෙන ගබඩාවට එන්න"

"මොකක්ද ඒ වෙලාවට කොහොමද එන්නේ? ගෙදර අයට මොනවද කියන්නේ?"

ප්‍රභාවිම මට අරන් දීපු පුංචි ෆෝන් එකට ආපු ප්‍රභාවි එවපු මැසේජ් එකෙන් මම ගැස්සුන නිසාමයි මම එහෙම රිප්ලයි කලේ.

" අයියෝ අනේ ඉස්කෝලේ යන කාලේ වගේනේ, කොල්ලෙකුට ගෙදරින් පනින්න ඕන විදිහ මම කියලා දෙන්න ඕනද..? කවුද ඕවා ගෙදරට ගිය කිය කිය ඉන්නේ මම එන්නෙත් කියලා නෙමෙයි"

ඊට පස්සේ මම නිවාඩුවට ගෙදර එන හැම දවසකම හැම රෑකම අපි මෝචරිය පිටිපස්සේ කුඹුර තිබ්බේ පොඩි කබඩා කාමරේදී හම්බවුණා.

*******

චාරිකා මගේ ජීවිතයට ටික ටික එබ්කම් කරනකොට මට හිතාගන්න බැරි වුණා මම නවතින්නේ ප්‍රභාවි ලඟද චාරිකා ළඟද කියලා. 

ඒ වෙනකොට ප්‍රභාවි මුණගැහීම කෙසේ වෙතත් හැමදාම රෑට ගබඩාකාමරයේදී ප්‍රභාවිව හමුවෙන එක ගැන නම් මගේ කිසි අකැමැත්තක් තිබුණේ නෑ. 

 තාත්ත අරන් දීපු තමන්ගෙම වාහනයෙන් කැම්පස් එකට එන චාරිකායි, තාත්තගේ හදිසි මරණය නිසා ඒ වෙනකොට හෙමිහෙමින් ආර්ථික අතින් පරිහානියට පත් වෙමින් හිටපු ප්‍රභාවියි අතර දෝලනය වෙමින් මම ඔහේ බලාගෙන හිටියා..

*******

කැම්පස් එකේ අවුරුදු තුන ඉවර වුණාට එතනින් එහා ලෝකය ලේසි නෑ කියන එක මම හොඳටම දැනගෙන හිටියා, සාමාන්‍ය උපාධියක් තියාගෙන රස්සාවක් හොයන එක ලේසි වැඩක් නෙවෙයි කියන එක මේ ලංකාවේ ඇතුලෙ ඇති සාමාන්‍ය උපාධියක් ගත්ත ඕන කෙනෙක් දන්න දෙයක්, 

උපාධියත් එක්කම CIMA සියලුම විභාග ටික සමත් වෙලා හිටපු චාරිකා, එයාගේ තාත්තගෙ යාළුවෙකුගේ කම්පැනි එක වැඩට ගියා, චාරිකා නිසාම මටත් ඒ කොම්පැනි රස්සාවක් හම්බුනා. හැබැයි ඒ චාරිකාට වඩා ගොඩක් පහළ තනතුරක්.

මට ඕන වෙලා තිබ්බේ මොකක් හරි රස්සාවක්.

*******

රස්සාවට යන්න කලින් දවසෙ රෑ ප්‍රභාවි හම්බ්වුනාම

" මාත් මොකක් හරි රස්සාවකට යන්න ඕන... මාත් කොළඹ එන්නං අපිට කාමරයක් අරං ඉන්න පුලුවන් නෙ.."

"පිස්සුද ඔයාට, ඔයා දන්නවද එහෙ වියදම.. මාත් මේ තව තුන්දෙනෙක් එක්ක ඉන්න යන්නෙ..."

"හරි ඉතිං මාත් රස්සාවක් කරනවනෙ ඇවිල්ලා..., අනික වෙන ප්‍රශ්නෙකුත් තියෙනවා... " 

කොණඩ කට්ට ඔලුවෙ ගහගන්න ගමන්... ප්‍රභාවි එහෙම කිව්වම මම ශර්ට් එක අඳින එක මොහොතකට නවත්තලා එයා දිහා බැලුවා..

"මොකද්ද...."

"මම ප්‍රෙග්නන්ට්"

"තමුසෙගෙ ඔලුව හොඳ නැද්ද... මොනවද මේ කියන්නෙ"..

" අනේ ඔහොම කියන්න එපා...මට පරිස්සං වෙන්න තිබ්බා තමා ,.මම හිතුවෙත් නෑ... අපි කොළඹ යමු...

