හීන දිගන්තේ

"මොන මගුලක්ද ඔය අහන්නේ දානවා නිව්ස්, දාගත්තා උදේ පාන්දරම කෙහෙල් මලක් "

දිසානායකගේ සද්දෙත් එක්කම ඊළඟට ඇහුනේ රේඩියෝවේ නිව්ස් යන සද්දේ ...

"දැන් ඔයැයි ඔය නිව්ස් ඇහුවම රට හැදෙයි ..."

"නෑ තමුසෙගෙ අර ටොම් පචයා හීන විසඳන එක ඇහුවම තමා රට හැදෙන්නේ .... ඔය හීනයා කිව්වේ මේ අවුරුද්දෙත් ආපහු සුනාමියක් ඇතිවෙනවා කියලා ? ලැජ්ජ නැතුව තවත් අහනවා ..."

තිලකා ගෙනාපු තේ පුරපවපු මග් එක “දොහ්” ගාලා මෙසේ උඩින් තිබ්බ පාරට තේ ටිකක් මේසෙට වැටිලා බිංදු කීපයක් වටේට ඉහිරුනා .. නහය පුම්බලා පුස් පුස් ගාලා දෙතුන් පාරක් පිම්බපු දිසානායක  ඔරවාගෙන යන තිලකා දිහා බලං කට කොනකට හිනාවෙන ගමන් තේ එක තොල ගාන්න පටන් ගත්තා .

"නෑ ඒයි...."
 තමන්ගේ තේ එකත් අතේ අරං උළුවස්සට හේත්තු වෙන ගමන් තිලකා කතාවක් පටන් ගත්තා .

"මම දැන් දවස් තුනක්ම එකම හීනේ දැක්කා , එක මොකක්ද කියලා අහලා යවන්න් හිතාගෙන තමා අද ඔය අහන්න ගත්තේ ..."

"ප්ප් ප්රුහ්....."
ගාලා හිනාවකුත් එක්කම දිසානායකට කටේ තිබ්බ තේ ඩිංග එලියට විසි වුනා ..

මේ මොන විගඩමක්ද මොකක්ද මනුස්සයෝ ඔය තරං හිනා යන්න වෙච්ච කෙලිය .."

දිසානායකගේ කටේ තිබිලා තමන්ගේ ඇඟට විසිවෙච්ච් තේ බිංදු පිහිදාන ගමන් තිලකා ආපහු ගස්සාගෙන කුස්සියට ගියා ..

*******

"දිසා... කෑම එකක් ගේනවද ... මාළු නම් එපා චිකනුත් එපා ..බිත්තර එකක් ..ඉතුරුවට ගෝල්ලිප් දෙකක් ගේනවා.."

"දිසා මට බැංකුව ඉස්සරහ බයිසිකල් කාරයාගෙන් හැටේ කෑම එකක් ගෙන්න."

"රුවිනි මිස්ට අද කෑම ගේන්නේ නැද්ද ?"

" එයාට ඕනේ නැල්ලූ ..ඊයේ රෑට කෑවලු හෙටටත් එක්කම ..හස්බන්ඩ් වැකේෂන් ඇවිල්ලනේ
හැක හැක හක    ...."

හැමදාම කෑම පැය ලංවෙනකොට ඔය වගේ දෙබස් වලින් දිසානායකගේ කන්දෙක පිරිලා යනවා .

 "දිසානායක ඊයේ ටවුමේ හිටියේ කාත් එක්කද ?" කාන්ති මිස් එක ඇහුවේ නිකං රහසින් වගේ

"ආ... ඒ දුවයි පුතයි කාන්ති මිස්. මං දැක්කා මිස් මහත්තයා එක්ක කාර් එකේ .............. "ඒ කෑල්ල කියලඉවර කරන්න ලැබුනේ නෑ දිසානායකට , වටපිට බලමින් ටිකක් සද්දෙට කාන්ති මිස් කතාව පටන් ගත්තා ..

"ආ ඇත්තද ඔව් ඔව්... හැ හා ඔච්චර ලොකු  දුවලා පුතාලා එක්ක ඉන්න බව මං දන්නේ නෑනේ, කීයද වයස ළමයින්ගේ?"

 "පුතාට දහනමයයි දුවට දාහතයි ....ලබන පාර ඒ ලැවල්.. දුව ,පුතා ටෙක් යනවා .."

"ඈ ඕයි තමුසෙගෙ වයස් කීයද එතකොට .."හැම එකටම කන දාන ඇන්ටෙනාපාල  කියලා හැමෝම කියන කරුණාපාල මහත්තයා ඒ අස්සේ කතාවට හොට දැම්මා

"හතළිහයි සර්..."

"තමුසේ තොටිල්ලේදීම කසාද බැන්දාද අයිසේ ..මටත් බුලත් විටක් අරං එනවා ආ..."

"දැන් බුලත් විට හතලිහයි සෑර් පුවක් ගෙඩියක් රුපියල් විස්සක් වෙනවනේ .."

"මොනවා ඕයි තව ටික දවසකින් පුවක් ගෙඩියත් පොල් ගෙඩියක ගානම වෙයිනෙ"

"ශ්...ශ්...ශ්... දිසානායක දිසා දිසා .."

පස්ස හැරිලා බලද්දී කරුණාපාල මහත්තය පස්සෙන් ඇවිත් .

"මොකෝ සර්..."

"තමුසේ ඇත්තටම දැක්කද ඕයි කාන්ති මිස් මහත්තයා එක්ක කාර් එකේ යනවා ?"

"ඔව් සර් ඇයි ?"

"ඇයි අහන්නේ ඕයි ඒ ගෑනිගේ මිනිහ රටනේ, ඇවිත් ගීයේ ගිය දහතුන , රට ඉන්න එකා එක්ක කොහොමද ඕයි ඒ ගෑනි කාර් එකේ යන්නේ ?"

ආ....................... බාගෙට් අරුණු කරට වහ ගන්න දිසානායකට ටික වෙලාවක් ගියා ..

"අපිට මොකද නේද සර් .."

"ඔව් තමුසෙටනම් වැඩක් නෑ... ඒ වුනාට අපිට ඕවා හරියට වටිනවා ඕයි ... "

කුප්ප හිනාවක් දාපු කරුණාපාල මහත්තයා ආපහු හැරිලා යනකොට

“නෙද්දකින් ඇන්ටෙනා පාලයා” කියපු දිසා දොරෙන් එලියට බැස්සා.

 *******

"තිලකා ...තිලකා ....තිලකා ....."

"කෝ මේ ගෑනි ...තිලකා"

හැම තැනම හොයලා බැරිම තැන දිසානායක වතුර කේතලේ ලිපේ තිබ්බා ... කුස්සියේ දොරට තට්ටු කරනවා වගේ ඇහිච්ච දිසා දොර ඇරලා බලද්දී දොර ළඟ හිටපු ටොමියා වැසිකිලිය පැත්ත බලාගෙන නගුට වනනවා ,නගුට දොරේ වදිද්දී හරියට දොරට ගහනවා වගේ තමා ඇහෙන්නේ . ටිකකින් වැසිකිලියේ දොර ඇරිලා රේඩියෝවයි ,දිසානායකගේ හෑන්ඩ් ෆෝන් එකයි අතෙන් ගත්ත තිලකා එනවා දැකපු දිසාගේ ඇස්දෙක නළලේ ඉන්දවුනා .

"මොන සමයමක් වැහිලද අයිසේ තමුසෙට , මොන විගඩමක්ද මේ නටන්නේ උදේ පාන්දර .."

"කෑගහන්නේ නැතුව ඉන්න අනේ , මම හීන දිගන්තයට කෝල් එකක් දැම්මා ..."

"අනේ අම්මපා තමුසේ වගේ මැටි මෝල් ගෑනියෙක්.... ෆෝන් එකේ තියෙන තුට්ටු දෙකටත් කෙලවලා මොන සමයමක්ද ගෑනියේ ඔය නටන්නේ ?"