"මොලේ හොඳ නැතිවේගෙන එනවද ඕයි... ඕන බම්බුවක් කරගන්නවා...කියාගෙන මම නැගිට්ටම ප්‍රභාවි නැගිටලා ඇව්ත් මගේ ඇඟේ එල්ලුනා...

"අනේ...බනින්නෙපා... තව වැඩි කාලයක් අම්මගෙන් හංගගෙන ඉන්න බැරිවෙනවා....." එයා මාව බදාගෙන අඬන්න පටංගත්තේ ඉකිගගහා..

ගබඩා කාමරේ කැඩිච්ච ජනේලේ අස්සෙන් පේන මොචරියේ බිල්ඩිම අපි දිහා ඔරවගෙන බලාගෙන හිටියා....

එයාව තල්ලු කරලා එතන තිබ්බ දුණුකොලෙන් ඔලුව මැදටම ගහනකොටත් , ගැහුවට පස්සෙත් , ලඟම ගබඩාව හදලා තිබ්බ පරණ ලී වලට සටපට ගාලා ගිනි ගන්නකොටත් එයා ලොකු කරගත්ත ඇස් දෙකෙන් මගේ දිහා බලාගෙන ඉන්නවා මට තාමත් මැවිලා පේනවා...

ඉතින් මම කොහොමද ආපහු ගමට යන්නේ....

*******

Monday, June 17, 2024

අහඹු



 "හැටදාහකට බං ගත්තේ"

"හදන්න කීයක් විතර ගියාද?"

"මේක මචන් දැන් අවුරුද්දකට කිට්ටු වෙන්න හදනවා ඉතින් හදලා හදලා දැන් තමයි යන්තම් ඉවර කරගත්තේ, මේ වෙනකොට ලක්ෂ එකහමාරකට කිට්ටු වෙන්න ගිහිල්ලා ඒකත් ඉතින් මමම දුවලා පැනලා බඩු ටික හොයා ගත්ත හින්දා"

"කොහෙන්ද බං හැදුවෙ දැන් මේ ජපන් අයිටම් හදන්න තැනක් නෑනේ ඔක්කොම ඉන්දියෙන් ලඩි හදන එවුන් තමයි ඉන්නේ, අනික උන් දන්නෙත් නෑ මේවා හදන්න තියා ස්ටාර්ට් කරන්නවත්"

"සජිත් මෝටර්ස්  එකෙන් හැදුවේ, මාබෝලෙ, ජපන් බයික් නම් ඉතින් හොණ්ඩා සජී තමයි."

ඔය උඩ තියෙන්නේ මගේ බයිසිකලේ හදාගෙන ආවට පස්සේ කෙටියෙන්ම වෙච්ච කතන්දරේ, ඔය ටික මං හිතන්නේ දන්න අඳුනන, යාළු මිත්‍ර, ඔපිස් එකේ වැඩ කරන, සමහරවිට අහලා දැකලවත් නැති, හුලං ගහන්න ගියාම, පෙට්‍රල් ගහන්න ගියාම, අහන අහන එකාට දසදහස්හරයකට වඩා කියලා ඇති

කොච්චර උනත් ඉතින් ක්ලැසික් බයික් එකක් පදිනවා කියන එකේ ගතිය තියෙන්නේ හැමෝම ඉතින් පාරේ යනකොට ඒ දිහා බලදදි දැනෙන පොඩි ආඩම්බරෙත් එක්ක තමා.

හැබැයි ඉතින් හදන්ඩ කාපු කට්ටයි මේකෙ පොඩි හරි ලෙඩක් ආවහම යන වියදමයි එක්ක ගත්තහම ඒක දරාගන්න බැරි වුණත් අර හිතේ තියෙන ගැම්මට මේක පාවිච්චි කරන එක ඉතින් නතින් ගානට හිතාගෙන හිටියා.

*********

Sunday, April 7, 2024

බරියා



 මොකක්ද අම්මේ සද්දෙ.. රෑ තිස්සෙ බස් එකේ ඇවිල්ලා ගෙදර නිදාගෙන හිටපු මට ඒ සද්දෙ ඇහුණෙ පාර පැත්තෙන්..

" ආ... අර ළමයව පොලීසියෙන් අරං යනවා.."

"මොන...?"

ඒකට උත්තරයක් නොදුන්න අම්මා දොර ළඟින් මෑත්වෙලා ගේ ඇතුලට ආවා..