වෙනදා මේවගේ වචන දෙක තුනක් ඇහෙද්දී කෝපවෙන තිලකා එදා හිනාවකින් කට පුරවාගෙන ...

"මේ අහන්නකො අනේ ... මම අර දැකපු හීනේ"

"මොන ..?"

"ඇයි අනේ අර මම කිව්වේ දවස් දෙක තුනක්ම එකම හීනේ දැක්ක කියලා . අර බඩ ඉරිඟු පැලයක් ගේ මැද්දෙන් ඇවිත් මහවිසාල වෙලා කරල් වලින් පිරිලා ගියා කියලා ,ඇයි අනේ මම අර ඔයාට දවසකුත් කිව්වේ"

"හරි හරි ඉතිං කියනවකො ........මලවදේ .."

"යෝගී තුමා කියනවා එහෙම පේන්නේ වාසනවටලු , අපිට පොළොවෙන් ලැබෙන මහා ධනයකට හිමිකම් තියෙනවලු. තව ..."

"තව ..තව තියෙනවා අම්මගේ රෙද්ද ? තමුසෙගෙ දෑවැද්දට හම්බවෙච්ච අර මහාඉඩම් වලින් දියමන්ති මතුවෙයි , මගුල් කතා නොකර යනවා ඕයි යන්න .."

******* 

"මොකද දිසා නිකං....... කිම්බ කාපු එඩින්බරෝ වගේ බලාගෙන ඉන්නේ ... "

"ආ සුරේෂ් මහත්තයා .. නෑ මහත්තයා ඇඩ්වාන්ස් එකක් ගන්න විදිහක්වත් නෑ.... අතේ සතේ නෑ ඒකයි .."

"ආ ඒක ඉතිං අපි ඔක්කොටම තියෙන ලෙඩේනෙ දිසා .. මේ එක නෙවෙයි තමුසෙගෙ පඩිය කීයක් විතර වෙනවද හැබෑටම ."

"පහළොස් දාහයි සර් ඔක්කොම කරලා අතට එන්නේ , අනික තාම ස්ථිර කලෙත් නෑනේ , අනියම් සේවකයෝ ස්ථිර කරනවය කියා කියා ඡන්ද කාලෙටනම් යුනියන් එකෙන් එහෙට මෙහෙට දක්කාගෙන යනවා , එත් ඡන්දෙන් පස්සේ උන්ටත් එක මතක් වෙන්නේ ඊළඟ ඡන්දෙට . වචන නම් ලස්සන බලන්න එපැයි . අනියම් සේවකයින් ස්ථිර සේවයට අන්තර්ග්‍රහණය කරනු. බම්බුව .."

"හරි හරි ඕයි මම ඇහුවේ පඩිය කීයද කියලා විතරනේ , තමුසේ මේ වැල් බයිලා කියෝනව .
තමුසෙට රුපියල් තිස් දාහක් විතර හම්බවෙන වැඩක් සෙට් කරන්නද ?"

*******

"නරකනම් නෑ .. ඔය ගන්න සොච්චම වගේ දෙගුනයක්නේ, ඉතිං කොහෙයි ඉතිං ඔය යන්නෙයි කියෙන්නේ "

බෙදාගෙන ආපු බත් පිඟාන දිසානායක අතට දෙන ගමන් තිලකා ඇහුවා ,

"මාළු තාම තියෙනවද ?"

"හ්ම්ම් මම ඇඹුල් තියල් දාලා තියාගත්තා."

තිලකාගේ කෑම කවදත් රහයි කියලා දිසා ගෙන හිටියා .

“ අනේ උන්ගේ කෑම .. කොහොම හරි උඹ ගිහින් කර ගැහුවනෙ පාතයෙකුට ...අපිනං එන්නේ නෑ ඕකුන් එක්ක කලවමට .....උඹ බැඳගත්ත බෙරේ උඹම ගහගනින් ...”

තිලකා එක්ක සම්බන්දෙ ගෙදරට ආරංචි වෙච්ච් දවසේ දිසනායකලගේ අම්ම බැනපු හැටි තාම දිසාට මතක් වෙනවා. උඩරට පාතරට කියලා මිනිස්සු බෙදාගෙන ආස්සරේ කරපු දිසනායකලගේ අම්මගේ මරණේ දවසේ පාතරට එවුන් එක්ක පෑහෙන්න බැරි දිසානායකලාගේ නෑයෝ සියල්ලෙන් කර ඇරලා හිටපු හැටි ආයෙත් මතක් වුනා.

"ඔයැයි මොන ලෝකෙද අනේ ඉන්නේ ........?"

"ඇඹිලිපිටියේ ........ මට තියෙන්නේ පතලේ වැඩ ටිකයි ගණන් හිලව් ටිකයි බලාගෙන ඉන්න ."

"ඔහෙට මතකෙයි මම දවසක් කිව්වා ඔහෙට පොළොවෙන් වාසනාව පෑදෙනවා කියලා හීන පලාපල වලින් අහගත්තයි කියලා .. ඉතිං පේනවයි එකේ ඇත්ත නැත්ත දැන්..."

තිලකාගේ මූණ දිහා බලාගෙන හිටපු දිසා මොනවත් කිව්වේ නෑ.

******* 

"කෝ කියපං දිසානායක ..."

"තොපි ඔක්කොම මරනවා බලාගනියව් ..... වරෙත්තු පර බල්ලා .."

"අනේ දෙයියනේ මොකෝ මහත්තයෝ මේ ,මොන වරදක් කලාටද මේ..."

මහා පාන්දර  හීන දිගන්තය රේඩියෝ එකේ සද්දෙට දාගෙන හිටියත් ඒ සද්දේ වැහිලා යන මහා ගෝරනාඩුවක් දිසාලගේ ගේ පැත්තේන් ඇහෙන්න ගත්තත් කවුරුවත් ලඟට ආවේ නැත්තේ , වීරේ මුදලාලිගේ වාහනේ අඳුන ගත්ත නිසා වෙන්න ඇති.

"අනේ දෙයියනේ මගේ පුතාට ගහන්න එපා මහත්තයෝ ,අනේ බුදු මහත්තයෝ"

"කියාපිය කෝ උඹේ මිනිහා අවලං බල්ලා .."

"අනේ ඇත්තමයි මහත්තයෝ , දැන් සතියක විතර ඉඳන් කෝල් එකක්වත් දුන්නේ නෑ. ඇත්තමයි මොකෝ මහත්තයෝ මගේ අහිංසකයා හොයන්නේ  ඔයාකාර කේන්තියෙන් ."

"අහිංසකයා .. නල්ල මලේ අහිංසකයා .."
"හොදයි ඒකා ආවම කියාපන් ජීවත් වෙලා ඉවරයි කියලා , සුරේෂ් කියපු නිසා මම ඕකව විස්වාස කරලා ඔක්කොම කළා . අන්තිමට ඌ මෙච්චර කාලයක් හම්බවෙච්ච හොඳම ගල අරං මගේ පරණම ගෝලයා එක්ක මාරු වුනා . අම්මපා ඕකව මරණ එක මරනවමයි."

ඒත් එහෙම කියලා ගිය වීරේ මුදලාලිව ඊට දවස් දෙකකට පස්සේ පාලුවට ගිය පතලේම මරලා දාලා තිබ්බා කියලා ආරංචි වුනත් , ඒ මිනීමරුවා ගැනවත් ,දිසා ගැනවත් ඊට පස්සේ කාවවත් ආරංචි වුනේ නෑ.

දැනට අවුරුදු පහකට විතර කලින් සිද්ධ වෙච්ච් දේවල් සිතුවම් පටයක් වගේ මනසේ සටහන් වෙද්දී තිලකාගේ ඇස් දෙකේ කඳුළු පිරුනා .