මම හෙමීට පාර පැත්තට යනකොට දැක්කේ බරියව ඇතුලට තල්ලු කරලා දොර වහගත්ත පොලිස් ජීප් එක වේගෙන් මහපාරට දාලා පලාතම දුමෙන් පුරවගෙන යන්න ගියා.

********

බරියගෙ ඇත්ත නම සුසන්ත. සුසන්ත බාලාංශෙ ඉඳලම මගේ පන්තියේ. ඉගෙනගන්න එච්චර ලොකු හැකියාවක් නෙවේ කොහෙත්ම හැකියාවක් නොතිබ්බ සුසන්ත තරමක් දඩබ්බර දඟකාර ළමයෙක්. 

සුසන්තයගෙ නලල මැද ලොකු කැලලක් තිබ්බා. ඒක හරිය ඉන්දියාව වගේ. ඉන්දියාවෙ උල ඇහිබැම දෙක මැද්දෑවට වෙන්න තමා ඒ කැලල උගෙ මූණෙ පිහිටලා තිබ්බෙ.

ඒ නිසා ඉස්කෝලෙදි සුසන්තයට කිව්වෙ දඹදිව දඹයා , කැලලා කියලා. සිංහල වලට පද පෙරලි පාඩම කලාට පහුවදා සාලියට තමා මිනිහට කැලල්බරියා කියලා නම දැම්ම්මෙ.  අනික් හැම එකටම වඩා ඒ නම ජනප්‍රිය වුනා. කොච්චරද කිව්වොත් සමහර සර්ලා පවා ඌ නැති තැන කිව්වෙ ඒ නම.

හැබැයි ලොකු පන්ති වලට එනකොට කැලල් කෑල්ල හලලා හැමෝම වගේ සුසන්තයට බරියා කියන්න ගත්තා.

**********

Saturday, March 23, 2024

Dream Cafe



     ඩක්ලින්ටන් ලේන් වෙත ඔක්ස්ෆර්ඩ් ටියුබ් බස්රිය ලඟා වන විට හිමපතනය ආරම්භ වී සුළු වේලාවකි. මේ සිසිරයේ දුර ගමන් යාමට නම් ඔබට ගලපෙනම ප්‍රවාහන මාධ්‍යය වන්නේ මෙවන් සැලසුමකි. මන්ද සිසිරයේ හරි මැදදී අසාමාන්‍ය සීතල මෙන්ම හවස තුනහමාර හතර වෙද්දී පරිසරය හාත්පස වෙලාගන්නා දැඩි අඳුර සහ අනපේක්ෂිත හිම පතනය හෝ වර්ෂාව මැද රිය පැදවීම බොහෝ සෙයින් ජනාකීර්ණ සහ වාහන පිරුණු ලන්ඩනයේදී ආරක්ෂා සහිත බවක් නොදැනෙන බැවිනි. 

හරි වෙලාවට විනාඩි තුනක් ප්‍රමාද වී පැමිණි බස් රථයේ යුක්රේන ජාතික රියදුරු  පමාව ගැන කනස්සල්ල  පල කරමින් මාගේ තරමක් විසාල ගමන් බෑගය රථයේ ගමන් මළු රඳවන ස්ථානයට ඇතුල් කර ගමන ආරම්භ කලේ. මා වෙන්කර තිබු අසුනේ අසුන් ගන්න තුරු රථය මැද ඇති පසුපස බලන දර්පනයේ දෙස යොමාගත් ඇස නැවත මාර්ගය වෙතට හරවා ගනිමිනි. 

බොහෝ නවකතා කෙටිකතා මෙන්ම චිත්‍රපටි  අනුව යමින් සීතල වැස්සට වූ සහ තනිකමට විසඳුම් සියල්ලේම මහා පොදු සාධකය වන උණුසුම් කෝපි පිරවූ කඩදාසි බඳුන රැගෙන ඒමෙන් වූ සැනසිල්ල තවත්  තීව්‍ර වූයේ මාගේ අනික්පස අසුනේ කිසිවෙකු නොවූ බැවිනි.  හෙඩ් ෆෝන් එකේ ආධාරයෙන් මාගේ අතරැඳි ජංගම දුරකථනයේ ගබඩා කර ගත ගීත ගොන්න ආරම්බ්භ වෙද්දී මා දෑස් පියා ගත්තෙමි. 

ගිමන් හරින දියඹ දිගේ 

සුසුම් හෙලන වෙරල කොනේ

බස යන හිරු අඩෑසි   සඳට 

රහස් කියනවා .. සඳ ආදරයෙන් 

අහස පුරා රටා මවනවා 

**********

Saturday, March 16, 2024

Voltage

 



රොඩ් ජේසන් ගේ සිරුර භූමදානය කර තිබූ ලොස් ඇන්ජලීස් නගරයේ ශාන්ත මොනිකාහි  හොලිවුඩ් ෆොර් එවර් සුසාන භූමියෙන් ඔහුගේ සිරුර කිසිවෙකු විසින් සොරාගෙන තිබීම සමස්ත ඇමරිකාවම ප්‍රශ්නාර්ථයක ගිලවා තිබුණි. මෙහි වඩාත්  සිත්ගන්නා සුළු කොටස වන්නේ  ජෙසන්ගේ විශේෂ ඉල්ලීම මත කිසිම කල් තබාගැනීමේ ක්‍රම වේදයක් රහිතව පැය විසි හතරක් තුල සිදුකල භූමදානය අවසන් වී පැය හයක් ගතවීමටත් මත්තෙන් මෙය සිදුවී ඇති බව දැන ගැනීමට ලැබීමයි. එසේම ජෙසන්ගේ අවසන් ඉල්ලීම පරිදි ඔහුගේ දේහය බහාලීමට  නිමවී තිබුණු අඟල් හයක ඝනකමක් ඇති අඩි හයහමාරක් දිග සහ අඩි තුනහමාරක් පළලැති විශේෂිත බහාලුමද සමගින්ම සිරුර හොරකම් කර තිබීම  තවත් අභිරහසක් විය..

*****

Tuesday, March 5, 2024

ප්‍රේම භීතිකා

 


නින්ද නින්ද නොයන හැන්දෑවේ සොඳුරුයිද මොනතරම්...දුක නැතුවමත් නොවෙයි ඔබ යන්න යනවා නම්.

මට කාලයක් තිබ්බා ඔය සින්දුව ඇහෙනකොට ඇඬෙනවා.මං දන්නෙ නෑ ඇයි කියලා ඒත් ඇඬෙනවා. . ක්‍රෂ් එකක් හිටියෙත් නෑ මට හිත ගිය කෙල්ලෙක් හිටියෙත් නෑ. කොටින්ම එහෙම වුවමනාවක් තිබුනෙත් නෑ. ඒත් ඒ සින්දුව ඇහෙද්දි ඇඬෙනවා.

ඔය අතරෙ තමා මේධානිකා මගේ ජීවිතේට ආවේ. මට ඉස්සෙල්ලම හිතුනේ මොන විකාර නමක්ද මේ කියලා.

මේධා මේධනී මේධානි වගේ නම් අහල තිබ්බට මේධානිකා කියලා නමක් ඇහුවමයි. මේධානිකා ප්‍රතිභාවි ඉරුගල්බණ්ඩාර මේ නම ඇහිච්ච ගමන් මම නම් මට හිතුනෙ මොන හත්වලාමක්ඩ්ද   යකෝ මේ කියලා.

කාලයක් යද්දි මේධානිකා මේධානි මේධා වෙලා අන්තිමට මේධි වුණා. මේධිට ඕන වුනේ හැමදාම ඇවිදින්න යන්න. කොටින්ම කිව්වොත් ට්‍රැවලිං පිස්සෙක්... පිස්සෙක් කිව්වට පිස්සියක්. 

මං ඒකෙ අනික් පැත්ත. මට ඕන වුනේ නිවාඩු දවසට නිදාගන්න. දවසම හරි කමක් නෑ.කොටින්ම මම මහා කම්මැලි ජීවියෙක්.  රෙදි ටික ඔක්කොම බයිසිකලේ පටවගෙන ගෙදර ගිහිල්ලා අම්මට හෝදන්න දාලා රෙදි හෝදගෙන ආපහු කොළඹ එනවා.  ඩේලි රූටින් එකෙන් පිට මම කරන එකම වැඩේ. 

විශේෂ විනෝදාංශයක්, ක්‍රීඩා හැකියාවක්, කලා හැකියාවක් හෝ ගණිතමය, විද්‍යාත්මක හැකියාවක්, විශේෂ ලස්සන පෙනුමක්, උසක්, මහතක් හෝ ඇඟක් නොතිබ්බ කොටින්ම විශේෂයක් නැති මෙලෝ රහක් නැති හාල් කෑල්ලක් වෙච්ච මං වගේ ඩයල් එකකට මේධි වගේ කෙල්ලෙක් කැමති වුනේ ඇයි කියලත් හිතෙනවා.