"අම්මේ ළමයා මට දීලා මේ තේ එක බොන්න ."

පුතාගේ බිරින්දෑ වෙච්ච ජනිතාගේ හඬින් තිලකා ආපහු පියෙවි ලෝකෙට ආවා , දික් කරපු තේ කෝප්පේ අතට ගත්තු තිලකා උකුලේ හිටපු ලමයව සීරුවට අතට ගන්න ජනිතා දිහා බලාගෙන හිටියා .

""මයේ මනුස්සය කවදාවත් ඔහොම නොහොබිනා වැඩක් කොරන්නේ නෑ. අන්තිමට උන් ඒ අහිංසකයව මරලා ඌත් නැහිලම ගියා""
 එදා ඉඳන් අද වෙනකන් කවදාවත් හීන දිගන්තය නොඅහපු බව විතරක් නෙවෙයි හීනයක්වත් පෙනුණු බවක් තිලකාට මතක් නෑ.
පේන බලපු සාත්තර අහපු හැම තැනකින්ම කිව්වේ මනුස්සය ජීවතුන් අතර ඉන්නවය , බොහොම දුකසේ හිරකරලා තියෙනවය කියල, එත් වීරේ මුදලාලි මලායින් පස්සේ ,කවුරු මොකට ඒ මනුස්සයව හිරකරගෙන ඉන්නද කියලා හිතෙන්නේ , ළමයෙක් වත් නොහිටපු වීරේ මුදලාලිගේ හැම දේම ඇස් පනාපිට විනාස වෙලා යද්දී .

"ඔක්කොම බොරු කාරයෝ .. "තිලකා හෙමි හෙමින් මුමුණනවා ජනිතා බලාගෙන හිටියා .

*******

තිලකාගේ කල්පනා දැහැන ආපහු බිඳුනේ මහා සද්දෙට මිදුලේ නවත්තාපු මෝටර් සයිකල් සද්දෙට , කවදාවත් නැතුව මජං කිට් එක පිටින්ම ආපු පුතා තමුන් දිහා මහා අසරණ බැල්මකින් බලාගෙන ඉන්නවා දැක්කම මොකක්දෝ අමුත්තක් තිලකාගේ හිතට දැනුනා , තේ කෝප්පේ බිම තියපු තිලකාට නැගිටුනේ ඉබේටම වගේ .

"අම්මේ... අම්මේ..."

"මොකෝ පුතේ ..................."

දුවගෙන ආපු පුතා තිලකාව බදාගත්තේ ඉකි ගහමින්

"අම්මේ තාත්තා........."

"දෙයියනේ මොකෝ පුතේ ඒ මනුස්සයට .. කතා කරපං දෙයියනේ කතා කරපං ...."

*******

 "අපේ ගැරිජ් එකේ මහත්තයා මට කිව්වා එයා දන්න මහත්තයෙක්ගේ නෝනා කෙනක් යන වහනයක් මග නැවතිලාය ,මට ගිහිං බලන්නය කියලා . මම යද්දී ලස්සන සුදු නෝනා කෙනෙක් පාර අයිනේ වාහෙනේ නවත්තගෙන හිටියා . ටිකකින් ආව ලොකු ප්‍රාඩෝ එකක්, ඩ්‍රයිවර්ව එතන බස්සලා නෝනට නම කියල කතා කළා, මම හිටියේ බොනට් එක ඇතුල බලාගෙන , කටහඩ හුරු නිසා මම ඔලුව උස්සලා බැලුවා .  මාව දැක්ක ගමන් ,නෝනව ඇදලාවගේ ඇතුලට දාගෙන වාහනේ ඉගිල්ලුනා ....ඒ වාහනේ හිටියේ අපේ තාත්තා අම්මේ ... ඔව් අම්මේ ඒ අපේ තාත්තා......."

කතාව ලියන්නට අදහස තෑගී කලේ සහ ෆොටෝ සොයා දුන්නේ උසම උස බස්සි ය .