ගුණරත්නගේ කණ්ඩුල නජිත් ගුණරත්න වන මම,  office එකේ අනිත් එවුන් මට කතා කරේ මගේ මුල් නං වල මුල අකුරු වලින්. ගූකන ගුණරත්න කියලා තමා වැඩිදෙනෙක් කතා කලේ. ඕක ගූකන්නා, ගූකනෙයියා වගේ නම් වලටත් හැරුණා. මුලදි මුලදි ඕක ඇහෙන කොට මට ඇඬෙන්නැති ටික විතරයි. මට හිතාගන්න බැරි ඉස්කෝලෙදි ඔය නම කාටවත් මතක් වුණේ නැත්තේ ඇයි කියලා. පස්සෙ පස්සෙ මට ඕය නම ගාණක් නැතිවුනා , මම ඒකට රියැක්ට් කරන එක නැවතුනාම අනිත් එවුන් මට ඒ නමින් කතා කරන එකත් බොහෝ දුරට න්වැතුණා. ඒත් එකෙක් විතරක් හැමදාම ගූඛාන් කියලා කිව්වා. 

*********

Sunday, January 21, 2024

අභිරහස් පාපන්දු ලෝක ශූරතාවලිය

 අභිරහස් පාපන්දු ලෝක ශූරතාවලිය

-------------------------------------------------------------





කටාර් රාජ්‍යය මුදලින් සහ පොසිල ඉන්ධන බලයෙන් ලොව පොහොසත්ම රාජ්‍යයන් අතරට පැමිණි රාජ්‍යයකි. මුදලින් සහ සියලු සැප සම්පතින් ආඪ්‍ය වූ මේ තෙල් ලොව නිල නොලත් රාජ්‍යත්වය හිමි කටාරියට ඉන්පසු අවශ්‍ය වූයේ ලෝකයා හමුවේ සිය නාමය ඉහලට ගෙන යාමට සමත් කුමන හෝ ක්‍රියාවලියකි.


ඒ වෙනුවෙන් ඕනෑම මිලක් ගෙවීමට කටාරියේ එමීර්වරයා වන "තමීම් බින් හමාඩ් අල්තානි" සූදානම් බව ඔහුගේ සමීපතයන්ට ඔහු ප්‍රකාශ කර තිබුණි. ඒ සඳහා සුදුසු කාර්‍යයක් යෝජනා කිරීමේ කමිටුව පත් කෙරුණ අතර එහි මූලිකත්වයට පත්වූ කටාර්හි බුද්ධි අංශ ප්‍රධානියා වන "මොහොමඩ් බින් අහමඩ් අල් මින්සාඩ්" මත එම භාරදූර කාර්‍යය පැටවින.


මාස කීපයක ඇවෑමෙන් මේ සඳහා ඔලිම්පික් හෝ ලෝක පාපන්දු ශූරතාවය කටාර්හි පැවැත්වීමෙන් එමීර්වරයා බලාපොරොත්තු වල ප්‍රසංශාවේ පියාපත් කටාරියට ලබාගත හැකි බව කටාර් අභ්‍යන්තර කටයුතු අමාත්‍යාංශය යටතේ වන කටාර් බුද්ධිඅංශයේ මූලස්ථානය වන ජෝර්ජ්බුශ් සෙන්ටර් හිදී කටාර් එමීර්වරයා වෙත සැලකර සිටින ලදී.


කෙටි කාලයක් තුල විශාල අවධානයක් කටාරියට ලබාගැනීමටනම් ඔලිම්පික් උළෙලට වඩා පාපන්දු ලෝක කුසලානය සුදුසු බව එහිදී ඒකමතිකව තීරණය විය.


අභියෝගය ඇරඹුණේ ඉන්පසුවය. කටාරිය ලෝක පාපන්දු ශ්‍රේණිගතකිරීම්වල මුල් සියය අතරවත් නැත. ඒවනවිටත් ඔස්ට්‍රේලියාව, ජපානය, දකුණු කොරියාව , ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය සහ ඉන්දුනීසියාව තමන්ගේ ලංසු ඉදිරිපත් කර තිබුණි.. ඔවුන් සියල්ල ශ්‍රේණිගත කිරීම්වල කටාරියට ඉහලින් සිටින සහ මූල්‍යමය අතින් ස්ථාවර රටවල් විය. කටාරියද තම ලංසුව ඉදිරිපත් කලද ඇමරිකාවේ සහ ඉන්දුනීසියාවේ ලංසු ඉතා ඉහල බවට විශ්වාසයක් පැවතිණ.